Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Θα μου πουν σιγά να μην ακούσουμε τον Captain Μέταξα. Τους απαντώ ότι δεν θέλω και ούτε χρειάζεται να με ακούσουν, απλά να εφαρμόσουν, αν έχουν γενικώς τα κότσια σηκώνοντας το παράστημά τους πρώτα προς την κυβέρνηση, που δυστυχώς δεν το κάνουν μην τυχόν και χάσουν τις θεσούλες τους, στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο που τα έχει καλά με την κάθε κυβέρνηση και στην 4η ΥΠΕ όπου ανήκει Υγειονομικά η Δράμα.

Το πρώτο, το Υπουργείο όπως αφήσει ανοικτή την προκήρυξη με την σημείωση ότι πρώτα θα καλυφτούν οι θέσεις στην Παθολογική του Νοσοκομείου Δράμας και έπειτα θα βάλει τις έτερες προκηρύξεις. Συνάμα οι τοπικοί πολιτικοί όπως σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και όχι φωτογραφίες έξω από τη Βουλή, λεζάντα με πληρωμένα τα έξοδα (Διερωτώμαι μιας και κατέβηκαν για το θέμα των στρατοπέδων, γιατί να μην θέσουν και το θέμα του Νοσοκομείου; Που καίει),για το θεαθήναι αναλαμβάνοντας ο καθένας ξεκάθαρα τις ευθύνες τους έτσι ώστε ο Δραμινός λαός να γνωρίζει τα του καθενός πιστεύω και θέλω. Τρίτο όπως αλλάξει το συμπεριφορικό κλίμα εν γένει τόσο του Νοσοκομείου όσο και της Παθολογικής κλινικής έτσι ώστε να υπερτερούν ο σεβασμός, το καλό κλίμα συνεργασίας και οι σωστές συνθήκες εργασίας και ως ομάδα να λειτουργούν κατά το μοντέλο διοίκησης, αρμονίας και ευπρεπείας και έτσι να λύνονται αυτά τα δύσκολα προβλήματα. Τέταρτο να δοθούν γενναία οικονομικά κίνητρα τόσο από τον Δήμο και την Περιφέρεια για να μπορέσει να σωθεί η Παθολογική κλινική μιας και το κράτος δεν πληρώνει και ίσως έτσι που το πάει να θέλει να καταστήσει το Νοσοκομείο ένα Κέντρο Υγείας για πρωτοβάθμια φροντίδα και για περισσότερα στο Νοσοκομείο Καβάλας.

Και να, άσχετο με το θέμα μας, αλλά υπάρχει ανάδοχος για την σιδηροδρομική γραμμή που θα περνά από την Καβαλά ενώ σε αντίστοιχα μικρά έργα που αφορούν τον Νόμο μας λεφτά δεν υπάρχουν. Πόσο αίσχος, πόσο απύθμενο κατάντημα έχει αυτός ο Νόμος.

Ο σύλλογος Νοσοκομειακών Ιατρών Δράμας έβγαλε μια ανακοίνωση η οποία λέγει σε κάποιο σημείο.

«Εδώ και χρόνια υπάρχει το σοβαρό πρόβλημα υποστελέχωσης της Παθολογικής μας κλινικής, το οποίο έχει δημιουργήσει κακή διάθεση για εργασία στο τμήμα αυτό και το οποίο δυστυχώς έχει γίνει ευρέως γνωστό στο πανελλήνιο στον ιατρικό κύκλο, λόγω των συνεχών μετακινήσεων Παθολόγων. Η εναπομείνασα ιατρός πλέον λειτουργεί σε καθεστώς μόνιμης κόπωσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί πάρα τις ηρωικές της προσπάθειες, είναι προφανές ότι υπάρχει εκνευρισμός, αγωνία και εξάντληση ψυχική και σωματική…».

