Άρθρο

του Μαργαρίτη Τζίμα

Καθηγητή

 

Ο άνθρωπος γεννιέται για να είναι ελεύθερος. Η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά την κατακτούμε με αγώνες. Δεν μιλώ μόνο για την ελευθερία που μας στερούν άλλα κράτη ή κατακτητές. Κυρίως όμως στην σύγχρονη εποχή χάνουμε σταδιακά την ελευθερία μας γιατί γινόμαστε θύματα ενός συστήματος. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς τηλεόραση, χωρίς αυτοκίνητο.

Το σύστημα θέλει πολίτες υποταγμένους στο φόβο. Να νιώθουν ευχαριστημένοι με τα λίγα ή αυτά που τους δίνει η διαφήμιση. Η δικτατορία της διαφήμισης δεν αφήνει περιθώρια άλλης επιλογής στον άνθρωπο. Σου λέει αυτό είναι το προϊόν και με αυτό θα ζήσεις. Έχει όμως αποτέλεσμα η τακτική αυτή. Χωρίς πολύ σκέψη τρέχουν να το αγοράσουν. Μετά διαμαρτύρονται για την ακρίβεια. Μου έλεγε ένας φίλος διαφημιστής πως η διαφήμιση σε ένα προϊόν ανεβάζει την τιμή του κατά 70%.

Ένα πανανθρώπινο κίνημα θα μπορούσε να απαιτήσει χαμηλές τιμές σε βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης. Όμως βλέπουμε πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Τα χρήματα στις οικογένειες δε φτάνουν γιατί είναι λίγα και το κόστος των αγαθών πολύ μεγάλο. Έτσι τα περιθώρια επιλογής μηδενίζονται και σταδιακά ο άνθρωπος γίνεται δέσμιος των επιλογών που δεν θέλει αλλά αναγκαστικά ακολουθεί.

Στην εποχή μας που λένε πως υπάρχει απόλυτη ελευθερία, δυστυχώς τα δεδομένα και τα μέσα επιλογής δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Από τη στιγμή που υπάρχει οικονομική ανισότητα, διαφορετικοί μισθοί αλλά το προϊόν έχει ίδια τιμή για όλους η κοινωνία είναι άδικη. Και φυσικά η έλλειψη ελευθερίας δεν υπάρχει μόνο στα υλικά αγαθά. Δεν έχει την ίδια δυνατότητα ο εργαζόμενος των 500 ευρώ στην αγορά ενός πολιτιστικού προϊόντος ή ενός βιβλίου. Όταν δεν υπάρχει διάχυση πολιτιστικού προϊόντος σε όλους τους ανθρώπους για πια ελευθερία μιλάμε;

Εδώ χρειάζεται ένα κίνημα για ισότητα και ελευθερία στη ζωή. Ένας λαός που περνάει καλά, ισορροπημένος με περιθώρια επιλογών είναι ό,τι καλύτερο για ένα έθνος. Δεν πλάστηκε ο άνθρωπος να μην μπορεί να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του, να μην μπορεί να κάνει πραγματική κοινωνική ζωή. Η κοινωνική ζωή είναι ο πυρήνας της ελευθερίας και η ελευθερία είναι η βάση της δημιουργίας.

Με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών βλέπουμε πως οι λαοί δεν περνάνε καλύτερα. Υπάρχουν χώρες με πετρέλαια που οι λαοί τους πεινάνε. Και μάλιστα εκεί έχουμε και κατάλυση της δημοκρατίας. Άρα της Ελευθερίας.

Ζούμε σε ένα πλανήτη που ακόμη υπάρχουν κράτη όπου η γυναίκα δεν έχει πάρει τη θέση που της αξίζει. Και τα παγκόσμια κινήματα κάνουν πως δεν βλέπουν. Υπάρχει σκοπιμότητα παντού. Γι’ αυτό δε χρειαζόμαστε μόνο φωτισμένους ηγέτες αλλά και αποφασισμένους λαούς. Αν ο λαός δεν αποφασίσει πως αυτός θα αλλάξει τη μοίρα του, τότε η κατάσταση της κοινωνίας μας θα χειροτερεύει.