Δημοκρατία αλά καρτ; Κινδυνεύει από τον Λεωνίδα ή από τους 300;

ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Αν στους ψηφοφόρους των τριών κομμάτων προσθέσουμε και αυτούς που ψήφισαν ακροδεξιά κόμματα τα οποία έμειναν εκτός Βουλής, ξεπερνάμε το 15%. «Είναι ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό. Μέχρι τώρα, η Ελλάδα κινούνταν κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε σχέση με το σκορ της Ακροδεξιάς. Αυτό δεν ισχύει πια. Έχουμε ένα ευδιάκριτο διψήφιο εκλογικό ποσοστό με τρία κόμματα με εκλογική εκπροσώπηση».

Τι συμβαίνει με τους «Σπαρτιάτες»; Και τη ΝΙΚΗ και την Πλεύση Ελευθέριας; Ιδιαίτερα με τους πρώτους Σπαρτιάτες. Μπορεί να ακυρωθεί η εκλογή τους εάν αποδειχθεί πως συνδέονται με τον Ηλία Κασιδιάρη; Σάλο έχει προκαλέσει η είσοδος στη Βουλή των «Σπαρτιατών» που φέρονται να συνδέονται με τον καταδικασμένο ως διευθυντή της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, Ηλία Κασιδιάρη. Το βράδυ της Κυριακής 25/6 μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών ο ιδρυτής του κόμματος Βασίλης Στίγκας ευχαρίστησε δημοσίως τον καταδικασμένο για εγκληματική οργάνωση που τους έδωσε «την ώθηση για αυτό το αποτέλεσμα», εννοώντας την είσοδό τους στη Βουλή.

Παράλληλα ο Ηλίας Κασιδιάρης πανηγύρισε μέσα από τη φυλακή τη νίκη των «Σπαρτιατών», κάνοντας λόγο για έναν «ανεπανάληπτο θρίαμβο όσων μάχονται υπέρ πατρίδος» σε ανάρτησή του.

Διαγράφοντας τροχιά μετεωρίτη -ανοδική επί του παρόντος- με ένα θεαματικό ντεμαράζ στις δημοσκοπήσεις, με αποκορύφωμα την τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, οι «Σπαρτιάτες» εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως ο νέος ισχυρός πόλος της ακροδεξιάς. Σχεδόν από το πουθενά, με διαρκή ανοδική τάση όσο πλησίαζε η Κυριακή των εκλογών, οι σφυγμομετρήσεις έδειχναν ότι οι «Σπαρτιάτες» αυξάνουν διαρκώς τις πιθανότητές τους να εισέλθουν στη Βουλή.

Απαντώντας στο βασικό ερώτημα «ποιοι είμαστε;», οι «Σπαρτιάτες» διατείνονται ότι «είμαστε οι Ελληνίδες και Έλληνες “ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ” στη ψυχή και στο σώμα! Αυτοί που θέλουμε και διεκδικούμε να φανούμε αντάξιοι των 300 του Λεωνίδα φυλάγοντας ξανά “Θερμοπύλες”. Να φυλάξουμε “το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το ομότροπον” (Ηρόδοτος). Στο πολιτικό σκηνικό κατεβαίνουμε με γνήσια αγάπη για την Ελλάδα μας και με πείσμα να πάρουμε πίσω την πατρίδα που μας ανήκει. Στεκόμαστε απέναντι στην “κοσμοπολίτικη Διεθνιστική” Αριστερά και δεν συμφωνούμε με τη σημερινή “παγκοσμιοποιημένη” Κεντροδεξιά που είτε πλαστογραφούν την ιστορία μας είτε συναινούν σε αυτό. Προτεραιότητά μας είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες».

Πάμε στην ουσία.

Στη Βουλή με εισιτήριο από 250.000 ψηφοφόρους πέρασαν τις εξετάσεις και αναρωτιέμαι προς τι ο κοπετός και τα χτυπήματα στο στήθος. Άραγε όλα αυτά είναι για το θεαθήναι και στη φωτιά που έχει ήδη ανάψει ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΔΙ τους ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΕΡΙΕΨΕΙ, μπαίνουν και την τρομπάρουν ρίχνοντας λάδι ξανά και ξανά, δημοσιογράφοι, συνταγματολόγοι και κάθε χαροκαμένος και λένε τόσες μπούρδες και τόσα σενάρια που στο τέλος καταδεικνύουν προς τον Άρειο Πάγο ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά του.

