ΑΡΘΡΟ
Του Γιάννη Παπουτσή
Αναπληρωτή Συντονιστή Ν. Ε. Δράμας του Κινήματος Αλλαγής
Ήδη διανύουμε, -βιώνοντας συμμετέχοντες ή αναμένοντας εναγωνίως – πάντως ζούμε, αναμφισβήτητα την συγκεκριμένη χρονική περίοδο τις διεργασίες και διαδικασίες επιλογών ή ορισμών των υποψηφίων Περιφερειαρχών από τους κομματικούς μηχανισμούς ή τις αυτόνομες αυτοδιοικητικές παρατάξεις ή τη σύζευξη των παραπάνω για τις καλύτερες επιλογές τους που «κερδίζουν».
Είναι λοιπόν κρίσιμη πολιτικά η φάση των επόμενων μηνών, επειδή η ταυτόχρονη διεξαγωγή των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση και τους αντιπροσώπους της Ελλάδας στην Ευρωβουλή τον Μάιο του 2019 [Ν.4555/2018, αρθ.6, παρ.4 (Κλεισθένης)] και ανεξάρτητα από το χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, έχει ήδη προσδώσει χαρακτηριστικά έντονης και το πιθανότερο παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου.
Ο «Κλεισθένης» πέραν της κριτικής που δέχθηκε ως αντιμεταρρύθμιση και αυτοδιοικητική οπισθοδρόμηση εμπεριέχει κάποια θετικά στοιχεία και χαρακτηριστικά βέβαια για να μη μηδενίζουμε, όμως φαντάζει ως όνειρο η «θέσπιση ενός νέου πολιτειακού συστήματος». Λείπει η στρατηγική και αδικεί τον Κλεισθένη ως αναμορφωτή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Ο Κλεισθένης στην Αθηναϊκή Δημοκρατία τότε το 508/7 Π.Χ. θέσπισε νέο πολιτειακό σύστημα που «έδινε την εξουσία στο λαό» και στη μεταρρύθμισή του «πρυτάνευαν οι αρχές του σεβασμού των προσωπικών ελευθεριών της “ισηγορίας” και της “ισονομίας” μεταξύ των Αθηναίων πολιτών». Ο «Κλεισθένης» ως σύγχρονος νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι ένα συνονθύλευμα μικροπολιτικής σκοπιμότητας και νομοτεχνικής ανικανότητας.
Ο εφαρμοστής του δικαίου θα πρέπει συνεχώς να αναλογίζεται και να ανατρέχει σε τρία (3) βασικά νομοθετήματα για την αυτοδιοίκηση: 1. τον Δημοτικό Κώδικα (Ν. 3463/2006), 2. τον «Καλλικράτη», όπως τροποποιείται (Ν. 3852/2010) και 3. το νέο νομοσχέδιο (Ν.4555/2018), που αντί να κωδικοποιεί τα προηγούμενα νομοθετήματα, εισάγει επιπρόσθετες μεμονωμένες διατάξεις.
Μελετώντας το νέο νόμο «Κλεισθένης» διαπιστώνουμε και θαυμάζουμε το μαζικό νομοθετικό copypaste με την αντιγραφή πλήθους διατάξεων του «Καλλικράτη». Μόνη πραγματική αλλαγή: η μεταβολή του εκλογικού συστήματος, που οδηγεί σε παράλυση και ακυβερνησία.