Τι γίνεται σήμερα με το θέμα;

Άναρχες φωνές, χωρίς συνεννόηση μιας και οι σημερινοί τοπικοί κομματικοί είναι εγκλωβισμένοι μέσα στα δίχτυα της κομματικής τους ταυτότητας, η οποία τους συνεφέρνει μέσω ετέρων που τους προειδοποιούν, σε περίπτωση ύψωσης φωνής διαμαρτυρίας και τους επαναφέρει στην τάξη. Έτσι γίνεται μια τρύπα στο νερό, διότι οικονομική βοήθεια είχε προταθεί και από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή και μάλιστα μεταδόθηκε από τα τοπικά μέσα. Το αυτό συμβαίνει και με τη σημερινή αρχή, αλλά πρέπει να σας πληροφορήσω ότι όπως και τότε και σήμερα δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο μιας και κολλάει το θέμα το πώς θα δοθούν τα χρήματα εάν πρέπει να τα πληρώνουν οι ίδιοι και μετά να προσκομίζουν τις αποδείξεις για να τους δοθούν πίσω τα χρήματα ή να τα πληρώνει ο Δήμος απευθείας αλλά μέχρι τώρα που γράφεται το κείμενο δεν έχει γίνει κάτι τελικό. Έτσι διαφαίνεται «ότι η δουλειά δεν χαλάει στο τάξιμο αλλά στο δόσιμο», όπως λέγει παλαιό γνωμικό.

Το πρώτο μεγάλο λάθος που έγινε ήταν η συγχώνευση των δυο Παθολογικών κλινικών σε μια, το δεύτερο στην μεγάλη οικονομική κρίση μειωθήκαν δραστικά οι μισθοί μαζί με τις υπερωρίες των νοσοκομειακών ιατρών μέχρι 40%. Έτσι ξεκίνησε το κύμα φυγής με το να μην λαμβάνεται μέριμνα αναπλήρωσής τους. Έτσι τα επόμενα χρόνια το φαινόμενο εντάθηκε και φτάσαμε στο σημείο η κλινική να εφημερεύει καθημερινά με μια γιατρό με 52 κρεβάτια συν τον χώρο των επειγόντων περιστατικών και το κράτος να κάνει μετακινήσεις με στρατιωτικούς ή πολίτες ιατρούς, οι οποίοι μετακινούνται για μια ή δυο ήμερες. Και έρχομαι σε όλους του κομματικούς και τους παρελκόμενους σε αυτούς.

Σας ερωτώ ένας μετακινούμενος ιατρός ο όποιος έρχεται για μια ή δυο ημέρες, πότε προλαβαίνει στην εφημερία του να ενημερωθεί για τα 52 κρεβάτια ασθενών που έχει συν τα επείγοντα στα οποία θα κληθεί;

Εάν εδώ δεν μιλάμε για τον ύψιστο βαθμό αναλγησίας, τότε τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την τραγελαφική κατάσταση αυτή;

Το θέμα μπορεί να λυθεί μονάχα με την συνισταμένη 4 δράσεων που σας ανέπτυξα παραπάνω. Όλα τα αλλά είναι ευχολόγια. Εάν επίσης με ρωτήσετε περί των ιδιωτών τοπικών παθολόγων του Νομού έχω να σας πω ότι οι μισοί είναι μεγάλης ηλικίας και οι έτεροι μεσήλικες ιδιωτεύουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ήταν στο Νοσοκομείο και παραιτήθηκαν για να βγουν στο ελεύθερο επάγγελμα και τώρα πώς να επιστρέψουν και με τι όρους εργασίας, όταν όλο το κλίμα συμπεριφορικής παρουσίας, εξαντλητικού ωραρίου, μόνιμης κόπωσης και μεγάλης εργασιακής καθημερινής πίεσης, γεγονός που είναι ευρέως γνωστό και δημιουργεί κακή διάθεση για το τμήμα αυτό.

Η κακή διάθεση για εργασία στο Παθολογικό τμήμα, αυτό το οποίο δυστυχώς έχει γίνει ευρέως γνωστό ανά το πανελλήνιο και στην ιατρική κοινότητα πρέπει να αλλάξει και αυτό είναι στο χέρι όσων έχουν την εξουσία την οποία επιζητούσαν, μόνο που αυτή η εξουσία δεν έχει μόνο προβολή και φιγούρες ανέξοδες, αλλά πολλές υποχρεώσεις και δουλειά.