ΑΡΘΡΟ
Του Κωνσταντίνου Δ. Μπλούχου
Ιατρού Χειρουργού – ΕΣΥ
Βουλευτή Ν. Δράμας – Νέα Δημοκρατία
Αποτελεσματικότητα – αναδόμηση – ανανέωση – αξιολόγηση
Η πρόσφατη συζήτηση και ψήφιση του νομοσχεδίου σχετικά με τη δευτεροβάθμια δημόσια περίθαλψη, έφερε στην επιφάνεια ζητήματα που αποτελούν τη βάση του προβλήματος του δημόσιου συστήματος υγείας. Ζητήματα που αφορούν στον αγκυλωμένο συντεχνιασμό, στον νοσούντα δικαιωματισμό και στον αναξιολόγητο δημοσιοϋπαλληλισμό!
Σύμπασα η αντιπολίτευση στάθηκε απέναντι στη διάθεση επιθετικού παρεμβατισμού της Κυβέρνησης. Παρεμβατισμού που προσπαθεί να επιτύχει την ένταξη νέων υγειονομικών δυνάμεων -απ’ έξω- φρέσκων και υγειών και την απελευθέρωση των εσωτερικών και στραγγαλισμένων που δυσπνοούν αυτή τη στιγμή στο σύστημα.
Ο πολύπλευρος και πολυποίκιλος αυτός στραγγαλισμός των υπηρετούντων στο σύστημα είναι αυτός ο οποίος κατ’ εξοχήν τους εξωθεί στην αναζήτηση ενίοτε άλλων δρόμων, είτε παραμένοντας εντός, είτε αποχωρώντας.
Στόχος μας πάντα πρέπει να είναι, να αναζητηθούν εκείνες οι θεσμικές ή άλλες παρεμβάσεις, οι οποίες θα εξασφαλίσουν την αξιοπρέπεια και την ικανοποίηση των υπηρετούντων αλλά κυρίως και πρώτιστα θα εξασφαλίσουν την αποτελεσματικότητα της ίασης του ασθενούς.
Μεγάλο μέρος της κριτικής που ασκήθηκε στο νομοσχέδιο αφορά το σημείο της αποκλειστικής απασχόλησης των εργαζομένων ιατρών του ΕΣΥ. Ναι, ίσως, έπρεπε να το ξανασκεφτούμε, μόνον όμως για τους συντονιστές διευθυντές, που επωμίζονται το βάρος του έργου μίας κλινικής, του κλινικού της έργου, της αποδοτικότητας της και της σύνολης διαχείρισής της. Έργο απαιτητικό! Και η αποκλειστική απασχόλησή τους δεδομένη. Και οι οποίοι επιβάλλεται να επαναξιολογούνται ανά τριετία, να αξιολογούνται για την αποδοτικότητα των υφισταμένων τους, να λογοδοτούν για τις επιλογές των υφισταμένων τους, με πραγματικούς δείκτες αποτελεσματικότητας, και οπωσδήποτε με κλειστούς κλινικούς προϋπολογισμούς.
Μόνον έτσι θα είναι εφικτό να αποκλείονται ο πελατειασμός και η ευνοιοκρατία.
Είμαι πεπεισμένος, ότι το νέο ΕΣΥ, πρέπει να αποτελέσει ένα νέο υβριδικό μοντέλο, το οποίο θα απορροφήσει τις καθεστωτικές πλέον στρεβλώσεις και οι οποίες δεν αίρονται!
Το σύστημα αυτό, πρέπει να εξισορροπήσει τους υποτιθέμενους, αντικρουόμενους και ανταγωνιστικούς, θεμελιώδεις όμως, πυλώνες Υγείας, ως αυτοί έχουν διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες: Το ΕΣΥ, που θα αναβαθμίζεται και θα αλληλεπιδρά με τον ιδιωτικό τομέα! Και τι δεν αίρεται – απλώς και μόνον εξορθολογίζεται;
Η υπέρμετρη διόγκωση (διαχρονικά συντελούμενη, εξαμβλωματικά ναι και προκλητικά και ασχέτως διακυβερνήσεων) του ιδιωτικού τομέα,
ο δεδομένος για τον πληθυσμό μας ιατρικός πληθωρισμός (και η αναγκαστική δραστηριοποίησή του ποικιλοτρόπως – κυρίαρχα στον ιδιωτικό τομέα),
η έλλειψη κέντρων αριστείας ή/και η έλλειψη σημαντικών παροχών υπηρεσιών,
η ανισοκατανομή του ιατρικού πληθυσμού – μεταξύ κέντρου και περιφέρειας,
οι άγονες γραμμές αλλά, και οι άγονες ειδικότητες.
Έχουμε πολλά να κάνουμε! Είτε στην προσπάθεια άρσης μέρους ή εν όλω των κακοηθειών, είτε εξορθολογίζοντάς τες επί τα βελτίω…
Ειλικρινά όμως προβληματίζομαι, ότι μ’ εκείνα και με τ’ άλλα, καταγίναμε, με ξιπασιά και αδιαφορία, απλοί διαχειριστές του υψηλότερου κοινωνικού αγαθού μας, της ίδιας της ανθρωπιάς μας, πολλά χρόνια τώρα! Από τη μια, οι εμμένοντες στανικά, δραματουργοί μιας ιλαροτραγωδίας, της κοιμισμένης αλαφροσύνης μας… θα στελεχώσουμε και θα χρηματοδοτήσουμε: που σημαίνει ότι εγώ θα γίνω μετά πιο άξιος Ιερέας της Υγείας – πιο αξιόπιστος διάκονος! Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν πολλοί, θιασώτες πιθηκιστές συστημάτων, των απ’ αλλού φερμένων, και τόσα χρόνια δεν καταλάβαμε ότι, απ’ τους πολλούς στενούς κορσέδες που φορούμε, πόσο ανώφελο είναι τούτο, όταν έχει περάσει τόσο πολύ νερό στ’ αυλάκι! Ας αγωνιστούμε να βρούμε τον κοινό τόπο, αλλά και τον πρόσφορο τρόπο, για το πώς θα μορφοποιήσουμε τα προπετή σημερινά προπλάσματα σε ένα Μοντέλο που θα τιμά τη χώρα μας, που θα σέβεται τους πολίτες μας, που θα σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Με σύνεση και αγωνία. Αναλύοντας τα δεδομένα μας και υιοθετώντας καλές πρακτικές.
Η μορφοποίηση αυτή θα ’ναι επίπονη… σαν κάθε γέννα! Ο νόμος αυτός που ψηφίστηκε, ας αποτελέσει την αρχή!
*Το άρθρο του κ. Μπλούχου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «Παραπολιτικά» (parapolitika.gr)
