ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Όταν ο Νομοθέτης παρανομεί.
Όταν ο Αστυνόμος αυθαιρετεί.
Όταν ο Πολίτης που το πληρώνει, απογοητεύεται και αισθάνεται Ιθαγενής…
Μια από τις πρωταρχικές αξίες κάθε ευνομούμενης Πολιτείας είναι η ισονομία.
Μια από τις σημαντικότερες συνταγματικές επιταγές είναι η αρχή της αναλογικότητας.
Για κάθε Πολίτη πρέπει να προβλέπονται μέτρα, περιορισμοί και κυρώσεις ανάλογα με την περίπτωση, την παράβαση, την κοινωνική και οικονομική του θέση.
Όταν δεν συντρέχουν τα παραπάνω, τότε καταστρατηγείται το Σύνταγμα, δεν υπάρχει ασφάλεια Δικαίου, υποσκάπτεται η Δημοκρατία.
Όταν ο κοινός νομοθέτης δεν διασφαλίζει τις παραπάνω αρχές, τότε παρανομεί.
Όταν ο Αστυνόμος, ως εφαρμοστής του Νόμου, λειτουργεί καθ’ υπέρβαση, διασταλτικά και κατά κατάχρηση εξουσίας, τότε αυθαιρετεί.
Όταν παρανομούν και αυθαιρετούν Νομοθέτης και Αστυνόμος, την πληρώνει ο Πολίτης!
Ναι, δικαιούται κατόπιν να προστρέξει σε Δικηγόρο, να προσφύγει στα Δικαστήρια. Να αξιώσει την ακύρωση της ποινής που του επιβλήθηκε μη νόμιμα ή καταχρηστικά.
Πλην όμως με δυσβάστακτο οικονομικό και όχι μόνο κόστος.
Ίσως τελικά κατόπιν εορτής δικαιωθεί. Αφού θα έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία.
Αυτό συνέβη και με τα θεσπισθέντα μέτρα για τη μη μετάδοση του κορωνοϊού και την επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες.
Προβλέφθηκε λοιπόν για την εστίαση ειδικότερα πως για κάθε παράβαση θα επιβάλλεται πρόστιμο 5.000 ευρώ και κλείσιμο της επιχείρησης για 15 ημέρες.
Έτσι σε καφέ – μπαρ στην πόλη μας στα τέλη Νοεμβρίου 2021, διαπιστώθηκε από αρμόδιο Αστυνομικό όργανο «παράβαση». Συγκεκριμένα μεταξύ των θαμώνων του (15 στον εσωτερικό χώρο και 10 στον εξωτερικό χώρο), υπήρχε ένας σε εξωτερικό σταντ του καταστήματος, που δεν είχε τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα.
Ο ανωτέρω μάλιστα δεν είχε παραγγείλει ακόμη, έτσι ώστε γίνει αντιληπτός από τους υπεύθυνους της επιχείρησης και να ελεγχθεί σχετικά.
Επιβλήθηκε λοιπόν κατά τα προβλεπόμενα πρόστιμο 5.000 ευρώ και κλείσιμο της επιχείρησης για 15 ημέρες…
Πληροφορηθήκαμε από τα Μ.Μ.Ε. ότι το ίδιο πρόστιμο και η ίδια κύρωση επιβλήθηκαν και σε κέντρα διασκέδασης της πρωτεύουσας, που την περίοδο των εορτών δέχθηκαν εκατοντάδες πελάτες, δίχως έλεγχο και δίχως πιστοποιητικά!
Κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στο Νομοθέτη, ότι για να υπάρχει δίκαιη και ίση μεταχείριση το πρόστιμο και η κύρωση πρέπει να είναι αναλογικά και κλιμακωτά.
Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον Αστυνόμο ότι οφείλει να βεβαιώνει παράβαση σε «καραμπινάτες» περιπτώσεις παραβιάσεων του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου.
Και όχι, όπως στην άνω περίπτωση, για έναν παραβάτη πελάτη καφέ – μπαρ σε εξωτερικό μάλιστα χώρο, που ακόμη δεν πρόλαβε να ελεγχθεί.
Και όχι να επιβάλλεται (Ιούλιος του 2020) πρόστιμο 3.000 ευρώ και κλείσιμο για 15 μέρες σε ουζερί γιατί η απόσταση μεταξύ των τραπεζιών ήταν μερικά εκατοστά λιγότερα από τα προβλεπόμενα (βλ. απόφαση Τρ. Διοικ. Πρωτ. Λιβαδιάς 52/2020).
