ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
ΔΡΑΜΑ: Ο ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΦΑΡΙΩΝ
Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Δοξαίοι, αλλά και όλοι οι Δραμινοί, που ενέταξα στη χορεία των κουφαριών τη ΔΟΞΑ, τη δόξα της Δράμας, τη θρυλική ΔΟΞΑ, τη ΔΟΞΑ, που κέρδισε την εκτίμηση και τη συμπάθεια των Πανελλήνων. Τη ΔΟΞΑ πρεσβευτή της Δράμας, που τη θεωρούσαν κάποιοι στην παλιά Ελλάδα επαρχία της βορείου γείτονος, εκδηλώνοντας αυτή τους την ανιστόρητη αντίληψη με εκείνο τον απάνθρωπο, υβριστικό και πάνω από όλα ανθελληνικό και μισητό χαρακτηρισμό «Βούλγαροι», όταν ο Δαβίδ του ποδοσφαίρου εμφανιζόταν στις κατάμεστες αρένες του Κλεινού Άστεως και δίδασκε υψηλό ήθος του ευ αγωνίζεσθαι και εφαρμόζοντας στην πράξη τον θυμόσοφο λόγο η «σιγή χρυσός», όταν η ξεθωριασμένη αξιοπρέπεια και ο αρρωστημένος εγωισμός των τότε και νυν ισχυρών του ασκού όπλιζε ανερυθρίαστα τη σφυρίχτρα των αργυρώνητων αρχόντων του αγώνα.
Συγχωρήστε με, φίλοι Δραμινοί, για όσα αναγκάζεται η γραφίδα ενός αθεράπευτου φιλάθλου, όχι οπαδού, από τα δεκατρία του χρόνια, να αφήσει ελεύθερο το έρκος των οδόντων του να εκφρασθεί.
Γιατί τόσο κλείσιμο στο καβούκι σας, φίλοι μου, ώστε από τα σαλόνια να οδηγείται στα κατώγεια ο πρεσβευτής της πόλης μας;
Γιατί παρασυρθήκατε από το συρμό των μεγάλων να εντάξετε στους κόλπους της τη λεγεώνα των ξένων; Η ΔΟΞΑ δεν είχε ανάγκη από εφήμερη δόξα. Η ΔΟΞΑ έχει ανάγκη να δοξάζεται από τα ίδια τα σπλάχνα της. Η ποδοσφαιρομάνα Δράμα λειτουργεί ως αιμοδότης εκείνων των ομάδων, που οι αφεντάδες τους τις διοικούν όχι από αγάπη για το υγιές αγωνίζεσθαι, αλλά για να τις χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο για την υλοποίηση στόχων προβολής, ενίσχυσης του βαλαντίου τους, κατάληψης αξιωμάτων κ.α.
Αποστρέψατε το πρόσωπό σας από τις λεγεώνες των ξένων και στραφείτε στα δικά σας βλαστάρια, σ’ αυτά που θα ματώσουν για τη φανέλα, σύμβολο και ανέξοδο κήρυκα της προβολής του τόπου μας.
Η ποδοσφαιρομάνα Δράμα είναι ακένωτη πηγή ταλέντων, που εμφορούνται από φιλοπατρία και που θεωρούν τιμή τους να φορούν την ασπρόμαυρη φανέλα, την οποία κοσμεί ο μαυραετός, αυτό το σύμβολο του ύψους, που υψώνεται στους αιθέρες όχι από αλαζονεία και συναίσθημα περιφρόνησης προς τους γήινους, αλλά ως σύμβολο ελευθερίας και υψηλού διδάγματος για άνοδο στην κορυφή, χωρίς να μιμείται τον έρποντα σαλίγκαρο.
Η επιστροφή στο παρελθόν δεν είναι πάντοτε στείρα συμπεριφορά. Είναι φοίτηση σε σχολείο σοφίας, ανάνηψης και πορείας θριάμβου.
Γυρίζουμε στο παρελθόν, όχι γιατί λατρεύουμε τη στείρα μίμηση, όχι γιατί επαναπαυόμεθα σε ημέρες δόξης λαμπράς, αλλά για να ανανεώσουμε τις δυνάμεις μας για επανάληψη λαμπράς πορείας.
Έχουμε χρέος να αναστυλώσουμε τρόπαια κατακτηθέντα με ήθος! Έχουμε χρέος να εντάξουμε στην ειρηνική φαρέτρα της προβολής μας όχι λυκόφιλους, αλλά φίλους ειλικρινείς, που θα αναγκασθούν να υποκλιθούν στους οικοδόμους υγιούς αθλητισμού, μακριά από σκοτεινές και δυσώδεις παράγκες, που οι ένοικοί τους ως τυφλοπόντικες λειτουργούν για τον ενταφιασμό του αθλήματος.
Μηχανισμός θεοσκότεινος στήνεται κάθε τόσο με επισκέπτες τους ενοίκους της παράγκας σε δικαστικές αίθουσες, έχοντας άλλοτε ως συμπαραστάτες και άλλοτε ως επικριτές τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Μήπως πρέπει κάποτε να αναστηθεί ο μυθικός πανελλήνιος ήρωας Ηρακλής για να επαναλάβει έναν από τους κορυφαίους άθλους του; Μήπως ήρθε η ώρα; Μήπως πρέπει να ξεκινήσει από την Ηδωνίδα γη, που στην ιστορική της Δέλτο φιλοξενεί τέτοιες πρωτοβουλίες;
Μήπως πρέπει να γεμίσει το γήπεδο από οικογενειάρχες, που θα έχουν αντάμα τους τις συζύγους και τα τέκνα τους; Δεν χρειαζόμαστε κλακαδόρους ούτε εκτοξευτές προσβλητικών συναισθημάτων. Χρειαζόμαστε σεμνούς χειροκροτητές ακόμη και των αντιπάλων. Το ευγενές άθλημα είναι τέκνο του πολιτισμού, που απαξιώνει τη δυσώδη λειτουργία της παράγκας.
