ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

Άρτος και θεάματα, όχι στο Κολοσσιαίο, αλλά μεταξύ των δυο Εκκλησιών.

Το πιο αχάριστο δημιούργημα του Θεού είναι ο άνθρωπος παρότι προικίσθηκε περισσότερο έναντι των άλλων δημιουργημάτων.

Πάντα εκ των έσω, δηλαδή από μέσα, ήταν οι διαφωνούντες, οι αντιδρώντες, οι επικριτές, οι εχθροί του Χριστού και της Εκκλησίας του.

Βλέπε τον Ιούδα, βλέπε τον Θωμά και πηγαίνοντας ιστορικά βλέπε Άρειο και ούτω καθεξής. Έτσι τα δικαιώματα αποστασιοποίησης τριγμών και παραζάλης στο από τότε χριστεπώνυμο λαό τον διοχέτευαν οι εκ των έσω Ταγοί μέχρι και σήμερα.

Το κείμενο διαπραγματεύεται ένα πρόβλημα το όποιο υποβόσκει εδώ και καιρό μέσα στους χώρους των δυο Ιερατείων και το οποίο αφενός προβληματίζει έντονα και αφετέρου διασπείρει ζιζάνια με γνώμονα εκ των δημιουργούντων την απόδειξη ότι ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.

Δεν γνωρίζω γιατί ερίζουν, αλλά μου φαντάζει το γνωμικό αυτό ότι πηγαίνει γάντι, «δυο κοκόρια μάλωναν σε ξένο αχυρώνα». Μαλώνουν για ματαιότητες μιας και ουδενός εξ αυτών και εξ πολλών άλλων ρασοφόρων δεν τους ανήκει καμιά επίγεια βασιλεία, έτσι ώστε να συμπεριφέρονται με τοιούτον τρόπον.

Τοποτηρητές και συνεχιστές της εκκλησίας του Χριστού μαζί και ισομερώς με το χριστεπώνυμο Λαό του Θεού είναι και τίποτε παραπάνω. Ή άλλως και ο εκ Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην σύναξη του Ιερατείου του Οικουμενικού Θρόνου ο ίδιος εν γνώση είτε εν αγνοία είπε τα εξής.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε πως όλοι οι κληρικοί οφείλουν να δίδουν την μαρτυρία της αδελφικής αγάπης, χωρίς διακρίσεις, σε κάθε συνάνθρωπο, που έχει ανάγκη συμπαραστάσεως και ενισχύσεως. «Αυτή η απόλυτος προτεραιότης της αγάπης κατέστησε τον Χριστιανισμόν την μεγαλυτέραν αξιολογικήν επανάσταση εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος, την οποίαν θαυμάζουν ακόμη και οι αρνηταί της χριστιανικής πίστεως».

Υπάρχει μία «εικονική ιεροσύνη», η οποία επιθυμεί περισσότερων να φαίνεται παρά να είναι, να επιδεικνύεται παρά να θυσιάζεται, να παίρνει παρά να προσφέρει. Αντιθέτως, ο γνήσιος ιερεύς, ως ελέχθη προσφυώς, «δεν ζητεί να εγγραφή το όνομά του εις τας δέλτους της ιστορίας», αλλά «να συμπεριληφθή εις την Βίβλον της Βασιλείας». Αυτή είναι και η ιδική σας αποστολή, αγαπητοί πατέρες. Να είσθε, άνευ όρων και ορίων, αφιερωμένοι εις το ένθεον έργον σας, διάκονοι του Ευαγγελίου της αγάπης. «Να είσαι καλός κληρικός» προϋποθέτει ταπεινοφροσύνην, αυτοπροσφοράν, κατάθεσιν ψυχής.