Εγώ οφείλω να ρωτήσω όλους αυτούς τους επαΐοντες, ΑΡΑΓΕ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ;;; 800.000 χιλιάδες ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΕΠΙΛΕΞΑΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΥΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. Είναι παράνομοι; Είναι φασιστές; Είναι θρησκόληπτοι κομπογιαννίτες; Τελικά γίνεται ένας μύλος από δηλώσεις αντί δηλώσεων και παρακολουθώντας την εκπομπή ΑΡΕΝΑ στον ANT1 με τη δημοσιογράφο Μαρία Αναστασόπουλου, εξεπλάγην τα μάλα μιας και αυτή και οι καλεσμένοι της ρωτούσαν τον Πρόεδρο του κόμματος των Σπαρτιατών και αντί να ρωτούν για προγραμματικές θέσεις σε καίρια ζητήματα, όλο το σκηνικό έπαιζε πάλι με τον Κασιδιάρη, και να η αιτία αύξησης των ποσοστών του Κασιδιάρη μιας και τον αυτοδιαφημιζόμουν συνεχόμενα αρνητικά και έτσι σε αυτήν την αντίδραση βγαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα, εάν και πως τους βοήθησε και τι μέλλει γενέσθαι με αυτόν, και εάν θα παρεμβαίνει μέσα από τις φυλακές και θα κάνει τοποθετήσεις, τίποτε το ουσιώδες που έχει να κάνει με το τι θα κάνουν σε πολιτικό έργο στη νέα Βουλή.

Πράγματι ο τίτλος της εκπομπής φανερώνει Αρχαία Αρένα όπου ο λαός ήθελε τότε αίμα, θεάματα και θάνατο. Τώρα δε ανέβηκε σε πολιτική θηριωδία.

Παρακολουθώ το μαλλιοτράβηγμα από την άκρα Δεξιά στην άκρα Αριστερά για τις ευθύνες εισόδου του κόμματος «Σπαρτιάτες» και ΝΙΚΗ στη Βουλή με ποσοστό 3,7 και 5% και παίρνω το θάρρος να προτείνω μια μικρή μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, με την οποία θα λυθεί, είμαι βέβαιος, το φαινόμενο της εμφύλιας διαμάχης καθώς εξαλείφει την αιτία που προκαλεί τους εμφυλίους.

Να ξεκινήσω όμως με την περιγραφή της κατάστασης, διότι το μέγεθος της σφαλιάρας είναι ιστορικό, έπεσε «με φόρα» και ακόμη επικρατεί παραζάλη σε εκείνους που την έφαγαν. Βλέπουμε λοιπόν πολιτικούς και δημοσιογράφους να κόπτονται ως χορός Αρχαίας Τραγωδίας το πως και με ποιο τρόπο μπήκαν στη Βουλή αυτά τα μορφώματα, είτε κόμματα και αν απειλούν την Δημοκρατία και το ίδιο το σύστημα, να βάζει την ήττα «κάτω από το μικροσκόπιο της αυστηρής αυτοκριτικής». Ο κύριος Βαρουφάκης, όπως το έθεσε, για να διαπιστώσει ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αποκλεισμό του κόμματός του από τη Βουλή. Ο δε Αλέξης Τσίπρας, από την πλευρά του, κατηγορεί όλους τους άλλους επειδή υπήρχαν και πήραν ψήφους. Παρεμπιπτόντως, είδατε τα κακά της πολυφωνίας; Έρχεται ο άλλος ακάλεστος, αρέσει περισσότερο στον κόσμο και σου παίρνει τις ψήφους. Τις δικές σου τις ψήφους ο αγύρτης! Ενώ στο μονοκομματικό κράτος δεν έχει τέτοιους περισπασμούς ο λαός, αλλά ούτε κι εσύ κινδύνους ως τιμονιέρης και πατερούλης.

Υπάρχει όμως και η αλαζονεία της ηθικής ανωτερότητας. Από τα πρώτα που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος, ήταν να προειδοποιήσει (τους δικούς του) για τον κίνδυνο της αλαζονείας. Πολύ καλά έκανε, διότι η αλαζονεία του νικητή και μάλιστα ύστερα από θρίαμβο δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Καλύτερα όμως να τα πάρουμε από την αρχή, γιατί η αλαζονεία ως έννοια θα μας απασχολήσει και θα μας ταλαιπωρήσει πολύ, υποψιάζομαι, στις μέρες που θα ακολουθήσουν.

