ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Αυτό είναι το στυλ μου. Κι αν δεν σας αρέσει έχω κι άλλο.
Με ένα άριστο επιτελείο. Που απέδειξε ότι τα αμερικάνικα επικοινωνιακά κόλπα μπορούν να πιάσουν και στην καθ’ ημάς Ανατολή. Πέρασε στον κόσμο. Άγγιξε χορδές. Γέννησε ελπίδες.
Εκεί που κυριαρχούσαν η απελπισία και η απαισιοδοξία. Εκεί που θέριευε η οργή και η αγανάκτηση. Εκεί που μοιρολογούσαν και έπιναν πεθαμένο λικέρ. Εκεί που ενταφίαζαν το παρελθόν τους και αναζητούσαν Μεσσία. Λυτρωτή. Αντιμητσοτάκη. Που θα μιλάει πιο καλά Αγγλικά. Θα ντύνεται καλύτερα. Θα είναι πιο λαμπερός. Θα είναι πιο κουλ.
Και το όνομα αυτού Στέφανος. Κατέκλυσε τα σόσιαλ μίντια. Τα ΜΜΕ. Τις οθόνες μας. Τα κινητά μας. Αθλητικός με μπλουζάκι και σορτς στα γυμναστήρια. Στο δρόμο παρέα με τον Τάιλερ και τον καφέ στο χέρι. Οι τρεις τους με τη Φάρλι σε στιγμές χαλάρωσης.
Κέρδισε από τα αποδυτήρια. Πριν καν οι συνυποψήφιοί του συνειδητοποιήσουν τι παίζεται. Πριν κατανοήσουν τους όρους του νέου παιχνιδιού. Έζησαν το Βατερλώ τους. Τώρα εκ των υστέρων δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται.
Κέρδισε την Κοινωνία. Κέρδισε την εκλογή. Μέχρι να βρούνε την απάντηση οι διάφοροι αναλυτές και δημοσιογραφούντες στα «αθώα» ερωτήματα αν δυο άνδρες και ένα σκυλί είναι οικογένεια. Αν ο Έλληνας μπορεί να αποδεχθεί ένα ηγέτη γκέι. Ο Στέφανος είχε γίνει δικός μας. Είχε μπει σε κάθε σπίτι. Μας μιλούσε στον ενικό. Γίναμε φιλαράκια.
Και τώρα; ΟΚ έγινε Πρόεδρος. Και; Με ποιους θα συνεργαστεί; Ποιοι θα συγκροτήσουν την ηγετική ομάδα; Ποιες κομματικές οργανώσεις θα τον στηρίξουν; Πως θα κάμψει τις σφοδρές εσωκομματικές αντιδράσεις; Αυτός υποτίθεται ότι ήλθε να ενώσει. Να ανακάμψει το κόμμα. Να το οδηγήσει και πάλι σε τροχιά εξουσίας.
Με διαγραφές, συντροφικά μαχαιρώματα και σωρηδόν αποχωρήσεις αυτά δεν γίνονται. Ή μήπως με αυτά γίνονται; Όπως του προτείνουν οι σκληροί του Μαϊάμι. Οι δύο Θοδώρες, ο αψύς Παύλος και ο εξάδελφος Τσίπρας. Που έξαφνα βρέθηκαν ελλείψει άλλων προθύμων στην ηγετική ομάδα. Και την είδαν Γενίτσαροι.
Πως θα κερδίσει και την Κοινωνία που μετά το αρχικό σοκ επανακαθορίζει τη στάση της; Που το ξανασκέφτεται. Που θα του γυρίσει την πλάτη αν την απογοητεύσει. Που θα τον μισήσει, αν καταλάβει ότι την εξαπάτησε. Διότι ως γνωστόν το να εκπορθήσεις ένα κάστρο, συχνά αποδεικνύεται ευκολότερο από το να εδραιώσεις τη νίκη σου και να το κρατήσεις.
Άρα τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Είναι όμως έτσι; Ή ο Στέφανος θα συνεχίσει τον περίπατο του; Ελισσόμενος και προσαρμοζόμενος.
Όπως είπε και ο Ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου, ο Τσίπρας ήταν ταβλαδόρος. Έριχνε τη ζαριά και για κάποια χρόνια του έβγαινε. Ο Κασσελάκης όμως είναι σκακιστής. Κάθε του κίνηση είναι προμελετημένη. Σχεδιασμένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια. Βλέπει τις δημοσκοπήσεις και την καθίζηση. Δεν είναι τυχαίος. Ούτε ανόητος. Μαθαίνει γρήγορα.
