ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

Τι είδους ζωή είναι αυτή που κάνουμε;, λέει ο πρωταγωνιστικής Τζιάν Μαρία Βολοντέ στην ταινία του 1971 ιταλικής δραματικής παραγωγής (Έλιο Πέτρι). Ένα έργο που δείχνει την καταπάτηση των δικαιωμάτων εργατών, γυναικών, μεταναστών με προβλήματα στέγασης, αδικιών, ανισοτήτων. Δείχνει και το υπόδειγμα του εργάτη στο εργοστάσιο για τον εργοδότη και οι αντιπάθειες των εργατών στο πρόσωπό του. Παθαίνει ατύχημα εν ώρα δουλειάς και η θερμή συμπαράσταση των εργατών τρομοκρατεί τη Διεύθυνση που τον απολύει. Θέλει να τον επαναπροσλάβει, μόνο αν γίνει απεργοσπάστης, που δεν το κάνει, βλέποντας τους απεργούς συντρόφους του.

Σήμερα –η όλη κατάσταση- πυροδοτεί ξανά και ξανά την καθημερινή μας αντίσταση με καθημερινούς αγώνες, ενισχύοντας έτσι την αυτοπεποίθησή μας και την ιδεολογία μας. Πρέπει να υπάρχει ταξική συνείδηση (pantimo.gr).

Πόσο επίκαιρη η ταινία που δέχτηκε κριτικές, και θετικές και αρνητικές.

Αν δούμε το έργο με σημερινά μάτια, δεν βλέπουμε το έργο, αλλά ΕΜΑΣ.

Το ποδόσφαιρο και οι λοιπές λαϊκές εκτονώσεις, έχουν μετατραπεί σε όργανα αγοραίας χειραγώγησης και μαζικού θεάματος, πως οι ποδοσφαιρικές συσπειρώσεις φλερτάρουν περισσότερο με τον φασισμό, παρά με την ανθρώπινη αλληλεγγύη, πως τα συνδικάτα επωάζουν σήμερα περισσότερο την εξατομίκευση παρά την κοινωνική αυτοοργάνωση (cinematik).

Δυστυχώς η εργατική τάξη δεν πηγαίνει αυτόματα στον «παράδεισο» αλλά ταλαιπωρείται αφάνταστα. Οι ιδέες όμως είναι σαν τα καρφιά, όσο τις χτυπάς, τόσο βαθύτερα μπαίνουν (Λένιν).

Το κεφάλαιο που το στηρίζει το Αστικό Κράτος, θέλει τον κόσμο να τον αποκοιμίζει, να τον εκμεταλλεύεται, τον θέλει φτωχό, χωρίς νοσοκομεία, σχολεία, εργασία για να «σκύβει» το κεφάλι. Θέλουμε και ζητούμε όσα χρειαζόμαστε για τις σημερινές μας ανάγκες. Εμείς την αυθεντικά αντισυστημική στάση την θεωρούμε την πιο πολιτική στάση απ’ όλες με μια πραγματική αντισυστημική επιλογή τη ψήφο στο Κ.Κ.Ε. (Δ. Κουτσούμπας, efsyn).

Για την πολιτική: Πολιτική ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα (Λένιν). Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν, ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά (Καναδός εκπαιδευτικός).