ΑΡΘΡΟ
Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά
ATPL
AIRLINE PILOT
B737NG AIRBUS 320
Ο συγγραφέας του έργου «Μίσια» κ. Μιχαήλ Α. Ανδρέοβιτς ο όποιος είναι και ο εγγονός του ήρωα του βιβλίου αυτού, μου το χάρισε με ιδιόχειρη υπογραφή. Το πήρα στα χέριά μου, το γύρισα μπρος πίσω, δεξιά αριστερά, είδα ένα καλαίσθητο δέσιμο με ένα πολύ πρωτότυπο εξώφυλλο και με περίσσια περιέργεια έπεσα με τα μούτρα στο να το διαβάσω, να συνευρεθώ μαζί του.
Τρεις ολάκερες ημέρες συνομιλήσαμε, ανοίξαμε τα εσώψυχά μας και περίμενα να γίνει η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου, ώστε να έρθει και η δίκη μου ταπεινότητα ως απλώς αναγνώστης να γράψω τιμής ένεκεν το τι απεκόμισα από την πάλη των τριών αυτών ημερών.
Δεν θα μπορούσα να λείπω από την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Ανδρέοβιτς και προσάρμοσα το πρόγραμμά μου ώστε η διανυκτέρευσή μου στη Θεσσαλονίκη να γίνει έτσι ώστε να είμαι παρών στην παρουσίαση αυτή, άσχετα αν το πρωί θα είχα εγερτήριο στις 04.00.
Ο συγγραφέας με γρήγορο αφηγηματικό ρυθμό και σχεδόν κινηματογραφική διαχείριση του υλικού αναπτύσσει την ηθογραφία του, η οποία βασίζεται σε πραγματικά βιωματικά και ιστορικά γεγονότα, και με γλαφυρό τρόπο αναπτύσσει και ξεδιπλώνει τον πραγματικό ιστό της Τσαρικής Ρωσίας και το πέρασμά της μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στον Μπολσεβικισμό και την μετέπειτα ροη της μέσα στις δίνες πολέμων, επαναστάσεων και κοινωνικών αναταραχών, με ένα πλέγμα ερωτισμού μα συνάμα βιωματικής εναλλαγής, μιας και ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου «Μίσια» περνά ένα κομμάτι της πολυτάραχης ζωής του μέσα σε εναλλαγές και δυνητικές καταστάσεις τόσο θετικές όσο και αρνητικές.
Ο συγγραφέας του βιβλίου προσπαθεί να είναι αντικειμενικός στις κρίσεις του σε κάθε ιστορική αναφορά του, πράγμα που φαίνεται τόσο από τη μυθιστορηματική αφήγηση των γεγονότων όσο και από την συγγραφή και αποτύπωσή τους.
Είναι μία δημιουργική αναστροφή με αυτό το τόσο βαθιά γνώριμο μα συνάμα ανοίκειο τρόπο γραφής.
Μια αναστροφή που μας κάνει διανοητικά και συναισθηματικά ζάπλουτους. Αυτή ήταν και η αναγνωστική «συνομιλία» μου με το βιβλίο του Μιχάλη Α. Ανδρέοβιτς, η όποια με γέμισε εσωτερική γαληνότητα, αλλα συνάμα και ένα αμέριστο ενδιαφέρον το οποίο ανάγεται στην ροη της Μυθιστορηματικής Ηθογραφίας.
Τον βασικό κορμό του έργου διαπερνά μια ερωτική ιστορία. Πρόκειται για έναν αμοιβαίο ερωτικό αίσθημα ανάμεσα σε δύο νέους (τον Μίσια και την Νατάσσα Μαριόφ) το οποίο εξελίσσεται σε μια βαθιά ερωτική σχέση, που βρίσκει τη δύναμη να αντέχει και στις τραγικότερες δυστοπίες που το μέλλον τούς επιφυλάσσει.
Έντονη εικονοποιία, λεπτομερείς ζωντανές περιγραφές που κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα. Με αποκορύφωμα το συγκλονιστικό δόσιμο της ατμόσφαιρας και των ιστορικών γεγονότων, λεπτό προς λεπτό, της Καταστροφής του Πολέμου, της Προσφυγιάς.
Με λόγο απλό, αφήγηση κινηματογραφική και τόσο ζωντανή που ο αναγνώστης αισθάνεται πως ό,τι διαβάζει, συμβαίνει μπροστά στα μάτια του. Νοσταλγικό, με τις «αναμνήσεις» να ξεπηδούν από παντού.
Ο συγγραφέας δομεί την ιστορία του επιλέγοντας τεχνικές, με συνεχείς ανατροπές και μερικές φόρες οριακές καταστάσεις, αιματηρές σκηνές και καλά κρυμμένα μυστικά πίσω από χαμογελαστά και μη, αλλά χαρισματικά προσωπεία.
Κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και αφήνει να αχνοφανεί μια μικρή ελπίδα για το μέλλον της πατρίδας του, εφόσον υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν στην αξία της αλήθειας, στην ανθρωπιά και είναι έτοιμοι να παλέψουν για αυτές τις αξίες.
Συνολικά, πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο και ευανάγνωστο βιβλίο που έχει βάση την γέννηση, δημιουργία ενός έρωτα μέσα στη δίνη της Ιστορίας και που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό.
Εύχομαι κ. Ανδρέοβιτς το δημιούργημά σας να είναι καλοτάξιδο, να παραμείνει αριστοκρατικό στο μυαλό και στην ψυχή του κάθε Αναγνώστη, πολέμιο απέναντι στους παραχαράκτες της Ιστορίας των λαών, επαναστατικό στις συνειδήσεις των ανθρώπων με αφετηρία την αλήθεια, την ανθρωπιά και την αγάπη σε αλλήλους, και τέλος όχι προσφυγικό αλλά εγκατεστημένο μέσα στη μνήμη της συνείδησης της ύπαρξης και της ιστορίας του καθενός μας. Και η Ιστορία είναι διπλά μας και οφείλουμε να την ακούσουμε.
