ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

  • Εωράκατε τα Πανεπιστήμια σε απόγνωση. Η διακίνηση ναρκωτικών, η ανομία, η απάθεια, η πορνεία, η ατιμωρησία

 

 

Με ανοικτή επιστολή τους ζητούν από τους αρμοδίους, τις πανεπιστημιακές αρχές και την πολιτεία, να μην κρύβονται πίσω από γενικόλογες προτροπές, ευχολόγια και στατιστικές, και να λάβουν επιτέλους αποτελεσματικά μέτρα.

Επιστολή-έκκληση προς την πανεπιστημιακή κοινότητα έστειλαν φοιτητές και φοιτήτριες από τη Φιλοσοφική Σχολή, Πάντειο και άλλες Πανεπιστημιακές κοινότητες, οι οποίες πλέον μην αντέχοντας στην τραγική κατάσταση που έχουν περιέλθει οι Πανεπιστημιακές Σχολές βγαίνουν και λένε πράγματα και γεγονότα, τα οποία είναι εδώ και πολλά χρόνια γνωστά σε όλους τους εν τη Ιερουσαλήμ παροικούντες. Για την κατάσταση που επικρατεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και πάει λέγοντας το κουβάρι της ανομίας. Και τι γίνεται μετά τις καταγγελίες; Πού είναι η επέμβαση του Κράτους; Πού είναι η επέμβαση της Πρυτανείας κάθε Σχολης; «Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».Αυτό θα γίνει δια ακόμη μια φορά και την νύφη την πληρώνουν οι συνετοί φοιτητές και φοιτήτριες οι οιποιο /ες πήγαν για ένα σκοπό και όχι για μάνδολες και πισωγλεντισμούς.

Δραματική είναι η κατάσταση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Οικονομικό Αθηνών. Χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, κλοπές, ακόμη και πορνεία, συνθέτουν το τραγικό σκηνικό σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας, καταγγέλλουν οι ίδιοι οι φοιτητές.

Ο αριθμός τους ανέρχεται στις 18.200 στη χώρα. Είναι οι εκδιδόμενες γυναίκες που δεν είναι οργανωμένες, δεν έχουν εκπρόσωπο, δεν έχουν φωνή. Στα συνέδρια που αφορούν την πορνεία δεν θα τους επέτρεπαν να μιλήσουν.

Η παραδοσιακή «πιάτσα» κρατά γερά στο κέντρο των Αθηνών, ενώ επεκτείνεται στη Λεωφόρο Ποσειδώνος, στη Γλυφάδα, στην Κηφισιά., στους προαυλίους Πανεπιστημιακούς χώρους ,τόσο στην Αθήνα όσο και στα άλλα αστικά κέντρα όπως Θεσσαλονίκη, Πάτρα ,Ηράκλειο κλπ. Η εκμετάλλευση και συχνά η κακοποίηση από τον πελάτη, τα θέματα υγείας, όπως η ηπατίτιδα που θερίζει, είναι τα προβλήματα που αναφέρουν όλες οι εκδιδόμενες, κυρίως οι Ελληνίδες.

Το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι η πορνεία αλλά η σωματεμπορία, σύμφωνα με τον καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γρηγόρη Λάζο, ο οποίος πραγματοποιεί έρευνες για την πορνεία από το 1986. Σε πρόσφατο συνέδριο με τη συμμετοχή Ελλήνων και Ευρωπαίων επιστημόνων, ο κ. Λάζος πρότεινε να διατεθούν από το κράτος λίγα χρήματα για τα υλικά που θα χρειαστούν οι οδοντίατροι ώστε να φτιάχνουν τα δόντια αυτών των γυναικών που τους πέφτουν λόγω των χημικών από τα προφυλακτικά. Το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο, γι’ αυτό και δεν αγγίζει κανείς την πορνεία, είναι η επισήμανση του καθηγητή Κοινωνιολογίας.

Η πορνεία αυξήθηκε μετά το 2010. Άλλαξε σε οργάνωση στο πλαίσιο του νέου πολιτικού, οικονομικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος που επέβαλε η οικονομική, αλλά, δευτερευόντως, και η μεταναστευτική κρίση. Αυξήθηκε και άλλαξε συντεταγμένες. Μια αύξηση της πορνείας δεν είναι κατ’ ανάγκην αύξηση του πληθυσμού των εκδιδομένων. Μπορεί η πορνεία να αυξηθεί, αλλά ο πληθυσμός των εκδιδομένων να μείνει στάσιμος ή και να μειωθεί. Όπως για παράδειγμα, μπορεί να αυξηθεί ο αριθμός των μισθώσεων, να μειωθεί η τιμή του μισθώματος, να αυξηθεί η πελατεία, να μειωθούν τα έσοδα.

Θα μου πείτε «το ‘χει ο κόσμος τούμπανο και ‘μείς κρυφό καμάρι». Από τα χρόνια μου τόσο σε Αθήνα και μετέπειτα σε Θεσσαλονίκη, οι φοιτήτριες έρμαιο της δήθεν από τα σπίτια τους καταπίεσης με την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια της χωράς « όργωναν το χωράφι τους» τόσο εντός της πόλης όσο και έκτος κάνοντας αρπαχτές ανά την Ελλάδα, βγάζοντας απωθημένα, αλλά και κερδίζοντας χρήματα για μια άνετοι φοιτητική ζωή, η οποία σιγουρότατα δεν βασιζόταν στο μετρημένο από την οικογένειά τους μηνιάτικο. Τώρα η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και που έχουν πέσει οι παρωπίδες και τα ναρκωτικά μέσα και έξω από τα Πανεπιστήμια και οι βίζιτες με ένα «γρήγορο γλειφιτζούρι» γίνεται μπροστά στα μάτια σου.

