ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Ως γνωστόν στην πολιτική συχνά άλλα πρεσβεύεις κι άλλα λες. Άλλα πιστεύεις κι άλλα πράττεις. Άλλα ανακοινώνεις κι άλλα εννοείς. Ανάλογα με τη συγκυρία. Τη θέση που κατέχεις. Τις εσωκομματικές ισορροπίες. Τις δημοσκοπήσεις.

Ναι πράγματι οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να μη καβαλάνε στο κύμα του λαϊκισμού. Όπως είχε κάνει ο Τσίπρας μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2015. Θα πρέπει να έχουν τα κότσια να έρθουν κόντρα στο ρεύμα. Να ηγηθούν στην πορεία προς το εθνικά δίκαιο, το αληθινό, το σωστό. Όπως έκανε ο Τσίπρας μετά τον Αύγουστο του 2015.

Αλλά πόσοι αλήθεια μπορούν να το καταφέρουν αυτό. Το έκανε ο Τσώρτσιλ που υποσχέθηκε στους Βρετανούς αίμα και δάκρυα. Και δικαιώθηκε. Το έκανε ο Ρούζβελτ που μπήκε στον Πόλεμο κόντρα στις επιθυμίες του κόμματός του και του Αμερικανικού λαού. Και νικήθηκε ο φασισμός. Το έκανε ο Βενιζέλος που έκανε ειρήνη με τον Κεμάλ. Και έσωσε τη χώρα από την πλήρη κατάρρευση.

Ας είμαστε επιεικείς. Δεν μπορούν όλοι να είναι Τσώρτσιλ, Ρούζβελτ, Βενιζέλος. Ούτε και σε όλη τους τη διαδρομή μπορούν να είναι ηγέτες. Αρκεί έστω και εκ των υστέρων να κατανοούν το εθνικά δίκαιο. Έστω με τις πράξεις τους να το αποδέχονται. Θα το καταλάβουμε. Θα τους δικαιολογήσουμε ενδεχομένως. Όπως κάναμε με τον Τσίπρα, που τον εκλέξαμε και πάλι μετά την κωλοτούμπα. Όπως κάναμε και με τον Μητσοτάκη, που δεν ακύρωσε/κατήγγειλε τη Συμφωνία των Πρεσπών και τον τιμήσαμε με μεγαλύτερο ποσοστό στις τελευταίες εκλογές.

Για αυτό και οφείλουμε εμείς οι πολίτες να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις. Πίσω από τις πράξεις. Για αυτό και πρέπει μετά από μεγάλη περίσκεψη να παίρνουμε θέση για τα εθνικά ζητήματα. Γιατί ο ηγέτης έχει υπόψη του όλο το παζλ. Όλες τις παραμέτρους. Γιατί είναι προς το συμφέρον της χώρας και του λαού να επιλύονται προβλήματα που χρονίζουν και κακοφορμίζουν. Γιατί καμία λύση σε εθνικά ζητήματα δεν υπάρχει δίχως συνεννόηση, διαπραγμάτευση, συμβιβασμό.

Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Μακεδονικό, άλλη θέση θα είχε αν δεν ήταν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Άλλη θέση θα είχε αν ήταν παντοδύναμος. Αν δεν έπρεπε να λάβει υπόψη του το εσωκομματικό τοπίο, τις δημοσκοπήσεις, τις λαϊκές αντιδράσεις. Αυτό προϊδέαζε η οικογενειακή του ιστορία και πορεία, η πολιτική του διαδρομή, το κεντρώο προφίλ του, οι φιλελεύθερες απόψεις του.

Δεν τόλμησε όμως να προτάξει το εθνικό συμφέρον. Δήλωσε αντίθετος στη Συμφωνία των Πρεσπών. Την καταδίκαζε ως προδοτική. Δήλωνε πως δεν θα την αναγνωρίσει. Πως δεν θα αποκαλέσει ποτέ Βόρεια Μακεδονία τη γείτονα χώρα.

Διαμαρτύρονταν προσχηματικά. Για να αποφύγει τη διάσπαση της Ν.Δ. Το σφυροκόπημα από την άκρα δεξιά, τους υπερπατριώτες, την Εκκλησία. Και όταν έγινε Πρωθυπουργός έκανε κωλοτούμπα. Αποδέχθηκε τη συμφωνία ως εθνικά συμφέρουσα. Δεν την κατήγγειλε. Αποκάλεσε τη γείτονα Βόρεια Μακεδονία.