Κρίνει ότι αυτό το μέχρι προχθές στυλ, οι μέχρι χθες απόψεις του εξάντλησαν τα περιθώριά τους. Αλλάζει λοιπόν και στυλ και απόψεις. Μπορεί να έλλειπε πολλά χρόνια. Αλλά έχει εμπεδώσει πως εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Οι αμερικανιές δεν κρατάνε για πολύ. Του ψιθύρισε στο αυτί και ο Μπουτάρης να προσέχει και να κόψει τις μ@λ@κίες.
Όπως επισημαίνει και η δημοσιογράφος Σοφία Γιαννακά, γι’ αυτό γύρισε άλλος άνθρωπος από την Αμερική. Κομμένα τα σορτς και τα κολλητά μπλουζάκια. Οι καφέδες στο χέρι και οι εικόνες από τα γυμναστήρια. Οι πολλές εμφανίσεις και τα γλυκοχαμόγελα με τον Τάιλερ. Οι χαριτωμενιές και οι αγκαλίτσες με τη Φάρλι.
Είναι σοβαρός και μετρημένος. Πάντα με κοστούμι και γραβάτα. Θεσμικός. Συναντιέται με τον Πρωθυπουργό και τον Ανδρουλάκη. Το χειρίζεται επιδέξια. Δεν παρασύρεται σε ανέξοδες καταγγελίες και κατηγόριες μετά τις συναντήσεις. Δημοσιογράφοι και αναλυτές επιχαίρουν. Επιτέλους με τον κύριο Κασσελάκη λειτουργούν οι θεσμοί.
Τώρα στόχος είναι να διατηρήσει την καρέκλα. Να εδραιωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Να μελετήσει το Καταστατικό. Να εντρυφήσει στο πρόγραμμα. Να πάψει να μιλά για μη κρατικά Πανεπιστήμια. Για μισθοφορικό στρατό. Για το κεφάλαιο, εργαλείο βελτίωσης της ζωής μας. Που έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Σκοπός είναι να κερδίσει και να φέρει κοντά του κι άλλα στελέχη. Γιατί, όπως είπε και ο αναλυτής Άγγελος Μοσχονάς, ομάδα με Πολάκη και Τζάκρη δεν την λες και ομάδα νίκης.
Επιδίωξή του είναι να απαξιώσει τους παλιούς που αντιδρούν. Βάζει τη Θεοδώρα από την Πέλλα να ζητάει κεφάλια. Την Αυγέρη να πυροβολεί κάθε διαφωνούντα. Τον Πολάκη να δείχνει τα δόντια του. Τον εξάδελφο Τσίπρα να το παίζει σκληρός σωματοφύλακας.
Αυτός όμως σταμάτησε να μιλάει για διαγραφές. Διαβλέποντας πως πιθανότατα η Επιτροπή Δεοντολογίας δεν θα προχωρήσει σε ένα τέτοιο μέτρο. Πως η ΚΕ δεν πρόκειται να πυροβολήσει τα πόδια της. Δεν βγαίνουν και τα νούμερα. Δεν θέλει να χρεωθεί μια ήττα με το καλημέρα. Το σκέφτεται να κάνει πίσω. Να δείξει μεγάθυμος. Εδώ κοτζάμ Τσίπρας και δεν είχε διαγράψει τον Παύλο. Εδώ στις 11 Νοεμβρίου Γερμανία και Γαλλία έκαναν ανακωχή και έληξε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τι στο διάολο στην 11 του μηνός δεν μπορεί να γίνει ανακωχή στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν του το αρνηθούν αυτοί θα χάσουν.
Όπως λένε και στην Κρήτη: «Στις πιστόλες μας και στις θήκες τώνε». Δηλαδή καλό είναι να έχεις πιστόλι μήπως και χρειαστεί, αλλά και τη θήκη του για να το κρατάς εκεί τον περισσότερο χρόνο. Πυροβολείς μόνο στον κατάλληλο τόπο και χρόνο. Γιατί το ρητό της Άγριας Δύσης «όταν τραβάς πρέπει και να πυροβολείς, αλλιώς θα σε πυροβολήσουν οι άλλοι», ενέχει κινδύνους. Να κερδίσεις ενδεχομένως τη μονομαχία. Να χάσεις όμως στην τελική το χωριό και τη θέση του Σερίφη.
