ΑΡΘΡΟ
Του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Ζούμε σε μια κοινωνία με αντιθέσεις και αδικίες. Σ’ έναν κόσμο που όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι απέναντι στους νόμους και δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες διεκδίκησης με ίσους όρους.
Ισότητα βέβαια δεν σημαίνει πλήρη ταύτιση πάντων, ισοπέδωση. Ο άνθρωπος παίρνει από το Θεό διαφορετικά χαρίσματα για να μπορεί ομαλά να εργάζεται και να συγκροτείται η κοινωνία. Υπάρχουν διαφορές χαρακτήρα, σωματικής διάπλασης, διανοητικών και άλλων ικανοτήτων. Η οντολογική ισότητα δεν σημαίνει ότι όλοι θα είναι γιατροί, όλοι γεωργοί η έμποροι.
Ισότητα σημαίνει να είμαστε ίσοι απέναντι στο Θεό και τους νόμους. Και στα δικαιώματα στη ζωή.
Η κοινωνία δυστυχώς έχει οικοδομηθεί πάνω στο δόγμα επικράτησης του ισχυρότερου, σε εξουσία, χρήμα κλπ.
Οι ανάγκες των ανθρώπων για εργασία, τροφή, μόρφωση, ψυχαγωγία είναι ίδιες. Όμως δεν ικανοποιούνται στον ίδιο βαθμό.
Οι διάφορες εξουσίες έχουν αποτύχει παταγωδώς να δημιουργήσουν μια ευημερούσα κοινωνία όχι μόνο από απόψεως υλικών αγαθών αλλά κυρίως ικανοποίησης των πνευματικών και μεταφυσικών αναζητήσεων του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος γίνεται αντικείμενο προσοχής της εξουσίας κυρίως κατά τις προεκλογικές περιόδους και μετά ψηφίζονται νόμοι που αφορούν τη ζωή μας χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ακόμη υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη που δεν έχουν νερό, δεν πηγαίνουν στο σχολεία, τρώνε από τα σκουπίδια και υπάρχουν άνθρωποι από την άλλη που ζούνε προκλητική ζωή, πληρώνουν μεροκάματα ενός ευρώ και αυτοί θησαυρίζουν.
Λένε πολλοί πως το κεφάλαιο είναι η κινητήρια δύναμη μιας κοινωνίας αλλά ποιας κοινωνίας, των ολίγων. Ο πλούτος δεν χρησιμοποιείται για να μικραίνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, δεν χρησιμοποιείται για τη δημιουργία καλύτερου συστήματος υγείας και παιδείας, αλλά για τη βελτίωση των εξοπλισμών.
Είναι γνωστό από την οικονομία πως όσα περισσότερα όπλα κατασκευάζει μια οικονομία τόσο λιγότερες κοινωνικές παροχές θα δίνει στους πολίτες της.
Όμως αυτή η κοινωνία της αδικίας και των αντιθέσεων δεν πρέπει να ικανοποιεί τις διάφορες μορφές εξουσίας.
Η δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε οικονομικές ή πολιτικές θεωρίες.
Στη σύγχρονη εποχή μας αναδεικνύεται η αξία των λόγων της Αγίας Γραφής για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο.
Καιρός είναι οι πολιτικοί μας να σκύψουν και να μελετήσουν τα βαθειά της νοήματα και θα αντιληφθούν το μέγεθος της απάτης που περικλείουν αμφιβόλου αξίας πολιτικές θεωρήσεις που εφαρμόζουν.
Γιατί όταν το κράτος σέβεται τον άνθρωπο δεν το εξαθλιώνει με μισθούς και συντάξεις πείνας, δεν τον στέλνει στην ανεργία, δεν τον αφήνει να πεθάνει γιατί το νοσοκομείο δεν έχει εντατική.
Οι πολίτες είναι ανάγκη να απαιτούν συνέχεια από το κράτος και να μην υποστέλλουν τη σημαία των διεκδικήσεων για καμιά σκοπιμότητα.
Η καλύτερη ζωή ανήκει σε όλους.