Αυτοί οι τρεις, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, και Βαρουφάκης, τρώγονταν μεταξύ τους για όλα εκείνα τα οποία στην πραγματικότητα τους ενώνουν άρρηκτα και διά παντός: τρώγονταν για το παρελθόν. Την ίδια ώρα η μεν Πλεύση Ελευθερίας από τα αριστερά, το δε ΠΑΣΟΚ από τα δεξιά έπαιρναν ψηφοφόρους και από τους δύο.

Μα είχε νόημα; Όχι βέβαια και το έδειξε το αποτέλεσμα. Αφού αυτοί οι δύο ανήκουν μαζί! Είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον, κατά την ωραία παροιμιώδη έκφραση. Είναι γεννημένοι για την καταστροφή, που λέει το ρεμπέτικο άσμα – με τη Γεροβασίλη στο φόντο να ρίχνει τις γυροβολιές της. Ξέχασαν τι ωραία τα κατάφεραν μαζί εκείνο το πρώτο και αλησμόνητο κυβερνητικό εξάμηνο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Επιτέλους, ας σοβαρευτούν για να ξανασμίξουν. Έχουν καταντήσει πια να θυμίζουν εκείνα τα ζευγάρια που τρώγονται, ενώ όλοι οι φίλοι τους ξέρουν ότι στο τέλος δεν μπορεί ο ένας χωρίς τον άλλο.

Επειδή το τελευταίο μπορεί να ακούγεται κάπως σκοτεινό, να το εξηγήσω με ένα παράδειγμα από τη ζωή, χωρίς τα ονόματα των πραγματικών προσώπων στα οποία αναφέρομαι. Ένας αρχηγός μεγάλου κόμματος θαύμαζε τον στρατηγό Ντε Γκολ, ένας άλλος του ιδίου κόμματος θαύμαζε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τέλος ένας τρίτος θαύμαζε τον Αβραάμ Λίνκολν. Δεν συμφωνείτε ότι από αυτές τις επιλογές και μόνο, χωρίς να χρειάζεται να ξέρουμε περισσότερα, μπορούμε να καταλάβουμε κάτι σημαντικό για τον καθένα τους;

Η απλή και άδολη του μύθου, που αποσκοπούσε στο ίδιο, δεν δούλεψε. Απέτυχε και γύρισε μπούμερανγκ στην Αριστερά. Και έδωσε το παραθυράκι εκείνο για την είσοδο μικρών κόμματων στην Βουλή, τον αριθμό 8.

Η Νέα Δημοκρατία έκανε καλά τη δουλειά της και τώρα θα παίζει μπάλα μονή της μιας και δεν υπάρχει κατά κυριολεξία αντιπολίτευση. Τα γεγονότα τρέχουν, ήδη ο Αλέξης Τσίπας παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι κάνουν αντιπολίτευση για τον εαυτόν τους και για το κόμμα τους.

Εντούτοις, περιμένω να ξεκινήσει το βιολί της αλαζονείας, γιατί, μετά το αποτέλεσμα, προσφέρει τη μόνη οδό για την αμφισβήτηση της αυτοδυναμίας. Θα το παίζουν οι γνωστοί «νηφάλιοι» (ο πολιτικώς ορθός όρος για τους ισαποστάκηδες) που ήθελαν να ψαλιδίσουν τα φτερά του Μητσοτάκη μέσω των πολιτικών και δημοσιογραφικών φερεφώνων τους. Η επίκληση της αλαζονείας θα γίνει το πρόσχημα για την αντίσταση των συντηρητικών Δεξιάς και Αριστεράς στις μεταρρυθμίσεις και την πραγματική πρόοδο.

Καταλαβαίνω να μη σου αρέσει το αποτέλεσμα των εκλογών, δημοκρατία έχουμε, είναι μέρος του παιχνιδιού τέτοιες απογοητεύσεις.

Αλλά δεν μπορείς εσύ να ξέρεις καλύτερα, αγαπητέ μου, από εκείνους που αποφάσισαν ελεύθερα και ο καθένας για τον εαυτό του! Η κοινωνία αποφάσισε με τον μόνο σίγουρο και δοκιμασμένο τρόπο που υπάρχει, τον δημοκρατικό. Σε τέσσερα χρόνια η κοινωνία θα κρίνει και πάλι. Τη μιζέρια σου κράτησέ την για τον εαυτό σου. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι δεν αρέσει στον κόσμο, την μπούχτισε.

