ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΡΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΕΡΒΕΣΟΥ
«Αντί να πάμε στην Ευρώπη, λοξοκοιτάμε είτε στην Αμερική και στο Τέξας, όπου κι εκεί η θανατική ποινή δεν εμπόδισε, αλλά τουναντίον γιγάντωσε την εγκληματικότητα στην πολιτεία αυτή, ή πάμε στην Ανατολή, όπου επαναφέρουμε ένα νόμο μωαμεθανικού τύπου, δηλαδή τη σαρία»
Εκδήλωση με θέμα «Η ποινική δίκη μετά την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με τον Ν. 5090/2024» διοργάνωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Δράμας, το απόγευμα της Πέμπτης 14 Μαρτίου 2024, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχείου Δράμας. Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας και Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δημήτρης Βερβεσός, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής του ΔΠΘ και δικηγόρος κ. Κώστας Κοσμάτος, ο οποίος συμμετείχε διαδικτυακά, και οι υποψήφιοι Διδάκτορες Ποινικού Δικαίου στο ΑΠΘ και δικηγόροι κ. Θοδωρής Καραγιάννης και κ. Κατερίνα Μαρουλάκη. Ουσιαστικά η εκδήλωση είχε ως σκοπό την ενημέρωση του κοινού, κυρίως δικηγόρων της Δράμας, σχετικά με τις νέες διατάξεις που θα τεθούν σε εφαρμογή από την 1η Μαΐου και αφορούν την ποινική δίκη.
Σε δηλώσεις του ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας κ. Αναστάσιος Πούλιος έκανε λόγο για «μια πολύ μεγάλη αλλαγή στο ποινικό μας δίκαιο και στην ποινική δίκη» και για «αυστηροποίηση της διαδικασίας». Όπως είπε, πρόκειται «για μια τεράστια αλλαγή που συνέβη ήδη στο ποινικό μας σύστημα», προσθέτοντας πως «όλος ο νομικός κόσμος είναι αντίθετος».
«Για απλές παραβατικές συμπεριφορές, θα κινδυνεύουν να μπουν στη φυλακή πλέον»
Μιλώντας στα τοπικά Μ.Μ.Ε. ο κ. Δημήτρης Βερβεσός ανέφερε: «Είναι μια μέρα πολύ σημαντική για το δικηγορικό σώμα, γιατί ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τη μεταφορά δικαστικής ύλης και την πληρωμή των αποζημιώσεων της Νομικής Βοήθειας που οφείλεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στους δικηγόρους. Αλλά είναι μια πολύ σημαντική ημέρα, γιατί θεσμικά οι δικηγόροι οπλίζονται με μια σειρά από διαδικασίες που θα βοηθήσουν και στην αναβάθμιση του κύρους τους, αλλά και στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Θυμίζω ότι είμαστε στη χειρότερη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με 1.711 ημέρες καθυστέρησης. Αυτό δεν αφορά εμάς. Αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες και όλους τους Δραμινούς πολίτες, οι οποίοι ταλαιπωρούνται στα γρανάζια μιας αδιέξοδης δικαιοσύνης με πολύχρονες καθυστερήσεις και με φαινόμενα αρνησιδικίας.
Το ίδιο θα συμβεί και με τους ποινικούς κώδικες. Διότι από το δόγμα “όλοι έξω” πάμε στο δόγμα “όλοι μέσα”. Δηλαδή πλέον για απλές παραβατικές συμπεριφορές, όπως είναι ένα τροχαίο ατύχημα στο οποίο δεν υπάρχει συνυπαιτιότητα του θύματος, σε μια αυθαίρετη κατασκευή, σε μια υπόθεση χρήσης κάποιας μικροποσότητας ναρκωτικών από νεαρά άτομα, σε κάποιες υποθέσεις που είναι η μη καταβολή οφειλών στο ΙΚΑ και στο Δημόσιο, οι άνθρωποι αυτοί θα κινδυνεύουν να μπουν στη φυλακή πλέον. Όχι να πληρώσουν, να εκτίσουν μια ποινή, να εκτίσουν μια κοινωνική εργασία, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, αλλά να μπουν στη φυλακή για ένα χρονικό διάστημα στιγματιζόμενοι και αν ακόμα αθωωθούν στον δεύτερο βαθμό, να έχουν ήδη εκτίσει τη φυλακή. Γιατί έχουμε πάρα πολλές περιπτώσεις, στις οποίες οι άνθρωποι φυλακίστηκαν και μετά αθωώθηκαν, και πρόσφατα στην πατρίδα μας με πολύ τρανταχτά παραδείγματα.
