ΑΡΘΡΟ

Του Μαργαρίτη Τζίμα

Καθηγητή

 

 

Πριν μερικά χρόνια υπήρχε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών των διαφόρων πολιτικών συστημάτων.

Καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός.

Τι απέμεινε όμως από αυτές τις ιδεολογικές μάχες; Υποτίθεται πως ο στόχος κάθε ιδεολογίας είναι η ευημερία και η ευτυχία του ανθρώπου. Πόση αξία έχει αν ένα κράτος έχει τεράστια αποθέματα πλούτου, ενεργειακά και άλλα και ο λαός να δυστυχεί; Η λύση βρίσκεται στο αν τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο λαό ή αν υπάρχει μια δίκαιη και ισόρροπη διανομή του κρατικού πλούτου στους πολίτες;.

Φυσικά μόνο όταν η ανάπτυξη και ο πλούτος περάσει στο λαό τότε μπορούμε να μιλάμε για προϋποθέσεις δημιουργίας μιας ισορροπημένης και δίκαιης κοινωνίας χωρίς οικονομικές ανισότητες.

Χωρίς αμφιβολία με την εφαρμογή όλων των μορφών διακυβέρνησης στον κόσμο έχει δημιουργηθεί μια κοινωνία των αντιθέσεων.

Βλέπουμε χώρες με τεράστια αποθέματα πλούτου σε πετρώματα, πετρελαια κλπ. να μην μπορούν να ζήσουν τους λαούς τους.

Άρα μη νομίζουμε πως τα ανθρώπινα κατασκευάσματα που είναι οι ιδεολογίες διακυβέρνησης μπορούν να λύσουν εξ ολοκλήρου το πρόβλημα επιβίωσης και ευτυχίας των λαών.

«Ουκ επάρτω μόνο ζήσετε άνθρωπος» λέει το Ευαγγέλιο. Συνήθως οι εξουσίες νομίζουν πως εξασφαλίζοντας την υλική ευημερία των ανθρώπων έχουν πετύχει και στην αποστολή τους. Αν ήταν έτσι τότε το κατά κεφαλήν εισόδημα θα ήταν αποκλειστικά ο δείκτης κοινωνικής και πνευματικής ευημερίας.

Δε συμβαίνει όμως αυτό.

Ο άνθρωπος έχει και άλλες αναζητήσεις πέρα από την εξασφάλιση των υλικών αγαθών και οι εξουσίες έχουν υποχρέωση να τα εξασφαλίζουν και αυτά.

Όμως για να συμβεί αυτό πρέπει μέσα στον στόχο μια διακυβέρνησης να είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει.

Δεν είναι λίγοι οι λαοί στον κόσμο που επαναστάτησαν για ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Αυτό σημαίνει πως οι εξουσίες δεν μπορεί να μετατρέπονται σε διαχειριστές της μιζέριας της κοινωνία αλλά να αντλούν τα καλλίτερα στοιχεία που υπάρχουν σε κάθε πολιτικό σύστημα και να τα εφαρμόζουν.

Τι σημασία έχει να λέγεσαι σοσιαλιστής ή κομμουνιστής ή καπιταλιστής και ο λαός σου να μην είναι ευτυχισμένος.

Νομίζουν μερικοί πολιτικοί πως υψώνοντας μια αποκλειστικά σημαία ιδεολογίας αυτομάτως λύνονται και τα προβλήματα των λαών. Δεν είναι έτσι.

Η απαξίωση των πολιτικών που συναντάμε σήμερα και οι πτώση της αξίων των πολιτικών συστημάτων οφείλεται στην ανυπαρξία αποτελέσματος που να το αισθάνεται ο πολίτης στην καθημερινότητά του.

Οι πολιτικοί μας πρέπει να γίνουν συγκεκριμένοι.

-Πώς θα εξαλείψουν τη φτώχεια;

-Πώς θα δώσουν την δυνατότητα να απολαμβάνει ο λαός ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας και παιδείας;

-Πώς ο λαός θα απολαύσει πολιτισμό ποιότητας;

-Πώς οι πολίτες θα αισθάνονται ασφαλείς;

-Με ποιο τρόπο θα αμείβεται η εργασία και θα αξιολογείται η προσπάθεια του καθενός;

Και πολλά άλλα που αποτελούν αναζητήσεις των ανθρώπων.

Είμαι βέβαιος πως οι απαντήσεις και οι λύσεις σε αυτά έχουν να κάνουν με την ικανότητα διακυβέρνησης και όχι με την πιστή τήρηση μια πολιτικής τακτικής που έχει αποτύχει εκεί που εφαρμόστηκε.

«Τα Πάντα ρει» έλεγε ο Ηράκλειτος.

Το νόημα της ζωής δεν βρίσκεται στην ακινησία αλλά στην κίνηση.