Και όχι να επιβάλλεται για δήθεν άσκοπη παραμονή πρόστιμο 150 ευρώ σε νεαρό που έχοντας σχετικό πιστοποιητικό μετακίνησης περίμενε στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα φίλο του, για να πάνε για περπάτημα.
Και όχι να επιβάλλεται για τον ίδιο λόγο πρόστιμο 150 ευρώ σε συνταξιούχο, που γυρνώντας με τα ψώνια του από το Σούπερ Μάρκετ κάθισε να ξεκουραστεί στο παγκάκι του Δημοτικού Κήπου Δράμας, παρόλο που διέθετε έντυπο μετακίνησης.
Τα παραπάνω πρόστιμα μπορεί για ένα ξενυχτάδικο της πρωτεύουσας ή για κάποιον εισοδηματία να είναι παρωνυχίδα, αλλά για μια επιχείρηση της επαρχίας, για ένα άνεργο, για ένα συνταξιούχο, είναι εξοντωτικά.
Ναι αλλά, προβλέπεται ένσταση για διόρθωση τυχόν αδικιών.
Πράγματι στις άνω περιπτώσεις της υποτιθέμενης άσκοπης παραμονής έγιναν οι σχετικές ενστάσεις, που απορρίφθηκαν όμως δίχως εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Και βεβαίως για τα άνω ποσά δεν συμφέρει να προσφύγει κανείς στα δικαστήρια.
Πράγματι και όπως προβλέπονταν εντός 5 ημερών έγινε στην παραπάνω περίπτωση του καφέ – μπαρ της Δράμας η προβλεπόμενη ένσταση.
Μετά από 20 ημέρες (σημ. δηλαδή μετά την πάροδο του 15νθημέρου κλεισίματος της επιχείρησης) ήλθε η απορριπτική απάντηση.
Με το αιτιολογικό πως κι αν ακόμη οι υπεύθυνοι της επιχείρησης αποδεδειγμένα δεν είχαν αντιληφθεί μέχρι τότε τον παραβάτη, δεν μπορεί να γίνει δεκτή η ένσταση, γιατί πρόκειται για «δεσμία αρμοδιότητα». Το όργανο δηλαδή είναι υποχρεωμένο να επιβάλλει την κύρωση, αν διαπιστώσει παράβαση. Ακολούθως δεν μπορεί να διερευνηθεί η ουσία της υπόθεσης, ούτε από την εν λόγω αρμόδια Επιτροπή!
Δικαιούται πράγματι ο Πολίτης να προσφύγει στα Διοικητικά Δικαστήρια, όπου ίσως δικαιωθεί. Ναι, αφού έκλεισε την επιχείρησή του για 15 ημέρες, αφού του βεβαιώθηκε στην Εφορία το πρόστιμο των 5.000 ευρώ.
Μετά από χρόνια και αφού θα έχει ξοδέψει ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό σε αλλεπάλληλα δικαστήρια, ακόμη κι αν δικαιωθεί, θα είναι πολλαπλά ζημιωμένος.
Γιατί ο Νομοθέτης παρανόμησε.
Γιατί ο Αστυνόμος από υπερβάλλοντα ζήλο βεβαίωσε παράβαση και επέβαλε εξοντωτικά πρόστιμα και τιμωρίες.
Γιατί ακόμη και η προσχηματικά προβλεπόμενη ένστασή του (σημ. πάνω από το 80% των προβλεπόμενων ενστάσεων – ενδικοφανών προσφυγών κάθε είδους απορρίπτονται) και η προσφυγή του στα δικαστήρια απορρίφθηκαν μετ’ επαίνων.
Γιατί η Δημοκρατία μας και η Δικαιοσύνη μας λειτουργούν με προβλήματα και συχνά σε βάρος της Ισονομίας, της Ισοπολιτείας, του Πολίτη…
Γιατί ο Πολίτης που την πληρώνει, εξοργίζεται και αισθάνεται Ιθαγενής.
Γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος την επόμενη φορά να μη προστρέξει σε Δικηγόρους, να μη προσφύγει σε Επιτροπές και Δικαστήρια.
Γιατί ίσως αναζητήσει εξωθεσμικές απαντήσεις σε τυχάρπαστους «Θεματοφύλακες του Συντάγματος»….
