ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Επιδόθηκε σε τιτάνιο αγώνα για να στήσει ταμεία. Στράφηκε σε Δυνατούς και φίλους. Επισκέφθηκε τα γνώριμα σαλόνια της Αγίας Πετρούπολης από όπου πέτυχε ενίσχυση 200 χιλιάδων χρυσών φράγκων, δωρεά των Ελλήνων της Ρωσίας για τον αγώνα και 400 χιλιάδες χρυσά ρούβλια. Πήρε κάποια μικρή ανάσα το λιλιπούτειο κράτος! Όμως ήταν ελάχιστα. Προχώρησε στη σύναψη δανείου, όμως δεν τα κατάφερε. Η προσπάθειά του να ιδρύσει κρατική τράπεζα για τις ανάγκες του Δημοσίου τορπιλίστηκε από τους κοτζαμπάσηδες (=προεστούς) και τους μεγαλοκαραβοκυραίους.
Δεν απογοητεύτηκε κι ας φώναζε ο Διονύσιος Σολωμός: «Δεν είναι εύκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλεί».
Με τη συμπαράσταση της Ρωσίας παρακάμπτει τις αντιδράσεις των Άγγλων για σύναψη δανείου. Γαλλία και Ρωσία αναλαμβάνουν να ενισχύσουν το ελληνικό δημόσιο ταμείο με 500 χιλιάδες χρυσά γαλλικά φράγκα το μήνα. Τον Ιούνιο του 1828 ο Τσάρος στέλνει 1.500.000 ρούβλια και στη συνέχεια στέλνει κι άλλες μηνιαίες ενισχύσεις, που δεν λύνουν όμως την τραγική οικονομική κατάσταση. Και τότε καταφεύγει στο φόρο της δεκάτης και στην αύξηση των δασμών.
Αλλά και πάλι ο οικονομικός βραχνάς εξακολουθεί να γίνεται εφιάλτης. Και τότε καταφεύγει στον δανεισμό υποθηκεύοντας τα εθνικοποιημένα τουρκικά κτήματα.
Παρά τη μικρή οικονομική ανάσα ο Καποδίστριας δεν απογοητεύεται. Βάζει μεθοδικά σε υλοποίηση το σχέδιό του για να κάνει ένα κρατίδιο αξιοπρεπές.
Έτσι επιχειρεί να θεραπεύσει τη σοβαρή πληγή των ληστειών και της πειρατείας, τον πονοκέφαλο της ελληνικής θάλασσας.
Θέλει να βάλει φραγμό στην ασυδοσία των κοτζαμπάσηδων (=προεστών) που καταδυνάστευαν τον τόπο. Αποτέλεσμα αυτής της κίνησής του ήταν να τους βρει απέναντι του (περισσότερα γι’ αυτούς θα πούμε στη συνέχεια).
Η παιδεία αποτελεί το μεγάλο όραμά του. Ξέρει καλά ότι χωρίς σωστή παιδεία δεν στεριώνει κράτος. Θέτει σε λειτουργία 121 σχολεία, στα οποία φοιτούν 9.500 περίπου μαθητές.
Η γη, η οποία έμεινε ακαλλιέργητη για χρόνια, έπρεπε να αξιοποιηθεί. Γι’ αυτό και ιδρύει γεωργικές σχολές, με πρότυπο αυτήν της Τίρυνθας, όπου εκπαιδεύονται οι μελλοντικοί αγρότες.
Το σχέδιό του περιλαμβάνει ακόμη την οργάνωση δημόσιας υγείας. Κτίζει νοσοκομεία για την περίθαλψη των πληγωμένων αγωνιστών και των ασθενούντων.
Δίνει βάρος στην επικοινωνία ιδρύοντας ταχυδρομική υπηρεσία.
Κόβει το πρώτο νόμισμα, τον Φοίνικα, για να θέσει σε λειτουργία το ανύπαρκτο σχεδόν εμπόριο.
Αλλά και η ασφάλεια της χώρας βρίσκεται στο κέντρο του ανορθωτικού του σχεδίου. Ιδρύει τη Σχολή Ευελπίδων για να καταστεί δυνατή η οργάνωση τακτικού στρατού και αστυνομίας.
Εκεί όμως που αποτυγχάνει ήταν η διανομή της εθνικής γης στο λαό. Και η αποτυχία οφείλεται στην υποθήκευση ενός μέρους τους για τη λήψη δανείου, την κατοχή της από τους κοτζαμπάσηδες και τους ξένους, που έμεναν μόνιμα στην Ελλάδα.
Γι’ αυτά τα μέτρα του κέρδισε την αγάπη του απλού λαού, που έφτασε στο σημείο της λατρείας. Αυτό ήταν το ένα πρόσωπο του Καποδίστρια.
Όμως όλα αυτά τα μέτρα ήταν εύλογο να προκαλέσουν την αντίδραση των κοτζαμπάσηδων, των ληστών και των πειρατών, οι οποίοι είδαν να μειώνεται η περιουσία τους, αλλά και η δύναμή τους. Έτσι άρχισαν εναντίον του κυβερνήτη έναν ανέντιμο αγώνα.
Στον αντιδραστικό αυτόν αγώνα εντάχθηκαν και οι προστάτιδες δυνάμεις: Αγγλία και Γαλλία.
(συνεχίζεται…)
