Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ν. ΔΡΑΜΑΣ ΧΡ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

 

 

Στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ν. Δράμας κ. Χρήστος Καραγιαννίδης ανέφερε τα εξής:

«Να δούμε αν μπορούμε να συνεννοηθούμε στα αυτονόητα. Εδώ έχω δύο δημόσια έγγραφα που όλοι τα έχουμε σε αυτήν τη χώρα, είναι η ταυτότητα και το διαβατήριο. Το διαβατήριο, μάλιστα, είναι το διαβατήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τη δική σας επιχειρηματολογία, δύο τινά συμβαίνουν. Το ένα είναι ότι αυτά τα δύο δημόσια έγγραφα λένε ψέματα, δηλαδή έχουν ψευδή στοιχεία, γιατί κάτω από το nationality γράφουν ιθαγένεια και ένα δεύτερο είναι ότι όταν εσείς έρθετε, θα καταργήσετε αυτά τα δύο δημόσια έγγραφα για να κυκλοφορήσετε κάποια άλλα, γιατί δεν μπορεί όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση και όλος ο κόσμος κάτω από το nationality να έχει την ιθαγένεια.

Δεύτερον, υπάρχει μια επιχειρηματολογία για την ιθαγένεια και έχουν γραφτεί αρκετά πράγματα. Δεν θα διαβάσω και δεν θα χρησιμοποιήσω λόγια ανθρώπων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Θα χρησιμοποιήσω λόγια ανθρώπων που είναι και στη Νομική Επιστήμη.

Δηλαδή, ο Καθηγητής Πανεπιστημίου της Νομικής Αθηνών, ο κ. Παμπούκης, λέει το εξής: “Η ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός κάθε κράτους με τους πολίτες του. Επομένως, εύκολα αντιλαμβάνεται καθένας ότι ο όρος ‘ιθαγένεια’ ταυτίζεται με το κράτος και μόνο. Δεν αφορά σε έθνος και ούτε θα μπορούσε, γιατί το έθνος δεν είναι υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου, το έθνος δεν ταυτίζεται με το κράτος, το οποίο αποτελείται από έδαφος-λαό-κυβέρνηση και μόνο αυτό μπορεί να είναι υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Η διεθνής κοινωνία βασίζεται στα κράτη μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, το 1648, τα οποία είναι υποκείμενα του Διεθνούς Δικαίου και όχι στα έθνη, τα οποία δεν είναι”.

Λέει, εδώ, λοιπόν, ο κ. Παμπούκης το αυτονόητο, ότι στη διαπραγμάτευση των Πρεσπών δεν διαπραγματευθήκαμε στον ΟΗΕ μεταξύ εθνών. Δεν έχει γίνει ποτέ. Αν ήρθε κάποια συμφωνία, κάποια σύμβαση διεθνή, όπου να συνομιλούν έθνη, να την προσκομίσετε. Πάντως μέχρι σήμερα στον ΟΗΕ και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ οι διεθνείς συμβάσεις και οι συμφωνίες γίνονται μεταξύ κρατών. Άρα, ο μύθος σας περί εθνότητας και εθνικότητας καταρρέει. Από πού κι ως πού δόθηκε η οποιαδήποτε εθνότητα και εθνικότητα σε κάτι το οποίο δεν συζητήθηκε ποτέ; Θα καταλάβουμε το Διεθνές Δίκαιο ή απλώς θα λέμε αυτό το αφήγημα που μας βολεύει;

Πάμε στο δεύτερο, που είναι η γλώσσα. Θα χρησιμοποιήσω πάλι λόγια του Παναγιώτη Αλεβαντή. Υπηρέτησε ως μεταφραστής στο μεταφραστικό γραφείο του ΓΕΣ. Από το 1984 εργάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και, μεταξύ των άλλων, πρωτοστάτησε στην εισαγωγή ελληνικών και της πολυγλωσσίας στους υπολογιστές, οργάνωσε την πληροφόρηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού και, προφανώς, καταλαβαίνετε ότι δεν είναι άνθρωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

