ΑΡΘΡΟ
Του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου και μέλους της ΣΕ Δράμας της Νέας Αριστεράς
Η «αποστασία» είναι η μόνιμη επωδός των kasselakistas, όποτε γίνεται λόγος για τη Νέα Αριστερά. Τα αναθέματα για τους «αποστάτες» και τους «προδότες» είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ανιστόρητοι; Κακόβουλοι; Θα ‘λεγα ισχύουν και τα δύο. Γιατί και την Ιστορία φαίνεται να μη κατέχουν. Αλλά και υστερόβουλοι αποδεικνύονται. Με σκοπό να ρίξουν τη ρετσινιά. Να σπιλώσουν. Και σε πρώτη φάση σε ένα βαθμό τα κατάφεραν.
Η Νέα Αριστερά δεν πέτυχε να εκλέξει Ευρωβουλευτή. Βούτυρο στο ψωμί τους. Δεν είδαν ότι δεν καρπώθηκαν από την κατρακύλα της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ότι έχασαν πάνω από 300.000 ψήφους. Πανηγυρίζουν την ήττα της Νέας Αριστεράς. Το μένος τους εξελίχθηκε σε βιτριολική ψυχοπαθολογική εμμονή.
Παραδώστε τώρα τις κλεμμένες έδρες, ωρύονται. Αλυχτούν ακόμη και μερικοί, που έως τις εκλογές κρατούσαν πιο κόσμια στάση. Ο και Βουλευτής Πέτρος Παππάς το τερμάτισε. «Φέρτε πίσω τα ασημικά!!!» φωνασκεί περιφερόμενος από κανάλι σε κανάλι. Δίχως να κατανοεί τη φαιδρότητα της φράσης του.
Τι είναι όμως αποστασία; Τι έχει καταγραφεί ιστορικά ως τέτοια. Στην Αποστασία του 1965 ο πατήρ Μητσοτάκης μαζί με άλλους Βουλευτές εγκατέλειψαν την Ένωση Κέντρου και προσχώρησαν στο αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο. Ρίχνοντας την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και στρώνοντας το χαλί στη Χούντα. Η ρετσινιά του «Αποστάτη» τον ακολούθησε σε όλη την πολιτική του διαδρομή.
Στο Βυζάντιο ως Αποστάτης και Παραβάτης καταγράφηκε ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός. Που μόλις κάθισε στον θρόνο αγνόησε τις επίσημες θέσεις Κράτους και Εκκλησίας, όπως και τις διαθέσεις του Λαού. Θέλησε να μεταλλάξει το Βυζάντιο. Δεν στιγματίστηκαν βέβαια ως αποστάτες όσοι αντέδρασαν.
Έχει άραγε βάση και λογική η φράση «παραδώστε τις κλεμμένες έδρες»; Στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης υπήρξαν πλείστα παραδείγματα Βουλευτών, που διαφώνησαν και αποχώρησαν από το κόμμα με το οποίο εκλέχθηκαν. Προφανώς κι αν το έπραξαν δίχως ουσιαστικές πολιτικές διαφορές και πολλώ δε μάλλον αν προσχώρησαν σε αντίπαλα πολιτικά κόμματα, θα μπορούσε να γίνει λόγος για αποστασία.
Όταν όμως αποχωρεί ολόκληρη ομάδα Βουλευτών; Καταγγέλλοντας την ηγεσία για ανεπίτρεπτη και αντικαταστατική μετάλλαξη του κόμματος; Όταν δεν προσχωρεί σε άλλο κόμμα, αλλά ιδρύει νέο και συστήνει ξεχωριστή Κοινοβουλευτική Ομάδα; Τότε πως μπορεί κανείς να μιλά για αποστασία και προδοσία…
Κατηγόρησε ποτέ κανείς τον Κωστή Στεφανόπουλο για Αποστασία, όταν έφυγε από τη Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ίδρυσε τη ΔΗΑΝΑ; Τον καταδίκασε μήπως η Ιστορία και ο λαός; Αντίθετα τον τίμησαν και ως έντιμο πολιτικό και ως άξιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχαιρε μάλιστα τεράστιας δημοφιλίας.
