ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Στη 10ετία του 1950 γεννήθηκε από το ΝΑΤΟ η ιδέα ενός μουσικού Φεστιβάλ (Γιουροβίζον) στο πλαίσιο των εναλλακτικών τρόπων που αναζητούσε η ιμπεριαλιστική συμμαχία για να προωθήσει τη λεγόμενη «ήπια ισχύ» (αμφιλεγόμενη έννοια). Ωστόσο είναι ένα όχημα για την εξωτερική πολιτική, μέσα από τα στοιχεία του πολιτισμού μιας χώρας: πειθώ, επιρροή, σαγήνη, ώστε να κάνουν οι άλλοι αυτό που επιθυμεί το ΝΑΤΟ.
Είναι δηλαδή ένα εργαλείο υψηλής στρατηγικής ενίσχυσης, ανάγκης της δημόσιας διπλωματίας με πολλά τεχνάσματα.
Οπότε ΝΑΤΟ, BBC και Γαλλική Ραδιοφωνία, θέλοντας να επηρεάσουν το κοινό, όχι απροκάλυπτα, αλλά μέσα από το κλίμα μιας διοργάνωσης τάχα μου πολιτισμού υπέρ του ΝΑΤΟ, δημιούργησαν την Eurovision, που ξεκίνησε τον Μάη του 1956 με προπαγανδιστικό υλικό υπέρ του ΝΑΤΟ.
Έτσι στέλνονται πολιτικά και γεωπολιτικά «μηνύματα» στις χώρες ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία των μεταξύ τους ανταγωνισμών.
Το αναμενόμενο λοιπόν για φέτος ήταν να κερδίσει τον διαγωνισμό ως φαβορί η Ουκρανία, ενώ απομακρύνθηκε από τον συγκεκριμένο διαγωνισμό η Ρωσία λόγω της εισβολής.
Κατά τα άλλα ευγενής άμιλλα – ανταγωνισμός, συναγωνισμός με ηθικά κριτήρια! Ως κίνητρο προόδου με ανυστερόβουλο χαρακτήρα προσπαθειών για πρωτιά!
Ποτέ δεν βλέπαμε αυτό το φεστιβάλ, απλώς την άλλη μέρα το πρωί ρωτούσαμε αν ήρθε πρώτη η Ελλάδα ή η Κύπρος.
Φέτος φυσικά ούτε καν ρωτήσαμε. Αφού όλη η υφήλιος ήξερε για το παρασκήνιο της διοργάνωσης!
