ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

 

«Η περιοχή της Δράμας αρχαιολογικά άγνωστη, αλλά πολλά υποσχόμενη» (Χάιδω Κουκούλη – Χρυσανθάκη, τ. Έφορος Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ΙΗ’ Εφορείας Καβάλας)

 

Η πιο πάνω φράση της κ. Χ. Κουκούλη – Χρυσανθάκη ήταν η κατακλείδα της εισήγησής της σε ένα από τα συνέδρια της «μακαριστής» ΔΕΚΠΟΤΑ, της οποίας η ανάδειξη και προβολή της ιστορίας της Δράμας και της περιοχής της υπήρξε τεράστιας σημασίας.

Πέρασε μια τετραετία από την ώρα, που με άρθρο μου στον τοπικό Τύπο απηύθυνα το ερώτημα σε όλους εκείνους, που φρόντισαν να βάλουν την ταφόπλακα σε μια τεράστιας σημασίας πολιτιστική επιχείρηση, αλλά ακόμη κανείς από τους δράστες του νεκροθάφτη της δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στον κόσμο της Δράμας τον λόγο του καθόλου τιμητικού εγχειρήματός τους. Φρόντισαν φαίνεται να πειθαρχήσουν στη ρήση: «Σιγή χρυσός!».

Και νομίζω ότι δεν ήταν τόσο αναγκαίο να επισημάνει η κ. Κουκούλη ότι η περιοχή μας υπόσχεται πολλά αρχαιολογικά, όμως παραμένει άγνωστη.

Η ταπεινότητά μου από το 1966 επεσήμανε το γεγονός, όταν το πρώτο έθεσε το αίτημα για διενέργεια ανασκαφικών ερευνών στην ακρόπολη της Πλατανιάς. Έπρεπε να φτάσουμε στο 1990, 24 χρόνια μετά, ώστε η τότε Νομαρχία Δράμας, ύστερα από φορτική μου πίεση να διαθέσει το ποσό των 600 χιλιάδων δραχμών για να προβεί στη δοκιμαστική έρευνα η κ. Κατερίνα Περιστέρη.

Και με την εξάντληση εκείνου του πενιχρού ποσού διακόπηκε η συνέχιση των ανασκαφικών ερευνών στον χώρο της ακρόπολης.

Η επιμονή της ταπεινότητάς μου συνεχίστηκε, ώστε, ύστερα από μερικά χρόνια να ακολουθήσουν ανασκαφές. Αλλά και πάλι το χρηματικό ποσό ήταν πενιχρό με αποτέλεσμα τη διακοπή των ερευνών για να αφεθεί στην τύχη της η ανάδειξή της και μαζί η πολλά υποσχόμενη «εν λίθοις και μνημείοις σωζομένη ιστορία της περιοχής, η οποία υπήρξε νεροσυρμός λαών και εθνών καταποτήρας» κατά τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά.

Και ασφαλώς δεν εκφράζει το παράπονό της μόνον η ακρόπολη της Πλατανιάς, που το αρχαιολογικό νυστέρι κωφεύει για τη διάνοιξη των σπλάχνων της, ώστε να αποκαλυφθεί και να προβληθεί ο αρχαιολογικός και ιστορικός πλούτος της.

Είναι και οι ακροπόλεις της Αδριανής, του Νικηφόρου, του Τείχους, της Πλατανόβρυσης, της Μυρτούσας. Είναι η πληθώρα των προϊστορικών οικισμών, είναι τα βυζαντινά μνημεία, είναι οι αρχαιότητες των ελληνιστικών χρόνων (Ελληνιστικός Τάφος της οδού Τροίας). Και τι άλλο δεν είναι; Ας επιτραπεί στην ταπεινότητά μου να επαναλάβω τον στίχο του βραβευμένου με Νόμπελ Γιώργου Σεφέρη: «Ο Νομός Δράμας, όπου και αν σταθώ (περπατήσω) με πληγώνει!». Και ασφαλώς δεν με πληγώνει ο Νομός. Αυτός είναι εδώ και κραυγάζει: «Είμαι εδώ, κι εγώ δεν θα σας απογοητεύσω, κρύβω ανεκτίμητους θησαυρούς, που θα σας θωρακίσουν από τις ανιστόρητες αξιώσεις και παραχαράξεις. Είμαι εδώ για να σας θωρακίσω οικονομικά δημιουργώντας πόλο αξιόλογης τουριστικής ανάπτυξης. Είμαι εδώ για τη διεθνή προβολή σας. Αν δεν με ακούτε, φταίτε εσείς, που αυτόβουλα και χωρίς καμιά φορτική πίεση άλλων διαγκωνίζεσθε για να πάρετε στα χέρια σας την τύχη μου. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας ότι με φρυγανώδη πανηγύρια δεν πλάθετε ούτε πολιτισμό ούτε φιλοσοφία κατά τον μεγάλο πατριώτη Ίωνα Δραγούμη (Ίδας). Σοβαρευτείτε όσο είναι καιρός «για να μην πέσετε εισέ δάκρυα θλιβερά» κατά τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Αυτός είναι ο πόνος της Ηδωνίδας γης.

Μα θα μου πεις, φίλε αναγνώστη που αναλώνεις πολύτιμο χρόνο στο να διαβάζεις όλα τούτα που γράφω, τι κερδίζω; Δεν με πολυνοιάζει, Σου το λέω με κάθε ειλικρίνεια: «Ας είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω…».

Η ταπεινότητά μου θα συνεχίσει «να στέκει ορθία κρούοντας τη λύρα της» κατά τον Κάλβειο στίχο.

Δείξε μου ανοχή. Θα συνεχίσω να γράφω τον πόνο μου. Αυτό καλεί η φωνή της συνείδησής μου. Και σε αυτήν θα πειθαρχώ ανυστερόβουλα.