ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Το έναυσμα για να γράψω το κείμενό μου είναι από αυτό που διάβασα σε εφημερίδα. Γράφει: Να ένα στιγμιότυπο από τα συνέδρια του Κοινοβουλίου, όπου Βουλευτής της Ν.Δ. είπε ότι «η αριστερά μιλάει μόνο για τον Καπιταλισμό». Τότε Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε θυμωμένος: «γιατί να αντιδράσουμε σε νομοσχέδιο, κάνοντας αναφορά στον Καπιταλισμό;», ενώ άλλος Βουλευτής του ίδιου κόμματος είπε: «Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο ο Καπιταλισμός και εσείς της Ν.Δ. δεν δικαιούστε να μιλάτε για τον Καπιταλισμό γιατί είναι κόμμα καθαρά πελατειακό». Τρίτος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε σε συνεργασία τη Ν.Δ. «για να επαναφέρουμε το δόγμα Βέμπερ που επέμενε πεισματικά στην κομματική ουδετερότητα του κράτους». Οπότε με τη σειρά του ο Βουλευτής της Ν.Δ. Μ. Βορίδης ακούστηκε να λέει: «Πάμε πακέτο για την αποπολιτικοποίηση και την ουδετερότητα του κράτους, αλλά και για τη δημόσια άρνησή σας να ασκείτε κριτική στον Καπιταλισμό. Είστε σε πολύ καλό δρόμο. Είμαι ενθουσιασμένος»!!!
Άρα όλοι μας συμπεραίνουμε με τα λεγόμενά τους ότι ο Καπιταλισμός αλλιώς λειτουργεί στην υπόλοιπη Ε.Ε. και οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν πλάτη για αυτόν τον «αλλιώτικο» Καπιταλισμό. Με εκμετάλλευση, αλλά χωρίς «πελατειακές σχέσεις».
Για να δούμε λοιπόν τον Δυτικό Καπιταλισμό και το δόγμα Βέμπερ.
Βέμπερ: Γερμανός φιλόσοφος, οικονομολόγος, κοινωνιολόγος (1864-1920). Η θεωρία του ήταν αντίθετη από την κατεύθυνση του Μαρξ. Ο Μαρξ μιλούσε για ταξική κινητοποίηση, για την υπέρβαση του Καπιταλισμού και ανάδυση της αταξικής κοινωνίας που είναι το πέρασμα στο σοσιαλισμό, κομμουνισμό.
Ο Βέμπερ ήθελε αποκλειστικά να αναπτυχθεί στον Δυτικό πολιτισμό ο έλλογος (λογικός) Καπιταλισμός. Ας δούμε τη λογική του. α) Η ηγεσία του κράτους να γίνεται από τους ευγενείς της πόλης που θεωρούσαν την γαιοκτησία σύμβολό τους και πληρωμή φόρων από τους εργάτες. Έθετε την εργασιακή ηθική που ήταν σκληρή δουλειά, ασκητικός βίος, αποταμίευση και όχι σχέσεις πιστού με Θεό (σχετικές λατρείες όχι). Μια μορφή δηλαδή φεουδαρχική με άρχοντες και υπηκόους, άρα κοινωνικές τάξεις. β) Έπρεπε να επικρατεί η κυριαρχία του νόμου, μια δηλαδή γραφειοκρατική διοίκηση, ένα μοντέλο ρεπουμπλικανικό. γ) Το κόμμα είναι δυνατόν να υπάρχει, αλλά δεν είναι και αναγκαίο. Πάντως τα κράτη της Δύσης δημιούργησαν αποικιοκρατίες και δουλεμπόριο.
Τι συνάγουν όλα αυτά στο δόγμα –Δυτικό Καπιταλισμός- Βέμπερ; Ανθρώπινη δυστυχία, αλόγιστη συσσώρευση πλούτου σε λίγους, χυδαία ανισότητα, ωμή εκμετάλλευση, καταστροφή αξιών, ρύπανση περιβάλλοντος, εξάντληση φυσικών πόρων.
Άλλος για το Δόγμα Βέμπερ;!!!
Όμως κάθε λαός θέλει ισότιμες σχέσεις, κατάργηση κοινωνικών σχέσεων, δικαιοσύνη, δουλειά, μόρφωση, δικαιώματα (άρα σωματεία – συνδικάτα), κοινωνικές παροχές, όχι εκμετάλλευση εργαζομένων, με λίγα λόγια βελτίωση της ποιότητας ζωής, σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες.
Έτσι ευημερεί ένα κράτος κι εμείς πρέπει να ψηφίζουμε αυτούς που θα μας παρέχουν όλα αυτά, γιατί ανήκουμε στις φτωχές κοινωνίες.