Λέει, λοιπόν, ο κ. Αλεβαντής για το 1977: “Η τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων έγινε στην Αθήνα 17 Αυγούστου με 7 Σεπτεμβρίου 1977. Τη Συνδιάσκεψη άνοιξε ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Τρυπάνης επί Πρωθυπουργού κυρίου Καραμανλή με Υπουργό Εξωτερικών, τον κ. Μπίτσιο. Κατά τη γνώμη μου, οι βάσεις για τις διεκδικήσεις της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας Μακεδονίας τέθηκαν υπό τη σκιά της Ακροπόλεως και, μάλιστα, χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι”.

Τι λέει το ψήφισμα που πέρασε σ’ αυτήν τη Συνδιάσκεψη; “Η Συνδιάσκεψη, αναγνωρίζοντας την ανάγκη περαιτέρω ανάπτυξης του ψηφίσματος 6 της Δεύτερης Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων, αναγνωρίζοντας επίσης ότι στη Γιουγκοσλαβία η μεταγραφή σερβοκροατικού και μακεδονικού κυριλλικού αλφαβήτου σε λατινικούς χαρακτήρες χρησιμοποιείται από πολύ καιρό σε επίσημους καταλόγους γεωγραφικών ονομάτων και χάρτες, συστήνει, όπως τα συστήματα που περιέχονται στο παράρτημα του παρόντος ψηφίσματος, να θεσπιστούν ως διεθνή συστήματα”.

Γι’ αυτό το ψήφισμα η Ελληνική Αντιπροσωπεία τότε δεν εξέφρασε καμία απολύτως αντίρρηση. Με βάση το παραπάνω ψήφισμα για τη μακεδονική γλώσσα, αναπτύχθηκε έντονη δραστηριότητα από την Ομόσπονδη τότε Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στους διεθνείς οργανισμούς και κυρίως στον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης, στον οποίο η Ελλάδα απαξιούσε επί σειρά ετών να συμμετάσχει, ενώ είχε ακόμη και δικαίωμα ψήφου.

Τι έγινε, λοιπόν, σε σύνοψη; Το 1977 η Ελλάδα από επίσημο βήμα του ΟΗΕ δεν διατύπωσε επιφυλάξεις για τη μακεδονική γλώσσα και τους μακεδονικούς κυριλλικούς χαρακτήρες ούτε για το δικαίωμα της τότε Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας να ενεργεί ως επίσημος φορέας προσδιορισμού γεωγραφικών ονομάτων. Το 1982 η Ελλάδα επιβεβαίωσε από το βήμα του ΟΗΕ -να το προσέξετε λίγο αυτό- ότι παρά τη μακρά ιστορική χρήση ελληνικών τοπωνυμίων σε περιοχές έξω από τα όρια του σημερινού ελληνικού κράτους, υποστηρίζει την κατάργηση όσο το δυνατόν ταχύτερα των εξωνύμων σε διεθνή χρήση και τον σεβασμό των εθνικών τοπωνυμίων, όπως αυτά τυποποιούνται από την αρμόδια Αρχή Γεωγραφικών Ονομάτων κάθε χώρας, δηλαδή και της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τότε.

Η Ελλάδα δεν έφερε αντίρρηση –γιατί έλειπε- για την καθιέρωση των συντμήσεων MK/MKD στο διεθνές πρότυπο ISO 3166/1993, ούτε για την καθιέρωση συντμήσεων MK/MKD και MAC -γιατί έλειπε- στο διεθνές πρότυπο ISO 639. Αυτά περί γλώσσας.