Ας επικρατήσουν οι ψύχραιμοι. Όχι άλλο «άρτο και θέαμα» από τις Εκκλησίες

Δυο Έλληνες στρατιωτικοί βρίσκονται στις φυλακές της Αδριανούπολης. Τούρκοι πολιτικοί απειλούν με πόλεμο αν «τολμήσουμε» να πατήσουμε στα Ίμια. Το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο εύφλεκτες ζώνες του πλανήτη. Στην Κύπρο ο εκεί Ελληνισμός αντιμετωπίζει παρόμοιες απειλές από την Τουρκία. Στην Βόρειο Ήπειρο οι λιγοστοί εναπομείναντες συμπατριώτες μας ζουν με το φόβο του τι θα τους ξημερώσει. Η κυβέρνηση της Αλβανίας επαναλαμβάνει μονότονα πως θέλει να ανοίξει το θέμα της «Τσαμουριάς». Δίπλα τους οι άλλοι γείτονες μας έβγαλαν γρήγορα το προσωπείο του καλού και φιλήσυχου γείτονα και επέστρεψαν στις γνωστές ανιστόρητες και γραφικές, αλλά επ’ ουδενί ακίνδυνες, ιστορίες περί Μακεδονίας. Οι έτεροι γείτονες μας, οι Βούλγαροι, προσπαθούν να «αναστήσουν» την σκοτεινή περίοδο της Εξαρχίας με όχημα την σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία». Και οι αγαπημένοι μας σύμμαχοι στη Δύση κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλά όποτε τους χρειαζόμαστε… Σφυρίζουν αμέριμνα.

Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός αναλυτής ή βαθύς γνώστης των γεωστρατηγικών ισορροπιών για να διαπιστώσει ότι ως χώρα διερχόμαστε ίσως μια από τις δυσκολότερες ιστορικές συγκυρίες των τελευταίων δεκαετιών.

Αυτήν λοιπόν την περίοδο, που έχουν έρθει τα πάνω κάτω, όπως λέει και ο λαός μας, Φανάρι και Αθήνα ζεσταίνουν τις μηχανές τους για μια –ακόμη- σύγκρουση που αν δεν υπερισχύσουν οι ψυχραιμότεροι θα τρίβουμε τα μάτια μας με αυτά που θα ακολουθήσουν.

«Μήλον της Έριδος» αυτή τη φορά είναι ένας ναός στα Πατήσια. Ο άγιος Γεώργιος στο κτήμα Προμπονά, που χτίστηκε ύστερα από επιθυμία του μακαρίτη Δημήτρη Προμπονά, ο οποίος στο κληροδότημα του είχε ζητήσει από τους εκτελεστές της διαθήκης του να χτίσουν μια Εκκλησία. Που να ήξερε ο άνθρωπος ότι 70 χρόνια μετά το θάνατο του, το τάμα του θα γινόταν αφορμή για να έρθουν «στα χέρια» Οικουμενικό Πατριαρχείο και Εκκλησία της Ελλάδος.

Δυο χρόνια παρακολουθώ και ενημερώνομαι δια μέσου Ορθοδόξων διαδικτυακών site, αλλά και Ορθόδοξου τύπου, την πορεία αυτής της υπόθεσης. Δυο χρόνια «κλεφτοπόλεμου» μεταξύ των δυο Εκκλησιών οι οποίες φαίνεται πως έχουν λύσει όλα τα προβλήματα τους και μη έχοντας με τι άλλο να ασχοληθούν ερίζουν για το ποιος έχει το δικαίωμα να τελεί τη Θ. Λειτουργία στην Αγία Τράπεζα του Άη Γιώργη στον Προμπονά.

Δικόγραφα, ασφαλιστικά μέτρα, αγωγές, κλειδώματα και ξεκλειδώματα, λουκέτα, προσαγωγές και μια σειρά από μυστικά πήγαινε – έλα μεταξύ Αθηνών και Κωνσταντινουπόλεως, με κύριους πρωταγωνιστές ανθρώπους που εργάζονται για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών.