Άρα, λοιπόν, αντί να πάμε στην Ευρώπη, λοξοκοιτάμε είτε στην Αμερική και στο Τέξας, όπου κι εκεί η θανατική ποινή δεν εμπόδισε, αλλά τουναντίον γιγάντωσε την εγκληματικότητα στην πολιτεία αυτή, ή πάμε στην Ανατολή, όπου επαναφέρουμε ένα νόμο μωαμεθανικού τύπου, δηλαδή τη σαρία, πονάει κεφάλι, κόβουμε χέρι, όποιος κλέβει του κόβουμε το χέρι, όποιος σκοτώνει, τον σκοτώνουμε κοκ. Άρα η Ελλάδα δεν ζηλεύει πια την Ευρώπη. Δεν μένει Ευρώπη, φεύγει από την Ευρώπη. Δυστυχώς σε μια εποχή Ευρωεκλογών, όπου θα ξανατεθούν ευρωπαϊκά διακυβεύματα, εμείς αντί να κοιτάμε τις καλύτερες πρακτικές που έχουν σήμερα οι ευρωπαϊκές χώρες, γιατί κι αυτές αντιμετωπίζουν εγκληματικότητα, πάμε σε χειρότερους ατραπούς, κοιτώντας σε πολιτείες που δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, είτε αυτή είναι η Αμερική, είτε είναι η Ανατολία».
Σχετικά με το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας και αν αυτό μπορεί να ανταποκριθεί στις αλλαγές, ο κ. Βερβεσός επεσήμανε: «Επειδή είμαστε και στη Δράμα και έχουν γίνει οι φυλακές, ξέρετε ότι ακόμη κι αυτές οι φυλακές που για κάποιους λόγους δεν είναι σε πλήρη λειτουργία, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του υπερπληθυσμού των ελληνικών φυλακών, πολλώ μάλλον όταν δεν γίνεται διαχωρισμός κρατουμένων και όταν μπεις με ένα φιξάκι ναρκωτικά, χασίς ας πούμε, θα βγεις με μεταπτυχιακό στην κοκαΐνη και στην ηρωίνη. Είναι προφανές ότι οι φυλακές δεν είναι ένας χώρος σωφρονισμού, αλλά είναι ένας χώρος μεταπτυχιακού στο έγκλημα. Και είναι ένας χώρος διαπλοκής όπου οι βαρυποινίτες στοιβάζονται στα ίδια κελιά με οικονομικούς εγκληματίες και δεν υπάρχει κανένας στοιχειώδης διαχωρισμός ποινών, με αποτέλεσμα να διαπλέκεται το έγκλημα και νεότεροι σε ηλικία παραβάτες, αντί να οδηγούνται στον σωφρονισμό, να οδηγούνται στον συγχρωτισμό με οργανωμένα κυκλώματα των φυλακών, γιατί σήμερα την τμήμα της ελληνικής πολιτείας το διοικεί η ελληνική φυλακή».
«Έχουν βρεθεί άλλοι τρόποι σωφρονισμού, πέρα από τον εγκλεισμό»
Στις δηλώσεις του στα τοπικά Μ.Μ.Ε. ο κ. Θοδωρής Καραγιάννης είπε πως «οι αλλαγές ήρθαν πολύ γρήγορα. Θα εφαρμοστούν, το μεγαλύτερο μέρος, από 1 Μαΐου. Αυτό για τον δικαστηριακό χρόνο είναι πάρα πολύ άμεσα. Άρα αντιλαμβανόμαστε ότι δικαστήρια, πανεπιστήμια, οπουδήποτε χρειάζεται η εφαρμογή και η ερμηνεία του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας έχουν πολύ γρήγορα να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα».
Σχετικά με τα βασικά ζητήματα που προκύπτουν από τις αλλαγές στους Κώδικες, ο κ. Καραγιάννης σημείωσε: «Το πρόβλημα και η κριτική που ασκεί η θεωρία και η επιστήμη στον Κώδικα, είναι ότι δεν αλλάζει βασικά ζητήματα όσον αφορά ποινική αντιμετώπιση συγκεκριμένων εγκλημάτων, αυστηροποιεί πάρα πολύ τη διαδικασία πρώτον αποφυλάκισης του ίδιου του κρατουμένου και δεύτερον κάνει πιο εύκολη τη φυλάκιση του οποιουδήποτε, ακόμη και σε χαμηλής απαξίας αδικήματα.
Η κριτική που ασκείται, λοιπόν, είναι πρώτον ότι δεν υπάρχουν οι φυλακές, ώστε να φυλακιστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Δεύτερον, όταν μπαίνουμε στη λογική να φυλακίσουμε ανθρώπους για μικρής απαξίας εγκληματικές πράξεις, είναι μια αναχρονιστική λογική, γιατί στη σύγχρονη κοινωνία θεωρούμε ότι έχουν βρεθεί άλλοι τρόποι σωφρονισμού, πέρα από τον εγκλεισμό. Άρα αυτό είναι το βασικό ζήτημα και αυτή είναι η βασική κριτική που ασκείται από τους επιστήμονες και από τις θεωρίες του Ποινικού Δικαίου. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιες διατάξεις, οι οποίες στη Δικονομία κυρίως λύνουν διαδικαστικά ζητήματα και πραγματικά είναι χρήσιμες και θα φανούν στην πράξη».
