ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

 

Χωρικός: Λέξη μεσαιωνικής ελληνικής προέλευσης. Σημαίνει αυτόν που προέρχεται από χωριό, δηλαδή από τον γεωγραφικό χώρο που ανήκει.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μολονότι απολάμβανε πολλά προνόμια από την Οθωμανική Αυτοκρατορία επέδειξε αμέλεια και άφησε τα μέλη του ποιμνίου της να γίνουν φτωχοί και αμόρφωτοι χωρικοί (closbe). Οπότε ακούγοντας για χωρικούς Αντιπεριφερειάρχες νόμισα πως ονομάστηκαν έτσι λόγω της καταγωγής τους από τα χωριά τους. Όμως ενημερώθηκα, διάβασα και είναι λέει ένα είδος συμμετοχής Νομάρχη στις καταργούμενες με νόμο νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις. Θα ασκούν εξουσία, θα εκτελούν αποφάσεις και φυσικά θα πληρώνονται.

Χειρωνακτική εργασία: (εργάτες, αγρότες κλπ.) και με μόρφωση. Είναι η σωματική εργασία που απαιτεί μόχθο, μυϊκή δύναμη, ιδρώτα, καιρικές συνθήκες. Υποφέρουν οι εργαζόμενοι της υπαίθρου και με κρύο και με ζέστη και με χαμηλούς μισθούς. Κάποτε μάλιστα την περιφρονούσαν ως βαρετή, βρώμικη, ανεπιθύμητη. Τέτοιου είδους ασχολίες δεν έχουν πολύ κύρος, τις απαξιώνουν και για αυτό είδαμε κόμματα και συνδυασμούς να προβάλλουν άτομα μη χειρωνακτικής εργασίας. Το καλύτερο για έναν άνθρωπο είναι ν’ απολαμβάνει το καλό, λόγω της σκληρής εργασίας (Αγ. Γραφή), όπως και ο Απόστολος Παύλος αν και πολύ μορφωμένος της εποχής του, έβγαζε τα προς το ζην φτιάχνοντας σκηνές με επίπονη δουλειά. Ο Χριστός μάλιστα ήταν ξυλουργός.

Άρα η χειρωνακτική εργασία δείχνει προσωπικές ικανότητες, αυτοπειθαρχία, οργάνωση, αυτοεκτίμηση, ικανοποίηση, επιδεξιότητα, παραγωγή πολιτισμού. Έτσι ο εργαζόμενος μπορεί να σταθεί ενώπιον ανθρώπων, αυτό μετράει κι όχι η κοσμική εκπαίδευση. Στις καπιταλιστικές κοινωνίες υπάρχει κοινωνικός διαχωρισμός που αναπαράγει την κοινωνική ανισότητα που η μορφή εργασίας είναι κριτήριο απόκτησης κύρους. Δυστυχώς η χειρωνακτική εργασία απαξιώνεται και συνδέεται με χαμηλό επίπεδο, με φτώχεια και αμάθεια και λιγότερη αμοιβή. Αντίθετα η πνευματική εργασία (μορφωμένοι πτυχιούχοι κλπ.) συνδέεται με δυνατότητα επαγγελματικής σταδιοδρομίας, εξέλιξης και κοινωνικό κύρος. Όμως η κοινωνική προσφορά του εργαζόμενου δεν προσδιορίζεται από την μορφή εργασίας, αλλά από το περιεχόμενό της. Με την ισοτιμία των μορφών εργασίας, η έλλειψη εργατικών χεριών και η «παραγωγή» ανέργων πτυχιούχων που δεν έχει ανάγκη η αγορά εργασίας θα αποφευχθεί.

Μορφωμένοι… κτλ. της εποχής μας είναι άνθρωποι μισο-ανάπηροι, αφού τα χέριά τους παραμένουν άχρηστα. Το μυαλό τους θα στεγνώσει τελικά αν δεν μπορούν να πλησιάσουν το μεγαλείο της ζωντανής πραγματικότητας της εποχής μας, αν αποκλεισθούν από το εργαστήριο της καθημερινής πρακτικής. Άνθρωποι με χέρια και χωρίς κεφάλι και άνθρωποι με κεφάλι και δίχως χέρια είναι το ίδιο έξω από τον τόπο και τον χρόνο στη σύγχρονη κοινωνία (Μ. Μοντεσόρι, παιδαγωγός).

Γι’ αυτό πολιτικοί μας (Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι, Σύμβουλοι κτλ.) καλόν είναι να έχετε πρωτίστως εργασθεί, να έχετε κολλήσει κάποιο ένσημο με ζέστη και κρύο και ιδρώτα και να μην γίνετε επαγγελματίες του είδους με κοστούμια και τουαλέτες, ούτε να αλλάζετε πολιτικές κατευθύνσεις προς το συμφέρον σας, καιροφυλαχτώντας πως θα παίρνετε μισθούς γραβατωμένοι ή με ακριβά φορέματα, ξεγελώντας τους ψηφοφόρους.

Τέτοια άτομα δεν τα έχουμε σε υπόληψη.