Θέλω να πάω λίγο στην καταδίκη της χώρας μας το 2011, γιατί ο κ. Λοβέρδος έκανε μία ένσταση. Θα διαβάσω την απόφαση, όπως έχει καταγραφεί από την τότε ετυμηγορία του δικαστηρίου. Λέει: “Με δεκαπέντε ψήφους έναντι μίας κρίνει ότι η Ελληνική Δημοκρατία, προβάλλοντας ένσταση για την εισδοχή της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, παραβίασε την υποχρέωσή της κατά το άρθρο 11 παράγραφος 1 της ενδιάμεσης Συμφωνίας της 13ης Σεπτεμβρίου 1995”.

Δεν είναι επιβράβευση, πάντως. Δεν θέλετε να το πείτε “καταδίκη”, να το δεχθώ. Έψαξα όλα τα sites, τα ειδησεογραφικά, τα τηλεοπτικά, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες. Το έχουν καταγεγραμμένο ως καταδίκη. Δεν είναι επιβράβευση.

Κάνει δεκτό το αίτημα ότι έχουμε παραβιάσει την ενδιάμεση Συμφωνία. Δεν θέλω να αντιπαρατεθώ με νομικούς. Κερδίζουν πάντα οι νομικοί, οπότε δεν θέλω να αντιπαρατεθώ με νομικούς.

Λέει, λοιπόν, επίσης, το σκεπτικό της απόφασης: “Η Ελλάδα δεν δικαιολογείται να εμποδίσει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με επιχείρημα ότι μετά την είσοδό τους στον Οργανισμό τα Σκόπια θα χρησιμοποιούν το συνταγματικό τους όνομα”. Και λέει, επίσης, ο Πρόεδρος της συγκεκριμένης Επιτροπής: “Η Ελλάδα έπρεπε να αποδείξει ότι οι αντιρρήσεις ήταν εύλογες και ότι εξέφραζε αυτές τις αντιρρήσεις στην είσοδο των Σκοπίων, πράγμα που δεν έκανε”.

Και το προτελευταίο πράγμα που θα πω αφορά το άρθρο 8 παράγραφος 2. Λέει το άρθρο 8 παράγραφος 2, γιατί ακούσαμε περί συμβόλων, περί ονοματοδοσιών και τα λοιπά: “Εντός έξι μηνών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας το δεύτερο μέρος, η FYROM δηλαδή, θα επανεξετάσει το καθεστώς μνημείων, δημοσίων κτηρίων, υποδομών στην επικράτειά του και στο μέτρο που αυτά αναφέρονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην αρχαία ελληνική ιστορία και πολιτισμό, που συνιστούν αναπόσπαστο συστατικό της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του πρώτου μέρους, της Ελλάδας δηλαδή, θα προβεί στις κατάλληλες διορθωτικές ενέργειες”.

Τι θα συμβεί, λοιπόν; Όλα τα ονόματα, “Αλέξανδρος”, “Φίλιππος”, τα αγάλματα, ο,τιδήποτε παραχαράσσει την ελληνική ιστορία θα αποσυρθεί. Δεν το θέλετε. Να παραμείνουμε στα ίδια! Ωραία, καλώς, αλλά να ξέρουμε ότι θα παραμείνουμε στα ίδια, γιατί αυτό θα λένε οι γείτονές μας.

Κλείνω με κάτι που ακούστηκε από Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Είπε ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας ότι είναι σε αδιέξοδο χιλιάδες επιχειρηματίες στη Βόρειο Ελλάδα. Διαβάζω τον πιο αυθεντικό εκπρόσωπο των επιχειρηματιών, τον κ. Σαββάκη, Πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος: “Οποιοδήποτε πρόσκομμα -είτε πολιτικό είτε οικονομικό- δημιουργεί πρόβλημα στις επιχειρήσεις και τις οικονομικές σχέσεις πρέπει να λύνεται. Από τη στιγμή που κάτι τόσο προβληματικό βγαίνει από τη μέση, θεωρώ ότι θα βελτιωθεί η οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών”.

Σας ευχαριστώ».