ΑΡΘΡΟ
Του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Παλιά μας τέχνη κόσκινο. Άλλη μια ευκαιρία σε αυτή τη χώρα να γίνουμε πάλι όλοι νομικοί και συνταγματολόγοι. Όπως ο Αντώναρος και οι λοιποί kasselakistas. Που ανακάλυψαν ότι πάσχει η απόφαση της Κ.Ε. Άκυρη λέει η καθαίρεση του Στέφανου. Φέρτε πίσω την καρέκλα, το γραφείο, τα κλειδιά. Που κλέψατε με πραξικόπημα!!!
Τα οποία ο ίδιος και οι συνεργάτες του παρέδωσαν μόλις χθες. Αποδεχόμενοι την απόφαση. Και τώρα μας λένε σόρι λάθος κάναμε. Φέρτε τα πίσω. Και απειλούν να προσφύγουν στα δικαστήρια. Να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα!!!
Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση αφορμή έδωσε ο και συνταγματολόγος Ξενοφών Κοντιάδης. Που μας είπε πως ενδεχομένως να υπάρχει ζήτημα. Γιατί τον Πρόεδρο καθαίρεσε η Κ.Ε., αν και αυτός έχει εκλεγεί από τη βάση.
Μα μπορεί να κάνει λάθος; Γιατί όχι; Μόλις προχθές κάποιος συνταγματολόγος έλεγε ότι αν εκλεγεί ο Χάρης δεν θα μπορεί έως τα τέλη του 2027 να είναι υποψήφιος Βουλευτής, γιατί το απαγορεύει ρητά το Σύνταγμα. Μόνο που το Σύνταγμα, όπως μου επισήμανε συνάδελφος Δικηγόρος και όχι Συνταγματολόγος, αναφέρεται σε μονοπρόσωπα όργανα β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Άρα όχι Δημάρχους!!!
Τι ισχύει λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση; Είναι άκυρη η καθαίρεση Κασσελάκη; Προ ημερών μιλούσα με φίλο μου καθηγητή Κοινωνιολογίας. Του έλεγα πως κατά το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας θα πρέπει να είναι μέλος του Κόμματος για 5 τουλάχιστον χρόνια. Κατά συνέπεια με ορθή ερμηνεία του Καταστατικού είναι αδιανόητο κάποιος από το πουθενά να είναι υποψήφιος Πρόεδρος. Αντικαταστατικά ο Κασσελάκης ήταν υποψήφιος. Εκλέχθηκε κατ’ επίφαση δημοκρατικά. Μου επισήμανε και ορθά ότι αυτά είναι νομικά. Εδώ όμως μιλάμε για πολιτικό κόμμα. Από τη στιγμή που δεν υπήρξε αντίδραση, του το επιτράπηκε και εκλέχθηκε, δεν υπάρχει πολιτικό ζήτημα μη δημοκρατικής εκλογής του. Άλλο ότι ήταν τραγέλαφος η όλη διαδικασία. Και όπως ορθά επισημαίνει και ο Κοντιάδης σε ένα σοβαρό κόμμα, αυτό δεν θα συνέβαινε.
Τι όμως ισχύει στη προκειμένη περίπτωση; Είναι άκυρη η καθαίρεσή του; Μπορεί να προσφύγει στα Αστικά Δικαστήρια; Να ακυρώσει την εκπαραθύρωσή του;
Το Σύνταγμα στο άρθρο 29 προβλέπει ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν δικαίωμα να ιδρύουν κόμματα, που θα εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν εκδόθηκε καν σχετικός νόμος που θα ρυθμίζει τις λεπτομέρειες. Ακριβώς για να αποφευχθεί κάθε παρέμβαση νομοθετική ή δικαστική στη λειτουργία τους. Η μοναδική δέσμευση είναι να διαθέτουν και να δημοσιεύουν το καταστατικό τους, που να αποδεικνύει τη δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία τους.
Η με αριθμό 590/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου ασχολήθηκε με τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ και την εκκαθάριση της περιουσίας του. Από την άνω απόφαση προκύπτουν τα εξής:
-το πολιτικό κόμμα με την ίδρυσή του αποκτά νομική προσωπικότητα για να μπορεί να εκπληρώνει τη συνταγματική αποστολή του
-διαφωνίες σχετικά με τον δικαιούχο του ονόματος και του εμβλήματος, καθώς επίσης και με την ιδιότητα του Προέδρου ή του μέλους της Διοικούσας Επιτροπής επιλύονται από το Α’ Τμήμα του Α.Π., που αναγνωρίζει ποιος είναι δικαιούχος
-το δικαστήριο κατ’ εξαίρεση μόνο μπορεί να επιλύει τις άνω διαφορές και δεν μπορεί να ακυρώνει αποφάσεις αρμοδίων οργάνων του κόμματος
Αναγνωρίζεται, μας λέει η απόφαση, νομική προσωπικότητα στα κόμματα, αλλά περιορισμένη και όχι όπως εκείνη που έχουν τα λοιπά νομικά πρόσωπα του Αστικού Κώδικα π.χ. σωματεία, έτσι ώστε και τα κόμματα να καθίστανται από την έννομη τάξη φορείς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, που αφορούν όμως αποκλειστικά την εκπλήρωση της συνταγματικής τους αποστολής. Δεν μπορούν να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα με την τήρηση των διατάξεων του Α.Κ. και τις σχετικές διατάξεις περί σωματείων, γιατί αυτές δεν συμβιβάζονται με το Σ.
Οι αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων των κομμάτων για τη διάλυσή τους, όπως στην περίπτωση που δίκαζε ο ΑΠ, δεν μπορούν να προσβληθούν ούτε στα δικαστήρια, αφού αυτό θα σήμαινε ανεπίτρεπτη ανάμειξη της δικαστικής εξουσίας στον τρόπο οργάνωσης των κομμάτων.
Ακόμη και η προαναφερόμενη εξαιρετική αρμοδιότητα του Α’ Τμήματος του Α.Π. για να επιλύει ορισμένες διαφορές που έχουν σχέση με τα κόμματα (όνομα, έμβλημα, Πρόεδρος δεν οδηγεί σε ακύρωση απόφασης αρμοδίων οργάνων του κόμματος, απλά διαπιστώνει ποιος είναι δικαιούχος).
Υ.Γ. Το ζήτημα με είχε απασχολήσει πριν από χρόνια ως μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ. Σύντροφός μας τότε έθετε ζήτημα καταστρατήγησης του Καταστατικού και απειλούσε να προσφύγει στα δικαστήρια, διότι είχε λήξει η θητεία του Προέδρου και των μελών της ΚΕ και κατά την άποψή του δεν μπορούσαν νόμιμα να πάρουν αποφάσεις για την πορεία και λειτουργία του κόμματος. Προφανώς διαφωνούσε με τις αποφάσεις. Προφανώς και δεν προσέφυγε στα δικαστήρια. Προφανώς και το κόμμα συνέχισε τη λειτουργία του. Αποφύγαμε τον τέλειο εξευτελισμό μας… Τα ζητήματα αυτά λύνονται πάντα πολιτικά και όχι στις δικαστικές αίθουσες.