Μετά τις πρόσφατες εκλογές ο Μητσοτάκης αισθάνεται κομματικά, κοινοβουλευτικά και πολιτικά παντοδύναμος. Αυτό έχει τα κακά του, γιατί θα έχουμε φαινόμενα έπαρσης και αλαζονείας. Στα οποία καθένας μπορεί εύκολα να παρασυρθεί. Έχει όμως και τα καλά του. Γιατί μπορεί να μην είναι πλέον δέσμιος της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματός του, των εσωκομματικών ισορροπιών, των δημοσκοπήσεων.

Και έχουμε τέτοια δείγματα. Φαίνεται πως έχει βάλει στόχο να αναμετρηθεί με την Ιστορία. Να αναδειχθεί σε Εθνικό Ηγέτη. Να προχωρήσει σε ιστορική συμφωνία με την Ερντογάν. Η αντικατάσταση του Δένδια φαίνεται πως δεν αποσκοπούσε απλά στο να κοντύνει τον πρώην ΥΠΕΞ, που είχε γίνει εξαιρετικά δημοφιλής. Αλλά και κόκκινο πανί για τους γείτονες. Για την ενίοτε μη διπλωματική του γλώσσα.

Με τον Γεραπετρίτη Υπουργό και τις δηλώσεις Μητσοτάκη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Για διπλωματία και επίλυση ει δυνατόν των Ελληνοτουρκικών. Άλλως για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Για αυτό και ο Π/Θ ρίχνει τροχιοδεικτικές βολές. Προετοιμάζει το έδαφος. Για υποχωρήσεις που θα γίνουν. Όπως γίνεται σε κάθε διαπραγμάτευση και συμβιβασμό.

Έσπευσε η αντιπολίτευση και μερίδα του τύπου να τον κατηγορήσουν για υποχωρητική στάση. Υπονόησαν μειοδοτική προδιάθεση. Είπαν πως δεν μπορεί πριν ξεκινήσει η συζήτηση να μιλάς για υποχωρήσεις. Λες και δεν έχουν γίνει στο παρελθόν συζητήσεις. Με περιεχόμενο υποχωρήσεις και συμβιβαστική επίλυση. Λες και επί Γιώργου Παπανδρέου δεν φθάσαμε κοντά σε συμφωνία, αλλά ο τότε Π/Θ δεν τόλμησε να φέρει το θέμα στη Βουλή φοβούμενος αντιδράσεις. Λες και οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας 50 χρόνια τώρα δεν συζητήσανε ποτέ με τους Τούρκους για αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμό.

Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι σε μια τέτοια διαπραγμάτευση θα έχουμε σε κάθε νησί 12 μίλια δικά μας. Ή πως αν πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα μας δικαιώσει 100%. Δεν είναι πως ποτέ η Τουρκία δεν θα το δεχθεί. Ούτε καν οι άλλες χώρες θα δεχθούν το Αιγαίο να γίνει Ελληνική λίμνη. Ούτε το Διεθνές Δικαστήριο έδωσε ποτέ τέτοια λύση. Ούτε στις συζητήσεις μας 50 χρόνια με τους γείτονες προβλέπονταν κάτι τέτοιο. Ούτε για αντικειμενικούς και γεωγραφικούς λόγους μπορεί να γίνει. Ούτε σήμερα το Αιγαίο είναι Ελληνική λίμνη. Ούτε και ήταν ποτέ. Έτσι τελικά σε άλλες περιοχές θα είναι 12 μίλια και σε άλλες λιγότερα. Σήμερα είναι μόνο 6.