Κατηγόρησε ποτέ κανείς τον Φώτη Κουβέλη για κλέφτη και ανέντιμο και προδότη; Όταν μαζί με την Ανανεωτική Πτέρυγα (σημ. το 1/3 του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ) και άλλους 3 Βουλευτές αποχώρησαν καταγγέλλοντας ότι το κόμμα υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα διολισθαίνει προς τον λαϊκισμό και τον αριστερισμό; Αντίθετα η ιστορία τον δικαίωσε. Ο Τσίπρας έκανε στροφή στον ρεαλισμό, υιοθετώντας την πολιτική της ΔΗΜΑΡ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε στους κόλπους του και τον Κουβέλη και πολλά στελέχη της εναπομείνασας ΔΗΜΑΡ.
Έχει κάποια λογική βάση η φράση «φέρτε πίσω τα ασημικά!!!» που εκστόμισε ο Βουλευτής Πέτρος Παππάς; Ομολογώ πως δεν γνώριζα τον άνδρα. Γι’ αυτό και ερεύνησα την ιστορία του και διαπίστωσα ότι είναι γιατρός:
- Δεν διαθέτει πολιτική εμπειρία και γνώση. Γράφτηκε στο ΣΥΡΙΖΑ, που άλλοι έκτισαν πετραδάκι – πετραδάκι επί δεκαετίες, μόλις το 2019. Δεν γνωρίζει λοιπόν πρόσωπα και πράγματα.
- Δεν είναι Ιστορικός. Δικαιολογείται να μη γνωρίζει την ιστορία του χώρου.
- Δεν είναι Συνταγματολόγος. Αν ήταν θα ήξερε ότι ο Βουλευτής έχει πλήρη ελευθερία γνώμης και έκφρασης. Η έδρα του δεν ανήκει στο κόμμα, ούτε καν στους εκλογείς που τον ψήφισαν. Δεν υποχρεούται σε παραίτηση.
- Δεν είναι καν Νομικός. Αν ήταν θα γνώριζε ότι όταν λήγει μια συμβίωση γίνεται διανομή της αποκτηθείσας περιουσίας. Γίνεται λόγος για συμμετοχή στα αποκτήματα. Τεκμαίρεται εκ του νόμου συμμετοχή στο 1/3 τουλάχιστον, εκτός κι αν αποδειχθεί ότι υπήρξε μεγαλύτερη συμμετοχή, οπότε και δικαιούται ο αποχωρών μεγαλύτερο ποσοστό.
- Δεν είναι καν Μαθηματικός. Γιατί αν ήταν θα συνειδητοποιούσε ότι οι αποχωρήσαντες κακώς πήραν μόνο 11 έδρες. Η συμβολή όλων αυτών των πρωτοκλασάτων στελεχών που αποχώρησαν (11 εν ενεργεία Βουλευτές και εν συνόλω δεκάδες πρώην Υπουργοί και Βουλευτές) προφανώς και ήταν πολύ μεγαλύτερη από το 30% που τεκμαίρεται εκ του νόμου ότι δικαιούνται.
- Δεν έχει καν την κοινή λογική, όταν κάνει λόγο για «ασημικά». Διότι τα ασημικά δεν είναι οι 11 έδρες, αλλά τα γραφεία του κόμματος, ο τίτλος του, η εφημερίδα και το ραδιόφωνο, το ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, τα οποία κακώς οι αποχωρήσαντες, που δεκαετίες φρόντιζαν από το υστέρημά τους να έχει το κόμμα, άφησαν φεύγοντας στους μουσαφίρηδες που έμειναν ως νοικοκυραίοι (σημ. πράγματι αν θέλει να μοιραστούν τα ασημικά, ένα δίκιο το έχει…).
Αυτά ως απάντηση, για όσους νομίζουν ότι μπορούν να κουνούν το δάχτυλο σε πολιτικά στελέχη και ανθρώπους, που έχουν αποδείξει με την ιστορία, τη δράση και τη διαδρομή τους πως βάζουν την αξιοπρέπεια, το ήθος και την ακεραιότητά τους πάνω από καρέκλες, θέσεις και αξιώματα.
Λίγη ταπεινοφροσύνη δεν θα έβλαπτε. Λίγος πολιτικός πολιτισμός θα ωφελούσε τον διάλογο που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Για τη δημιουργία ενός αξιόπιστου εναλλακτικού προοδευτικού σχεδίου διακυβέρνησης της χώρας.