Είναι ενωτικός πλέον. Ζητά να πέσουν οι τόνοι. Να γίνεται αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση, Όχι στον ίδιο. Έτσι κι αλλιώς θεωρεί ότι οι αντιφρονούντες υπέπεσαν σε στρατηγικά λάθη κάνοντάς του προσωπικές και αήθεις επιθέσεις. Ότι έχουν απαξιωθεί. Το να χυθεί σήμερα αίμα μόνο κάτι γενίτσαρους πρώην Πασόκους θα ικανοποιούσε. Που ήταν διαπαιδαγωγημένοι σε αρχηγικά κόμματα. Σε διαγραφές τύπου Παγορόπουλου.
Στην Ανανεωτική Αριστερά αυτά δεν ίσχυαν ποτέ. Στην ίδρυση του ΣΥΝ και στο καταστατικό του δεν προβλέπονταν καν διαγραφές. Τη λατρεία του Ηγέτη και τη δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης τα είχε πληρώσει ακριβά η Αριστερά. Προφανώς ένα κόμμα δεν μπορεί να είναι μπάχαλο. Πρέπει να προβλέπονται και σεβασμός στην πλειοψηφία (σημ. ποια είναι αλήθεια σήμερα;). Και κυρώσεις για όσους παρεκτρέπονται. Με φειδώ. Και όταν δεν υπάρχει άλλη λύση. Έτσι λειτουργούσε μέχρι τώρα. Με τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Προφανώς όσοι δεν είχαν και δεν έχουν οργανική σχέση με την Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορούν να τα κατανοήσουν. Θέλουν να καταργηθούν οι τάσεις. Να μην υπάρχουν διαφωνίες και κριτική. Να μη γίνονται εκδηλώσεις για την κρίση στην Αριστερά. Να πέσουν κεφάλια. Να φύγουν οι διαφωνούντες. Να μείνουν αυτοί.
Ο Στέφανος όμως βλέπει μακριά. Γνωρίζει ότι δεν θα κοπάσει η αναταραχή με μερικές διαγραφές της παλιάς ηγετικής ομάδας. Ο αναβρασμός αγγίζει όλες τις οργανώσεις. Στο Κορωπί παραιτήθηκαν ήδη 26 μέλη. Η πλειοψηφία των οργανωμένων μελών είναι απέναντί του. Και όσοι δεν το εκδηλώνουν, είναι γιατί πονάνε το κομματικό τους σπίτι. Θλίβονται για όσα συμβαίνουν.
Γι’ αυτό και επιλέγει να αλλάξει τακτική. Να φανεί ενωτικός. Γνωρίζει ότι μόνο έτσι θα μπορούσε σταδιακά να εδραιώσει την κυριαρχία του. Να εγγραφούν νέα μέλη και να προσέλθουν στις συνεδριάσεις των οργάνων. Να αλλάξει την Εκτελεστική Γραμματεία και την ΚΕ. Να πάρει το Συνέδριο. Όσον αφορά τους διαφωνούντες της παλιάς ηγετικής ομάδας αντιλαμβάνεται ότι θα απομονωθούν στην πορεία. Θα αποστρατευθούν ή θα αποχωρήσουν αργότερα. Όταν ο ίδιος θα έχει εδραιωθεί.
Η αλλαγή κρίθηκε απαραίτητη και συμφέρουσα για τον ίδιο. Τέρμα το λάφι στάιλ, το τικ τοκ, οι σέλφι. Πριν αλλάξει εντελώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Και με κίνδυνο να διαλυθεί. Άλλαξε ριζικά ο Πρόεδρός του. Αφού έτσι θέλει το κόμμα, μπορεί κι αλλιώς. Έχει κι άλλο στυλ κι άλλες απόψεις.
Ο κίνδυνος είναι μόνο, όπως επισημαίνει η Σοφία Γιαννακά, τώρα που έκοψε το σόου να γίνει βαρετός. Πολιτικός παλιάς κοπής. Ένας ακόμη Ζαίος. Γιατί αυτό θα είναι το τέλος του. Και θα παρασύρει στο χαμό του και τον ΣΥΡΙΖΑ.
