ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Ν. ΔΡΑΜΑ
- «Καμία πρόνοια, καμία ενίσχυση των αναπήρων κατά την πανδημία»
Για κινήσεις πανικού της Κυβέρνησης στην υπόθεση Λιγνάδη αλλά και για νομικές «τερατολογίες» στις οποίες καταφεύγει όσον αφορά τις αλλαγές στο νέο ποινικό κώδικα, έκανε λόγο, μιλώντας στη Βουλή, ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ και Βουλευτής Δράμας Θεόφιλος Ξανθόπουλος.
Αναφερόμενος στην Υπουργό Πολιτισμού κ. Λ. Μενδώνη, σημείωσε ότι προΐσταται ενός Υπουργείου που απαιτεί και προϋποθέτει τον σεβασμό και την αποδοχή όλων των φορέων του πολιτισμού προς τον πολιτικό προϊστάμενο. «Όμως η κ. Μενδώνη έχει απολέσει αυτή τη νομιμοποίηση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος γι’ αυτήν από την παραίτηση. Το χάσμα θα βαθαίνει κάθε μέρα που περνάει, ανάμεσα στην υπουργό την κοινωνία και τους καλλιτέχνες», συμπλήρωσε.
«Η κ. Μενδώνη έκανε και κάτι άλλο. Κατάργησε την διαγωνιστική διαδικασία και επέλεξε με αδιαφανή κριτήρια για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου τον συγκεκριμένο υποψήφιο, κάτι που αποτελεί ουσιαστικά και την αρχή του τέλους της ηγεμονίας του κ. Μητσοτάκη», τόνισε ο κ. Ξανθόπουλος.
Σχολιάζοντας επίσης τα όσα λέγονται ότι δήθεν έγινε πλημμέλημα ο βιασμός ή θεσπίσθηκαν ευνοϊκές διατάξεις με το νέο Ποινικό Κώδικα, μίλησε για «τερατολογίες», επεσήμανε πως η αλήθεια είναι διαφορετική και πρόσθεσε πως έχει θεσπισθεί και νέα μορφή βιασμού χωρίς άσκηση βίας αλλά και χωρίς την συναίνεση του παθόντος που αποτελεί κακουργηματική πράξη.
Στη συνέχεια μιλώντας για το νομοσχέδιο και αναφερόμενος ειδικότερα στην Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας, παρατήρησε μεταξύ άλλων:
-Η αναπηρία δεν είναι απλώς φυσικό χαρακτηριστικό. Είναι μια κοινωνική κατασκευή. Τα άτομα που υστερούν φυσικά ή νοητικά, εξωθούνται στο περιθώριο γιατί η κοινωνία δεν τους δέχεται με τα χαρακτηριστικά τους αυτά αλλά τους αντιμετωπίζει ως κάτι άλλο. Υπάρχει λοιπόν βαθύ πολιτικό περιεχόμενο στην αντιμετώπιση της θέασης της αναπηρίας.
-Από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια συνολική, ολιστική θέση. Δεν μιλάμε για επιμέρους διευθετήσεις στην καθημερινότητα αλλά για μια συνολική αλλαγή της θέσης των αναπήρων συμπολιτών μας, στην καθημερινότητα που βιώνουν.
-Με βάση τη νομοθετική πρόταση του κ. Γεραπετρίτη, η Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας είναι ένα συμβουλευτικό όργανο περιορισμένης ισχύος και αντικειμένου, χωρίς ικανότητα ελέγχου του κρατικού μηχανισμού και με δυσανάλογα μεγάλη δυνατότητα προσλήψεων, όπου ξαναβλέπουμε το χούι σας για διορισμούς στρατιάς ημετέρων με κάθε τρόπο.
-Δεν πρόκειται για αναβάθμιση αλλά για υποβάθμιση των ζητημάτων της αναπηρίας.
Η Κυβέρνηση απεκδύεται της ευθύνης για την εφαρμογή και τον έλεγχο των πολιτικών αναπηρίας και την αναθέτει στην Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας που δεν μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο.
-Η δική μας πολιτική είναι διαμετρικά αντίθετη. Προτείνουμε τη δημιουργία δομής σε επίπεδο Υφυπουργείου που θα εποπτεύει όλες τις κρατικές λειτουργίες για την εισαγωγή, εφαρμογή και εμπέδωση πολιτικών, φιλικών σε άτομα με αναπηρία. Χρειάζεται μια νέα ατζέντα με οριζόντιες πολιτικές για την αναπηρία, όπως τις ανέπτυξε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
-Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. διαγράφει ότι σημαντικά θεσμικά έγινε τη προηγούμενη περίοδο και ξαναφτιάχνει μια νέα Αρχή από το μηδέν. Άλλωστε στο κρίσιμο διάστημα της πανδημίας, υπήρξε παντελής έλλειψη μέτρων για οικονομική και υγειονομική ενίσχυση των αναπήρων. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κατήργησε τα γραφεία προσβασιμότητας στις δημόσιες υπηρεσίες για τον έλεγχο των δράσεων πρόσβασης των αναπήρων στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον. Η πράξη αυτή τον ακολουθεί και δεν μπορεί να συμφηφιστεί με την δημιουργία μιας Αρχής χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
-Έχω εισηγηθεί στον Πρόεδρο της Βουλής να υποτιτλίζονται όλες οι συνεδριάσεις της Βουλής. Η γλώσσα των κωφαλάλων είναι πιο πολύ συμβολική και δεν μπορούν να μεταδώσει όλο το περιεχόμενο των νοημάτων που αναπτύσσονται στην κοινοβουλευτική διαδικασία.
Αναφερόμενος τέλος στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής σημείωσε: Έχουν έργο, αποτελούνται από αξιόλογους ανθρώπους που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους. Βρίσκετε αφορμή να αντικαταστήσετε καταξιωμένα στελέχη ώστε να αναπαράγετε το υφιστάμενο σύστημα εξουσίας. Απαξιώνετε όμως έτσι και το έργο των επιτροπών και τους ανθρώπους.