Όλοι οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν καλά πως είναι γνωστές από την πρώτη στιγμή όλες τις κινήσεις τους. Επέλεξα όμως να μην ρίξω νερό στο μύλο αυτής της χαμηλής υποστάθμης (σ.σ. το εννοώ γιατί έτσι είναι) κατάστασης, σχολιάζοντας το παραμικρό, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα υπερισχύσει η λογική και η ψυχραιμία.

Επίσης πολλά δεν δημοσιευτήκαν, γιατί γνώστες δημοσιογράφοι δεν ήθελαν να δώσουν τη δυνατότητα σε αυτούς που αναζητούν φταίχτες για τα δικά τους «κατορθώματα» να επαναλάβουν για μια ακόμη φορά το χιλιοειπωμένο από εκκλησιαστικά χείλη πως «οι δημοσιογράφοι τα φούσκωσαν».

Δυστυχώς γίνεται και αυτό !

Πρόσφατα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης έστειλε στην Αθήνα έναν επίσκοπο του, για να ανοίξει τον ναό και να ψάλλει τους Χαιρετισμούς. Λες και η Αθήνα δεν έχει αρκετές Εκκλησίες για να εκκλησιαστούν οι πολίτες. Εκκλησίες έχουμε αλλά όσο περνά ο καιρός τις χρησιμοποιούν όλο και λιγότεροι…

Μάλιστα συνεδρίασε εκτάκτως στην Αθήνα η ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος για να αποφασίσει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδρούσε στην ενέργεια του Πατριαρχείου. Στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ο Αρχιεπίσκοπος συμβουλεύτηκε σε ευρεία και πολύωρη σύσκεψη, μητροπολίτες και νομικούς για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να αντιδράσει. Το αποτέλεσμα αυτής της σύσκεψης θα διαμόρφωνε την εισήγησή του στην Ι. Σύνοδο.

ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΜΗΤΡΑ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ… ΑΡΤΟ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ.

Αργία, ακοινωνησία, δημόσια καταγγελία, ακόμη και άρση των αποσπάσεων των κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος που υπηρετούν σε μητροπόλεις του Θρόνου ανά τον κόσμο έπεσαν στο τραπέζι. Ειδικά το θέμα των αποσπάσεων το είχε θέσει σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος σε κήρυγμά του, όταν είχε αναρωτηθεί τι θα γίνει αν κάποια στιγμή η Εκκλησία της Ελλάδος χρειαστεί να ανακαλέσει στις θέσεις τους όλους τους αποσπασμένους κληρικούς των Πατριαρχείων.

Επαναλαμβάνω πως αν δεν επικρατήσουν οι ψύχραιμοι και των δυο πλευρών, κανείς δεν θα μπορέσει να προβλέψει τι θα ακολουθήσει.

Κι ερχόμαστε στο βασικό ερώτημα. Γιατί πρέπει να γίνει πάλι όλο αυτό; Έχει τόσο μεγάλη ανάγκη το Πατριαρχείο από ένα ναό στην Αθήνα; Κι αν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη γιατί απλά δεν το ζητάει από την Εκκλησία της Ελλάδος;

Από την άλλη, είναι τόσο τραγικό να ανοίξει ένας ναός του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα; Ποιος είναι ο λόγος που η Αρχιεπισκοπή αντιδρά τόσο έντονα;

Είμαι βέβαιος πως και οι δυο Εκκλησίες έχουν τους λόγους τους αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούν πως το ποίμνιο τους… δεν είναι πρόβατα!

Κινδυνεύοντας λοιπόν να χαρακτηριστώ ασεβής τολμώ να πω πως σε μια τέτοια εποχή ούτε η Αθήνα ούτε το Φανάρι έχουν την πολυτέλεια για μια τέτοια σύγκρουση. Δεν είναι δυνατόν οι καθημαγμένοι Έλληνες να παρακολουθούμε αυτό το θέατρο του παραλόγου. Σε τέτοιες εποχές η πνευματική μας μήτρα, η Εκκλησία, μας έχει μάθει να δίνει λύσεις και όχι… άρτο και θέαμα.