Το τι σήριαλ θα δούμε στην Βουλή θα είναι άλλο πράγμα, αλλά αυτό το αποτέλεσμα έφερε τις ευθύνες που έχουν όλοι μπρος στην φάτσα τους. Από την άλλη δεν μπορείς να λοιδορείς καμιά ψήφο και κανένα άνθρωπο, μιας και είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να ψηφίζει όπως θέλει και έτσι έκανε. Τα υπόλοιπα δε από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς είναι λόγια λόγια και πολλές μπούρδες. Κάπως αργά ξύπνησαν και ανησύχησαν για αυτήν την πολύπαθη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας.

Όμως η άνευ εξετάσεων εισαγωγή στη Βουλή, την οποία προτείνω, όχι μόνο λύνει το πρόβλημα της διχόνοιας τόσο για την Αριστερά, όσο δε και για τη Δεξιά, διότι η κοινή συνισταμένη είναι το πώς τα μικρά κόμματα να μην μπουν ξανά στη Βουλή, μιας και αυτή η πολιτική πολυφωνία θα είναι μόνιμα ακούρδιστη και άτονη αλλά και το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημά της, Υπάρχουν πρόσωπα στον δημόσιο βίο των οποίων ο οργανισμούλης το τραβάει το δούλεμα. Τους τρέφει το δούλεμα ή τρολάρισμα, κατά τον όρο της μόδας, ώστε όταν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, επειδή π.χ. πολύ μεγαλύτερα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο, αυτοτρολάρονται για να τους θυμηθεί το κοινό τους. Τους λίγους που ανήκουν στην κατηγορία αυτή τους σέβομαι ιδιαιτέρως, για όλη τη βοήθεια πους μιας και μου δίνουν τροφή για να γράφω, μου προσφέρουν επιπλέον υπάρχοντας.

Το πραγματικό πρόβλημά τους που είναι η δημοκρατία ως πολιτικό σύστημα. Όπως η κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, στο όνομα της ισότητας, καθώς και η πανσπερμία σχολών ανά την επαρχία σκότωσαν το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, παρομοίως ο πληθωρισμός εκπροσώπησης θα σκοτώσει τη δημοκρατία, για να ησυχάσουν οι εχθροί της.

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΩΝΕΨΗ.

ΥΓ. Πώς τα κατάφερε έτσι ο Μητσοτάκης; Υπάρχουν εξηγήσεις και θεωρίες. Ναι τον ανέδειξαν και τον προστάτευσαν οι επιχειρηματίες και τα κανάλια, τον φώτισαν και τον σκηνοθέτησαν οι επικοινωνιολόγοι, τον ωραιοποίησε το κρατικό χρήμα που μοιράστηκε ανοιχτά και κρυφά, τον επέβαλλαν οι αλγόριθμοι και η χειραγώγηση του διαδικτύου. Ισχύουν όλα, αλλά ισχύει και κάτι άλλο βασικό. Ο Μητσοτάκης είχε ξεκάθαρη πολιτική, την οποία επεδείκνυε διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το προφίλ του ισχυρού, αποφασιστικού και ανυποχώρητου ηγέτη. Ακόμη και όταν το «ανυποχώρητος» αποδείκνυε τον αυταρχισμό και την έλλειψη σεβασμού στη Δημοκρατία, είχε άλλη εικόνα και χρήση στις λαϊκές μάζες. Κακά τα ψέματα, κανένας λαός δεν επιλέγει ηγέτη που δεν δείχνει εικόνα αποφασιστικότητας και δυναμισμού, ακόμη και αν αυτό είναι τελικώς σε βάρος της κοινωνίας.

Όπως θα έλεγε ο Άκης Πάνου, «ο πιο καλός του φίλος και ο πιο κακός εχθρός του είναι ο εαυτός του».

Για τραγική ειρωνεία, στην ίδια θέση, αναμφίβολα για άλλους λόγους, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Βρίσκεται σε μια βίαιη αναμέτρηση με τον εαυτό του, με μοναδική πρόκληση να καταφέρει να τον νικήσει.

Από την άλλη στον αντίποδα έχουμε τον Αλέξη Τσίπρα.

Το βασικό λάθος του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι διαπραγματεύτηκε με τον πιο απαράδεκτο τρόπο τον ηγετικό του ρόλο στο κόμμα, τον ναρκοθέτησε και τελικώς τον παρέδωσε στα δόντια του κάθε τρωκτικού που μασουλάει.

Πρόκειται για μια διαχρονική τραγωδία των κομμάτων της Αριστεράς, να αποδίδουν την ήττα σε βαριές ιδεολογικές υποχωρήσεις και αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους, ενώ αυτό που κάθε φορά φέρνει τη συντριβή είναι η αποχή από την πραγματικότητα.