ΑΡΘΡΟ
του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Κάποτε η αναζήτηση της ευτυχίας του πολίτη ήταν πρωταρχικό μέλημα και στόχος της εξουσίας και των πολιτικών. Σήμερα αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός αφού όλος ο αγώνας των ανθρώπων γίνεται απλά για την επιβίωση.
Η εξουσία στέκεται αδύναμη, αμήχανη μπροστά στο πιο αντικοινωνικό και απάνθρωπο πρόβλημα. Είναι εκτός των πολιτικών της εξουσίας η λήψη αποφάσεων που θα βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων.
Ο πολίτης στις μέρες μας χρησιμοποιείται ως το μέσο χρηματοδότησης των όποιων λάθος επιλογών της εξουσίας.
Αν σε ένα κράτος δεν ευτυχούν οι πολίτες του τότε αυτό το κράτος δεν έχει προοπτική. Η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η εργασία, ο πολιτισμός είναι βασικοί πυλώνες μιας δημοκρατικής κοινωνίας και όταν αυτοί υποχρηματοδοτούνται, τότε η εξουσία είναι ανύπαρκτη.
Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση πως τα τελευταία χρόνια ενσυνείδητα έχει αλλάξει ο ρόλος της εξουσίας.
Από μηχανισμός εξυπηρέτησης του πολίτη έχει μετατραπεί σε μηχανισμό καταδυνάστευσης του πολίτη.
Πάντοτε υπάρχει λύση σε ένα πρόβλημα ,μπορεί να αργεί ,αλλά υπάρχει. Αρκεί να αντιληφθούν οι πολιτικοί πως ο ρόλος τους είναι να σώζουν τους ανθρώπους από την υπανάπτυξη και τη μιζέρια.
Δεν μπορεί να δημιουργήσει ένας λαός που καθημερινά έχει το άγχος της επιβίωσης και της απουσίας του κράτους από κάθε βήμα της ζωής του.
Πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, δεσμεύσεις, φόροι, τιμολόγια κοινής ωφέλειας, ακρίβεια, ανεργία, μισθοί και συντάξεις πείνας, αβεβαιότητα συνθέτουν ένα κοινωνικό σκηνικό απαξίωσης και υποβάθμισης της προσωπικότητας του ανθρώπου. Ο πολίτης έτσι δεν μπορεί να ελευθερώσει τις δημιουργικές του δυνάμεις και να συμβάλλει στην οικοδόμηση μια ς νέας κοινωνίας με δικαιοσύνη, ελευθερία και εργασία και πρόοδο.
Χρειάζεται αλλαγή και ειρηνική αποδέσμευση από κάθε τι που κρατάει την Ελλάδα δέσμια στην υποβάθμιση.
Και το ρόλο αυτό πρέπει να τον αναλάβει η πολιτική. Η οποία πρέπει να εκφρασθεί γνήσια και με αλήθεια και να τεθεί στην υπηρεσία του λαού.
Φυσικά για να μην έχουμε αυταπάτες η πολιτική εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει την υλική ευημερία των πολιτών. Η ολοκλήρωση όμως του ανθρώπου δεν γίνεται μέσα από τους κόλπους της πολιτικής αλλά προϋποθέτει και πνευματικές αναζητήσεις.
