ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου
Συντονιστή Νέας Αριστεράς Δράμας
Ο Βασιλιάς, ο Τραμπ, οι Ευρωπαίοι και ο Έλλην Πρωθυπουργός
Κατά τη θεωρία του κηπουρού μπορεί ο ηγεμόνας να διορίσει ως Πρωθυπουργό ακόμη και τον κηπουρό του. Θα πει κανείς: Και τόσο κακό είναι, ένας κηπουρός να γίνει Πρωθυπουργός; Όχι κατ’ ανάγκη. Στην εξαιρετική κωμωδία «Να είσαι εκεί κύριε Τσάνς» ο απολαυστικός Πήτερ Σέλερς στο ρόλο ενός κηπουρού, προαλείφεται για Πρόεδρος των ΗΠΑ και μάλιστα τα καταφέρνει περίφημα!!!
Το κακό είναι να πρόκειται για τον κηπουρό του ηγεμόνα. Ως μοναδικό κριτήριο και προσόν για τη θέση του κυβερνήτη. Έτσι συνέβαινε επί ελέω Θεού Βασιλείας. Έτσι επί απόλυτης μοναρχίας. Κατόπιν και επί Συνταγματικής Μοναρχίας απαιτούνταν πλέον και «η δεδηλωμένη». Ναι ο μονάρχης μπορούσε και πάλι να διορίζει τον εκλεκτό του, αλλά αυτός έπρεπε να τύχει και της εμπιστοσύνης της Βουλής. Όχι βέβαια ότι αυτό ήταν πάντα τόσο δύσκολο. Λίγο «μασάζ», μερικές εξαγορές. Και νάτος, νάτος ο Π/Θ!!!
Σε κάθε περίπτωση κέρδος ήταν. Αποτελούσε δημοκρατική κατάκτηση. Άλλωστε στη χώρα μας ο ανώτατος άρχων, ο ΠτΔ, είναι πλέον διακοσμητικός και δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες. Ο Π/Θ έχει την πλήρη εκτελεστική εξουσία. Αν και βέβαια κατά το Σύνταγμα αυτή ανήκει στην Κυβέρνηση ως συλλογικό όργανο. Της οποίας ο Πρωθυπουργός είναι primus inter pares. Και ναι έχει αρμοδιότητα να διορίζει Υπουργούς, να καθορίζει αρμοδιότητες, να συντονίζει το κυβερνητικό έργο. Αλλά στα πλαίσια πάντα του Συντάγματος και των νόμων.
Στη χώρα μας που τα κόμματα εξουσίας είναι αρχηγικά και στερούνται εσωκομματικής δημοκρατίας, το σύστημα διακυβέρνησης είναι καθαρά Πρωθυπουργοκεντρικό. Ο εκάστοτε Π/Θ λειτουργεί ως ηγεμών. Και συχνά ως απόλυτος μονάρχης. Κυβερνά με τους κολλητούς του πρωινού καφέ. Διορίζει συμβούλους όποιους του καπνίσει. Ο Τσίπρας τον Καρανίκα για θέματα στρατηγικού σχεδιασμού! Ο Μητσοτάκης τον Ψαριανό σύμβουλο του Αντιπροέδρου Πικραμένου, για να τον συμβουλεύει σε θέματα μουσικής και ποδοσφαίρου!!!
Διορίζει Υπουργούς και ορισμένους που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της οικοδομής τους, όπως είχε πει ο Κατσιφάρας. Ανθρώπους εκτός κόμματος ή από μεταγραφές από άλλα κόμματα. Γιατί έτσι του κάπνισε ένα πρωί. Ναι αλλά ποτέ δεν διορίστηκε κάποιος κηπουρός θα είναι ο αντίλογος. Θα αντέτεινα ότι διορίσθηκαν πολλάκις «κηπουροί». Και εδώ που τα λέμε μπορεί ένας κηπουρός να αποδειχθεί πολύ καλύτερος από έναν ψευδοκηπουρό. Όπως ο κηπουρός στην ταινία.
ΟΚ, αλλά προβλέπεται και πρόταση δυσπιστίας προς κάποιον Υπουργό. Σωστό. Μόνο που η κυβερνητική πλειοψηφία που λειτουργεί ως λόχος τον προστατεύει από τα βέλη της αντιπολίτευσης. Μόνο αν και όταν κάποια επιλογή ξεσηκώσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα ή τα Μ.Μ.Ε., είναι πιθανόν να μη γίνει τελικά Υπουργός ο εν λόγω.
Και στις ΗΠΑ προβλέπεται έγκριση από το Κογκρέσο, μετά από εξέταση του υποψήφιου Υπουργού και μελέτη του φακέλου του και του ιστορικού του, που ετοιμάζει το FBI. Μόνο που στους προτεινόμενους από τον Τραμπ Υπουργούς αυτό δεν θα γίνει… Μπορεί λοιπόν ο Τραμπ να διορίζει κολλητούς, δισεκατομμυριούχους, ψεκασμένους, πατενταρισμένους ακροδεξιούς, τηλεπερσόνες. Έκανε πίσω μόνο στον εκλεκτό του για Υπουργό Δικαιοσύνης, γιατί φέρονταν εμπλεκόμενος σε σκάνδαλο. Και έτσι ο καταδικασμένος, αλλά εκλεγμένος Πρόεδρος τον καρατόμησε…
ΟΚ αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ, θα πει κανείς. Όπου τα κόμματα λειτουργούν εν πολλοίς ως εκλογικοί μηχανισμοί. Και μετά τις εκλογές παύουν να λειτουργούν. Δεν υπάρχει σκιώδης κυβέρνηση, Τομεάρχες, οργανώσεις για να παράγουν και να προωθήσουν κοινοβουλευτικό έργο και κυβερνητικό πρόγραμμα. Τα κάνει η αγορά αυτά.
Ναι πράγματι. Αυτά συμβαίνουν στην Αμερική. Όχι στην Ευρώπη, όπου τα κόμματα έχουν εσωκομματική δημοκρατία, σκιώδεις κυβερνήσεις, Τομεάρχες, στελέχη, οργανώσεις.
Καλά και στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, τα έχουμε αυτά. Ως περιτύλιγμα και επίφαση Δημοκρατίας. Διότι ο Πρωθυπουργός ως ηγεμόνας μπορεί να επιλέξει ως Υπουργούς κατά το δοκούν και εκτός Βουλής και από την Αγορά και από άλλα Κόμματα. Και μάλιστα όχι για να εφαρμόσουν την πολιτική που υποτίθεται ότι έχουν επεξεργαστεί τα όργανα του κόμματος, αλλά την προσωπική του. Ή αυτή που εκπορεύεται από τα δελτία των ΜΜΕ και τα οκτάστηλα των εφημερίδων. Και ας είναι και λάθος.
Μπορεί λόγου χάρη να διορίσει ως Υπουργό Δικαιοσύνης κάποιον εκτός κόμματος. Ο οποίος αντί για αντεγκληματική πολιτική να εφαρμόσει δική του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!!
Και; Πού είναι το πρόβλημα; Αφού θα το περάσει από τη Βουλή. Αφού θα το ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία. Κόντρα σε όλη την αντιπολίτευση. Όλη την επιστημονική κοινότητα (καθηγητές, δικαστές, δικηγόρους). Κόντρα στο νομικό μας πολιτισμό. Κόντρα στην κοινή λογική.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία στα καλύτερά της!!! Ακόμη επιμένετε να μη θέλετε τον κηπουρό Πήτερ Σέλερς για Πρόεδρο/Πρωθυπουργό;;;
Εγώ, η αλήθεια είναι, προβληματίζομαι…