«Η τυχόν επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6, που είναι σήμερα, στα 12 ναυτικά μίλια θα διόγκωνε την Ελληνική κυριαρχία από το σημερινό 35% σε 64%, ενώ η Τουρκία κατέχει σήμερα 8,8%. Τυχόν άσκηση του άνω δικαιώματός μας συνιστά για την Τουρκία casus belli» (Θάνος Βερέμης, Ιστορία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων). Για αυτό και δεν το ασκούμε δεκαετίες τώρα και επιδιώκουμε συμβιβαστική λύση. Για αυτό και τόσο το 1976 με το Πρακτικό της Βέρνης, όσο και το 1978 με τη Συμφωνία του Μοντρέ οι δύο χώρες συμφώνησαν να απόσχουν από έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές. Το 1987 φθάσαμε στα πρόθυρα πολέμου, καθώς οι δυο χώρες ερμήνευαν διαφορετικά το Πρακτικό της Βέρνης και το Σισμίκ θα ερευνούσε σε περιοχή που η Ελλάδα θεωρούσε δική της υφαλοκρηπίδα.

Κατά συνέπεια η σχετική δήλωση του Π/Θ δεν απευθυνόταν προς τη γείτονα. Στο εσωτερικό ακροατήριο απευθυνόταν. Για να προετοιμάσει το έδαφος.

Τι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι υπερπατριώτες; Πως με μια γειτονική χώρα με πολλαπλάσιο πληθυσμό και ΑΕΠ, με δική της πολεμική βιομηχανία, που είναι και περιφερειακή υπερδύναμη, δεν μπορείς να έχεις ανοιχτά θέματα επί αιώνες. Δεν μπορείς να επικρατήσεις σε ένα ανταγωνισμό διαρκών εξοπλισμών. Που συνιστά αιμορραγία. Που σε γονατίζει. Δεν σε αφήνει να ανακάμψεις. Να προοδεύσεις.

Καλά τα Leopard. Τα Yποβρύχια. Τα RAFAL. Τα F35. Αλλά αυτά τα προμηθεύεσαι για να αποκτήσεις προσωρινή υπεροπλία. Για να είσαι αποτρεπτική δύναμη. Για να παραμείνεις αξιόπιστος συνομιλητής. Για να μη πας σε διαπραγμάτευση αδύναμος.

Τώρα είναι ίσως η μεγαλύτερη ευκαιρία μετά από δεκαετίες για να επιλυθούν οι διαφορές μας. Γιατί είμαστε αξιόμαχοι και αξιόπιστοι. Γιατί πιέζουν την Τουρκία ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ε.Ε. Γιατί έχουν επανεκλεγεί Ερντογάν και Μητσοτάκης και είναι πανίσχυροι. Γιατί ο Ερντογάν κάνει στροφή προς τη Δύση και έχει ανάγκη στήριξης και βοήθειας. Γιατί ο Μητσοτάκης θέλει να καταγραφεί ως Εθνικός Ηγέτης.

Θυμίζει κάπως την εποχή που ο Ατατούρκ ήθελε το κοσμικό καθεστώς της χώρας του να προσεγγίσει την Ευρώπη και ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιδίωκε να λύσει τις εκκρεμότητες με την Τουρκία. Ήταν και οι δύο τότε πανίσχυροι ηγέτες. Έτσι υπογράφηκε το 1930 το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας. Που προέβλεπε αδίκως αποζημιώσεις υπέρ της Τουρκίας. Ο Βενιζέλος το θεώρησε απαραίτητη θυσία για την επίλυση του εδαφικού και την απολύτως αναγκαία εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών (Θάνος Βερέμης, Ιστορία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, εκδόσεις Βήμα).

Μπορούν σήμερα Μητσοτάκης και Ερντογάν να συμφωνήσουν; Να περάσουν τη συμφωνία από τα Κοινοβούλια τους; Να πείσουν τους λαούς τους, ότι θα είναι μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία; Ίδωμεν…

Γιατί αν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, σε μερικά χρόνια δεν θα είναι συμφέρουσα και θα καταστεί απολύτως απαγορευτική η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου. Που εν πολλοίς αυτή είναι εδώ και δεκαετίες και η αιτία για τις εντάσεις και την όξυνση των διαφορών μας.

Υ.Γ. Εκείνο τον άμοιρο Άγγελο Συρίγο τον έφαγε η δήλωσή του ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα πάρει ούτως ή άλλως τα F16 και ότι εμάς μας συμφέρει να παραμείνει στο άρμα της Δύσης… και τι δεν άκουσε… μόνο πράκτορα της ΜΙΤ δεν τον αποκάλεσαν… λες και είχε άδικο…