Ελάχιστες οι αλλαγές που κινούνται σε θετική κατεύθυνση [όπως π.χ. η κατάργηση των χωρικών Αντιπεριφερειαρχών και η ενίσχυση δι’ αυτής της έννοιας της Περιφερειακής Συνείδησης. Θα λειτουργήσει όμως έτσι η πρόθεση του νομοθέτη ή ο αποκλειστικός σκοπός της νομοθετικής αυτής πρωτοβουλίας ήταν η αλλαγή τελικά μόνο του εκλογικού συστήματος πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές για «να θολώσει τα ύδατα»;
Ένα πρώτο βασικό ερώτημα για τη σύγχυση και την προσέγγιση που φαίνεται «δια γυμνού οφθαλμού»: Πώς είναι δυνατόν στον ίδιο νόμο ταυτόχρονα να ενισχύεται η «Κοινότητα» έστω και με έμμεση εκλογή του Προέδρου της όπου οι σύμβουλοι ως μέλη της μπορούν να εκλέγονται εκτός δημοτικής παράταξης (στις κοινότητες άνω των 300 κατοίκων και με συνδυασμούς), και η ενίσχυση της δύναμης του ενός στην «Περιφέρεια»;
Η αντιφατικότητα στο μεγαλείο της:
Κοινότητα → Περιφερειακότητα,
Αποκέντρωση → Αποσυγκέντρωση.
Η Καλλιέργεια της σύγχυσης της διχόνοιας και των διαιρέσεων στις τοπικές κοινωνίες στο έπακρον.
Προβλέπονται έτσι συνεργασίες βασανιστικές και επίπονες με τις όποιες άλλες δυνάμεις για να υπερνικηθεί η θεσπισμένη ακυβερνησία λόγω του εκλογικού συστήματος, που η κυβέρνηση προσπάθησε και εκμεταλλεύεται εργαλειακά τους θεσμούς της συμμετοχικής δημοκρατίας επιδιώκοντας ακόμη και την «νόθευση» των αποτελεσμάτων.
Αν παραβλέψουμε τις σκοπιμότητες κανονικά η λογική της απλής αναλογικής και η εφαρμογή της για πρώτη φορά στην αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να επαινεθεί. Εμείς πάντως οφείλουμε να επισημάνουμε τις διαφαινόμενες παγίδες που αυτές κρύβουν για τις όποιες συναλλαγές.
Ο πολιτικός μας χώρος είναι ο πρωταγωνιστής και σεμνύνεται ότι είναι ο εκφραστής όλων των μεγάλων μεταρρυθμιστικών προσπαθειών που συνέβαλαν τα μέγιστα στην αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση. Στήριξε και θωράκισε το θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων καθώς ενίσχυσε την εμβάθυνση της δημοκρατίας και τη συμμετοχή των πολιτών βελτιώνοντας την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της Περιφέρειας από τη σύστασή της ακόμη ως διοικητικής και μετέπειτα αυτοδιοικητικής οντότητας.
Η αυτόνομη πορεία μας πρέπει να θεωρείται δεδομένη και οφείλει να εκφραστεί με ότι αξιολογότερο, πιο δυναμικό ανθρώπινο στοιχείο διαθέτει με εμπειρία, γνώση και ικανότητα καθώς ήδη έχουμε εκπονήσει αξιόλογα προγράμματα με προοπτική στη βάση επιχειρησιακών σχεδίων που καθιστούν την Περιφέρεια μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Μεταξύ Κινήματος Αλλαγής και της αυτοδιοίκησης υπάρχει συναντίληψη για τα προτάγματα και τον ρόλο της αυτοδιοίκησης.
Όσο αφορά την Περιφέρειά μας, την πιο φτωχή περιφέρεια της χώρας, δεν πρέπει να αφήσουμε κι άλλο χρόνο στις δυνάμεις της συντήρησης, της οπισθοδρόμησης, της αδράνειας, των εσωτερικών ερίδων και των χαμένων ευκαιριών.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τον «λαϊκισμό» των τυράννων να πρυτανεύσει.
Είναι η ώρα της δράσης.
ΠΑΜΕ! Να υπηρετήσουμε τις αρχές και τις αξίες μας με σεβασμό στους πολίτες και με προϋπόθεση την ενότητα, τη συνεργασία, την οργάνωση καθώς έχουμε για όπλο τον ορθό λόγο και την δημοκρατική πειθώ θα νικήσουμε για την προοπτική της επόμενης μέρας.
