ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τα’ ακούς γλυκύτερα»
Ακούστε τώρα τις παράλληλες ιστορίες για δύο νεαρούς πρίγκιπες της Ανατολής με το όνομα Κεμάλ, που νόμισαν πως μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο…
Ιστορία 1η: ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ, Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ!
Στης Ανατολής τα μέρη, στου Αιγαίου τα νερά, μεγάλωνε κάποτε ένας νέος κι ωραίος Πρίγκιπας. Η χώρα του κινδύνευε. Τα χρέη την έπνιγαν. Τα ταμεία ήταν άδεια. Είχε ηττοπαθείς ηγέτες, δίχως τσαγανό. Εκλιπαρούσαν φίλους και εταίρους να βοηθήσουν. Αυτοί έδωσαν δανεικά, αλλά με πολύ βαρείς όρους. Ο κόσμος στέναζε. Ήταν όλοι αγανακτισμένοι.
Ο νεαρός πρίγκιπας δεν το άντεξε. Έταξε περήφανη, σκληρή διαπραγμάτευση. Πρόσφερε στους συμπατριώτες του ελπίδες. Υποσχέθηκε καλύτερη ζωή. Χωρίς αίμα, πόνο, ιδρώτα, θυσίες. Δεσμεύτηκε πως αν τον εκλέξουν, θα τους απαλλάξει σε μια μέρα από όλα τα βάσανα. Πως ντάλα μεσημέρι θα διώξει τους μισητούς δανειστές. Θα σβήσει το δυσβάστακτο χρέος.
Τον προτίμησαν. Ποιος δεν θέλει το φως του. Ποιος δεν προτιμά να είναι πλούσιος, υγιής και ευτυχής, αντί φτωχός, χρεώστης, επαίτης, δυστυχής.
Όταν έγινε Αρχηγός προσπάθησε να τηρήσει τους όρκους του. Έστειλε το πρωτοπαλίκαρό του το Γιάνη να μονομαχήσει με τους δυνάστες. Αλλά τι να σου κάνει κι αυτός άοπλος, ολομόναχος και με ένα μόνο «ν»… Έλεγε, έλεγε, δεν τον καταλάβαινε κανείς. Η χώρα πήγαινε στο μεταξύ από το κακό στο χειρότερο.
Ο Πρίγκιπας πήρε το τιμόνι. Έδιωξε το Γιάνη. Πήγε ο ίδιος να διαπραγματευθεί. Του ‘παν σοφοί κι έμπειροι. Μη φύγεις δίχως συμφωνία, θα είναι καταστροφή. Η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού.
Κονταροχτυπήθηκε με τους δανειστές 17 ολόκληρες ώρες. Άυπνος, θεονήστικος και με επιχείλιο από την ταλαιπωρία και τη στενοχώρια έρπη στο τέλος πήρε τη μεγάλη απόφαση. Συνθηκολόγησε.
Μπορεί η χώρα να πλήρωσε ακριβά τους μήνες της διαπραγμάτευσης. Να αυξήθηκαν περαιτέρω τα βάρη. Να χρεώθηκε και πάλι με βαρείς όρους.
Μπορεί οι συμπατριώτες του να ένιωσαν απατημένοι, ντροπιασμένοι.
Μπορεί να του έφυγαν οι μισοί του πολεμιστές. Να μη έγινε Εθνικός Ήρωας.
Η Ιστορία όμως ίσως γράψει, πως σε μια νύχτα έγινε Ηγέτης.
Πως πήρε τελικά την ορθή απόφαση. Στάθηκε στη σωστή πλευρά. Μη υπολογίζοντας πολιτικό – προσωπικό κόστος.
Η χώρα δεν κατρακύλησε στο γκρεμό.
Οι δεσμεύσεις και τα βάρη, με κόπους και θυσίες κάποια στιγμή τέλειωσαν.
Τα ταμεία ξαναγέμισαν.
Η ζωή έστω και με μεγάλες δυσκολίες συνεχίστηκε.
Ο κόσμος όμως δεν ξέχασε την έπαρση, το λαϊκισμό, τις μαξιμαλιστικές υποσχέσεις. Του χρέωσε δημαγωγία. Απέσυρε την εμπιστοσύνη του από τον Πρίγκιπα.
Ο επόμενος Άρχοντας βρήκε την Κοινωνία όρθια. Την Οικονομία ζωντανή. Τα ταμεία γεμάτα. Να κυβερνήσει. Να δώσει άρτο και θεάματα, επιδόματα, ανάσες.
Ο Πρίγκιπας τελικά χρεώθηκε την «κωλοτούμπα». Ακόμα του την χρεώνουν.
Αλλά έτσι είναι η ζωή Κεμάλ, λυπημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν εύκολα οι καιροί, με ήττες και με πίκρες πάντα ο κόσμος προχωρεί…
Υ.Γ. Ακολουθεί την επόμενη εβδομάδα η 2η Ιστορία: «ΟΥΚΡΑΝΙΣΤΑΝ: Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ».
