ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
Και πάλι το ανθρώπινο σκάφος πλέει σε φουρτουνιασμένο ωκεανό. Το αίμα αθώων ρέει αφθόνως σχηματίζοντας ποταμούς. Κι ο λόγος οι ανθρώπινες αδυναμίες και τα αλόγιστα πάθη των κατ’ ευφημισμόν μεγάλων ηγετών πίσω από τους οποίους έντεχνα και χαιρέκακα καλύπτονται οι διαχειριστές της ύλης.
Η ανθρώπινη πορεία ουδέποτε έπαυσε στο διάβα των αιώνων να υφίσταται κλονισμούς, αναταραχές, δυστυχία, πόνο ασίγαστο, λιμούς και λοιμούς.
Η μητέρα γη φιλόστοργα, αλλά και έντονα διαμαρτυρόμενη δέχεται στα σπλάχνα της τα δημιουργήματά της.
Οι μεγάλοι επαναστάτες, κινούμενοι από αγαθές ενίοτε προθέσεις με στόχο να θέσουν φραγμό στις εκατόμβες ανθρωποθυσιών, μπαίνουν στο στόχαστρο των πλεονεκτών, οι οποίοι θεοποιούν την ύλη, αδιαφορώντας πως αυτή δεν κατέστη κανενός κτήμα ες αεί. Και μολονότι συνειδητοποιούν αυτήν την αναμφίλεκτη αλήθεια, συνεχίζουν το ανελέητο απάνθρωπο έργο τους.
Μένουν αδιάφοροι μπροστά στον παραινετικό λόγο τον ευαγγελικό «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος κερδήσας τον κόσμον όλο, εαυτόν δε απολέσας ή ζημιωθείς;» (Ματθ. Θ, 25).
Τα υπερπλήρη θησαυροφυλάκια και τα υπερυψωμένα οικήματα, οι αχανείς εκτάσεις, οι υπερπολυτελείς επαύλεις, τα εκμηδενίζοντα την ταχύτητα του ήχου μέσα κίνησης, τα τερψιλαρύγγια ποτά και τα υπερώια εδέσματα, τα οποία παρέχουν βραχύβια ματαιοδοξία και εφήμερη σωματική ευχαρίστησε, καθίστανται αναμνήσεις μάταιες.
Και όμως η προκαλούμενη από τη ροή του αίματος αθώων ηδονή εξακολουθεί να σηματοδοτεί τη ζωή μας.
Και η ελπίδα να φανεί στον χρονικό ορίζοντα ο νέος Προμηθέας, που θα θέσει φραγμό στα ασίγαστα και ολέθρια πάθη του ανθρωπίνου γένους, του θηριωτέρου των θηρίων, δυστυχώς καθίσταται ολοένα απατηλό.
Ούτε και η έλευση του θεόσταλτου Ναζωραίου δεν έθεσε φραγμό στην αλαζονική, υπερφίαλη, υλοκρατούμενη και πλεονεκτική συμπεριφορά του τελειοτέρου των δημιουργημάτων του πανσόφου Θεού.
Και οι λόγοι του Ναζωραίου «αγαπάτε αλλήλους» και «ειρήνη υμίν» έμειναν στην ανθρώπινη ιστορική πορεία ως φτασίδια εφήμερης επανάπαυσης.
Η άτεγκτη ιστορική Δέλτος απέκαμε να φιλοξενεί στις σελίδες της ολόμαυρες εικόνες μίσους, εκπορευόμενες από τον πανίσχυρο Μαμωνά.
Δυστυχώς έτσι ήλθε κι έτσι θα πορεύεται το ανθρώπινο γένος ηδονιζόμενο από την κνίσα των καιομένων στον βωμό της παραφροσύνης των μελών του.
Και αυτή η συμπεριφορά του εύλογα μας καθιστά δύσπιστους για την ισχύ των μηνυμάτων για συναδέλφωση και ειρήνευση. Και αν για ελάχιστους χρόνους θα ισχύει το μήνυμα τούτο, θα στηρίζεται σε γυάλινα πόδια, των οποίων ο θρυμματισμός δεν θα χρειάζεται και πολλή προσπάθεια.
