ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

ΑΝΑΤΕΜΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΨΥΧΗ

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Με όλο τον σεβασμό, που τρέφει η ταπεινότητά μου στη μεγάλη βυζαντινολόγο, την άριστη πρεσβευτή του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο τον υπόλοιπο, νομίζω ότι η μεγάλη κυρία αδικεί τον εαυτό της.

Η θέση που κατέλαβε στο κορυφαίο παγκοσμίως πνευματικό Ίδρυμα, δεν ήταν απότοκος της τύχης της προς αυτήν. Απλούστατα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για τη δικαίωσή της ύστερα από μόχθο πολύ.

Αμείφθηκαν οι κόποι έρευνας και μελέτης ετών. Και δεν νομίζουμε ότι της έγινε χάρη. Απλούστατα η εργατικότητά της προσέφερε πολλαπλό κέρδος στα Γαλλικά και Ελληνικά Γράμματα. Ταυτόχρονα επιβραβεύθηκε ο σημαντικός ρόλος της αξιοκρατίας και όχι της ευνοιοκρατίας και των διαχωριστικών γραμμών.

Ας το έχουμε βάλει καλά στο μυαλό μας εδώ στην Ελλάδα ότι πρέπει να θέσουμε στο περιθώριο τον νεποτισμό, την ευνοιοκρατία, την κομματική εύνοια και την εξόφληση «γραμματίων», που υπογράφτηκαν.

Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πρέπει να γίνουμε ρηξικέλευθοι αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο κατάκτησης νευραλγικών θέσεων στα τεμένη της παιδείας από φιλόπονους, άξιους και πάνω απ’ όλα λάτρεις της ευλογημένης γης, που ανασταίνει φωτεινά μυαλά και που, δυστυχώς, τα καρπούται η Αλλοδαπή.

Είναι γεμάτα τα μεγάλα τεμένη της παιδείας του Εξωτερικού από κορυφαίους Έλληνες επιστήμονες, που θριαμβεύουν στον τομέα των Επιστημών.

Γιατί κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτήν την αιμορραγία των κορυφαίων επιστημόνων; Ποιοι λόγοι υπαγορεύουν αυτήν τη συμπεριφορά μας;

Μήπως, γιατί οι ξυλοσχίστες θα πάρουν τον δρόμο για χειρωνακτικές εργασίες, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο για παγκόσμιας επιτυχίας λειτουργούς;

Δώστε αξιοπρεπή κίνητρα οι εκάστοτε κυβερνώντες αυτόν τον ευλογημένο τόπο να επιστρέψουν τα φωτεινά μυαλά στην πάτρια γη.

Να είσθε βέβαιοι ότι θα ανταποκριθούν στο προσκλητήριό σας με ευχαρίστηση. Και μη λησμονείτε ότι εμφορούνται πλήρως από τον θυμόσοφο αρχαίο λόγο: «Ουδέν φίλτερον άλλο πατρίς» (=Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο αγαπητό από την πατρίδα) (Θέογνις, αρχαίος λυρικός ποιητής). Θυμηθείτε και τα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη και προβληματισθείτε: «Κι όσο αγαπώ την πατρίδα μου, δεν αγαπώ άλλο τίποτα. Να έρθει ένας να μου ειπεί ότι θα πάγει ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με τρέφει. Αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά (=δυστυχισμένη), δέκα μάτια να ’χω, στραβός θα να είμαι».

Μην καθυστερείτε οι αυτόβουλοι κάτοχοι της δανεισμένης εξουσίας να στείλετε το ειλικρινές προσκλητήριο στους άξιους, που διακρίνονται σ’ όλον τον πλανήτη. Αν βέβαια αγαπάτε την ευλογημένη Ελλάδα και όχι την καρέκλα.