ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Διαβάζω σε αφίσα στο Διοικητήριο Δράμας: «Διατήρηση – αποκατάσταση Κτιρίου Διατηρητέου επί της οδού Κουντουριώτου η παλιά Ασφάλεια». Ο κλάδος Αστυνομίας – Ασφάλειας χειρίζεται τα θέματα Δημόσιας και Κρατικής Ασφάλειας, προγραμματίζει, κατευθύνει και ελέγχει το έργο των κεντρικών και περιφερειακών Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας στα θέματα αυτά. Προστατεύει το Δημοκρατικό Πολίτευμα και την προσωπική ελευθερία των ατόμων, αφού αποτελεί το κύτταρο της αστυνομικής λειτουργίας και διαρθρώνεται σε πολλές διευθύνσεις.
Φεβρουάριος 1968. Κυριακή απόγευμα προς βράδυ ο οικοδόμος πατέρας μου βρίσκεται απέναντι από το Επισκοπείο της πόλης μας κοντά στο περίπτερο της κ. Δέσποινας, συνομιλεί με συνάδελφό του οικοδόμο.
Ενώ βρίσκονται κανονικά σταματημένοι προς το πεζοδρόμιο, κατά πάνω του έρχεται ταξί και μέσα είναι και ένας Δόκιμος.
Η κ. Δέσποινα φωνάζει βοήθεια… Αποτέλεσμα ο ένας καταλήγει στο Νοσοκομείο Δράμας, ενώ ο πατέρας μου στην Ασφάλεια, αμάρτημά του !!! γιατί συνομιλούσε με τον οικοδόμο συνάδελφό του κομμουνιστή!!!
Τον πρώην ταξιτζή και πρώην Νομαρχιακό Σύμβουλο τον βλέπω κάπου κάπου στο δρόμο. Τα συναισθήματά μου; Ευχή να αλλάξει ιδεολογία.
Όσο για το κτίριο το παλιό της Ασφάλειας, μακάρι να διατηρηθεί, να διασωθεί από τη φθορά, να εξακολουθήσει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση και μακάρι να εργασθούν άτομα γι’ αυτό, αλλά προ παντός να αξιοποιηθεί.
Είμαι ενεργός πολίτης που παρακολουθώ τα της πόλης μου, ενεργώ μόνη μου και με τον τρόπο μου, εκφράζω τη γνώμη μου και θέλω να την λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι συμπολίτες μου και φυσικά και όλος ο Νομός, αφού μάλιστα με γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και μετέχω όπου χρειάζεται ή όπου κρίνω ότι με αντιπροσωπεύει αυτό που γίνεται.