Όπως καταγγέλλουν, η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί και πλέον φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα, αφού η διακίνηση των ναρκωτικών γίνεται μέρα μεσημέρι στο εσωτερικό της σχολής.

«Αγαπητά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Αποτελεί δυσάρεστη πραγματικότητα το γεγονός ότι κάθε χρόνο ο χώρος του Πανεπιστημίου μας, ο χώρος της καθημερινής εκπαιδευτικής και φοιτητικής μας ζωής, όλο και υποβαθμίζεται, γίνεται όλο και λιγότερο ασφαλής για τους φοιτητές και τους εργαζομένους. Κάθε μέρα από νωρίς το πρωί, στον προαύλιο χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής κινούνται ουσιαστικά ανενόχλητοι έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι κάνουν τις δοσοληψίες τους μπροστά στα μάτια όλων, ακόμη και μπροστά στους φύλακες του campus, οι οποίοι μάλλον δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.

Η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί τόσο που οι διακινητές σχεδόν διαλαλούν το εμπόρευμά τους σε κάθε περαστικό, παρενοχλούν φραστικά και ενίοτε σωματικά φοιτήτριες και φοιτητές, συγκεντρώνονται και φωνάζουν ακριβώς έξω από τις αίθουσες που κάνουμε μάθημα. Δεν υπάρχει φοιτητής που να μην έχει δει από κοντά είτε χρήση είτε διακίνηση είτε καβγάδες μεταξύ των συμμοριών. Είναι γνωστό ότι πέρυσι μια φοιτήτρια έπεσε θύμα βιασμού μέσα στο campus τις βραδινές ώρες.

Όπως προχωρούν τα πράγματα, είναι θέμα χρόνου προτού συμβούν ανάλογα περιστατικά και υπό το φως του ηλίου, και –ποιος ξέρει– ίσως σταδιακά οι διακινητές να πάψουν να περιορίζονται στον προαύλιο χώρο και να αρχίσουν να μπαίνουν και μέσα στα κτίρια, εφόσον δεν υπάρχει πρακτικά κανένας έλεγχος (τα τρία κτήρια της Φιλοσοφικής έχουν μόνον έναν φύλακα!). Ήδη οι φοιτητές φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε σε πολλές περιοχές του πανεπιστημίου, το οποίο τείνει να μετατραπεί σε γκέτο, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου που εγκαταλείπεται στην τύχη του. Σε λίγο δεν θα αρκεί να σκύβουμε το κεφάλι και να επιταχύνουμε το βήμα μας περνώντας δίπλα από τους εμπόρους που προκαλούν με κάθε τρόπο, θα φτάσουμε να μην πηγαίνουμε στα μαθήματα μας.

Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες από τη Φιλοσοφική Σχολή που έχουμε κουραστεί από τη συνεχή υποτίμηση των σπουδών μας, από τον φόβο να κυκλοφορήσουμε σε έναν χώρο που αποτελεί το δεύτερο σπίτι μας, από την εξαθλίωση της Σχολής μας σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας.

Μέσα στη δυσμενή κατάσταση της χώρας μας και παρά τις πολλές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει το πανεπιστήμιο για τη λειτουργία του, δεν αποτελεί δικαιολογία ή παρηγοριά να λένε ορισμένοι ότι το πανεπιστήμιο είναι απλώς εικόνα της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι οφείλει να παραμείνει ένα υγιές κύτταρο μέσα στην κοινωνία που θα διασφαλίζει την εκπαίδευση της νέας γενιάς. Χιλιάδες φοιτητές μοχθώντας καταφέραμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας σε τριτοβάθμια ιδρύματα, ευελπιστώντας για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό υπονομεύεται όταν το πανεπιστήμιο αφήνεται να μετατραπεί σε εστία εγκληματικότητας και οι φοιτητές νιώθουμε συνεχώς υπό απειλή μέσα στον χώρο μας. Είναι σαν η πολιτεία να έχει εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο και να θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η άθλια καθημερινότητα που ζούμε είναι η νέα κανονικότητα. Γιατί;

Ζητούμε από τους αρμοδίους, τις πανεπιστημιακές αρχές και την πολιτεία, να μην κρύβονται πίσω από γενικόλογες προτροπές, ευχολόγια και στατιστικές, και να λάβουν επιτέλους αποτελεσματικά μέτρα και να διασφαλίσουν το ελάχιστο: την αίσθηση της σωματικής μας ασφάλειας στην ακαδημαϊκή μας ζωή. Δεν επιλέξαμε να ζούμε σε κάποιο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών! Θέλουμε έναν χώρο εκπαίδευσης και δημιουργίας. Είμαστε φοιτήτριες και φοιτητές και απαιτούμε πίσω το πανεπιστήμιό μας».

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΕΣΤΗ ΣΕ ΑΚΡΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ.