ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
τ. Λυκειάρχη
«Ό,τι κάνουμε για το κοινό καλό, δεν χρειάζεται ανταμοιβή. Χρέος μας είναι να θέτουμε ολοπρόθυμα τις αρετές και τις ικανότητές μας στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου όσο μπορούμε ανυστερόβουλα και καλοπροαίρετα» (Πλούταρχου, Σόλων).
Επέλεξα για μια ακόμη φορά από τα σοφά λόγια του Χαιρωνέα Πλουτάρχου ένα αποσπασματίδιο, που θεωρώ πως πρέπει να αποτελεί τον οίακα κάθε πολίτη, που αυτοστρατεύεται να υπηρετήσει τον λαό.
Στόχος του βέβαια δεν πρέπει να είναι η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ούτε και ο αθέμιτος προσπορισμός πολλών οβόλων, τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο τίμιος ιδρώτας και το ιερό αίμα του λαού.
Κανείς δεν υποχρεώνει κανένα να ενταχθεί στην υπηρεσία του λαού. Η ένταξη του καθενός μας στο να υπηρετήσουμε τον λαό από τα διάφορά μετερίζια είναι η πηγαία φωνή της συνείδησης της εγρηγορούσας. Είναι το κάλεσμα της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Είναι το χρέος, που νιώθει κάποιος προς την πατρίδα, σ’ αυτήν, που μας γέννησε και μας εκτρέφει χωρίς γογγυσμό και διαμαρτυρίες, αλλά το κάνει, γιατί αγκαλιάζει με άδολη αγάπη αδιάκριτα όλους μας.
Γι’ αυτό, καλέ μου φίλε Ευάγριε, δεν πρέπει να λες τι έκανε η πατρίδα για σένα, αλλά τι έκανες εσύ χωρίς υστεροβουλία γι’ αυτήν.
Ξέρε το καλά ότι ευτυχές ο πολίτης, όταν ευτυχεί η πατρίδα του. Διαφορετικά, όταν ο πολίτης αποβλέπει μόνο στη δική του ευτυχία, τότε η πολιτεία μοιάζει με καράβι, της οποίας τον οίακα χειρίζονται οιακόστροφοι, που ο καθένας θέλει να οδηγήσει το σκάφος στο δικό του λιμάνι, όπου θα αποβιβάσει περιχαρής τα δικά του οφέλη, κυρίως αυτά, που περιέχει το αθεμίτως κατάφορτο πουγκί του.
Αλίμονο, λαμπρέ μου φίλε Ευάγριε, στην πολιτεία εκείνη, που έχει την ατυχία να εμπιστευθεί τις τύχες της σε ηγέτες, που θέτουν ως στόχο της θητείας τους στα κοινά, τα ατομικά τους οφέλη. Είναι βέβαιο ότι οι σκεπτόμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο ηγέτες σύντομα επισύρουν την αντιπάθεια, την οργή και την απαξίωση. Είναι σύνηθες το φαινόμενο αυτού του είδους οι ηγέτες να συσσωρεύονται στις χωματερές των πολιτικών απορριμμάτων, όπου τους αναμένει η εύλογη σήψη.
Βέβαια δεν λείπουν και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τους αναμένει το εδώλιο του άτεγκτου απολογισμού, αν δεν προλάβει ασφαλώς να εναχθεί στο λαιμό τους το ασφυκτικό περιλαίμιο της εγρηγορούσας συνείδησης, αν βέβαια υπάρχει αυτή, η οποία θεωρείται ως η πεμπτουσία των αρετών.
Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος των αυτόκλητων ηγετών εναγκαλίζεται την εξουσία, για την κατάκτηση της οποίας δεν διστάζει να μετέλθει την πιο ευτελή προσφορά, η οποία αρχίζει από τη γλοιώδη ταπείνωση και φθάνει μέχρι τη δωροδοκία.
Αποτέλεσμα αυτής της μορφής της κατάκτησης της εξουσίας είναι η αναφυή ουκ ολίγων παρενεργειών, όπως η μη ορθή επίλυση των προβλημάτων του λαού, αφού οι ασκούντες την εξουσία καθίστανται δέσμιοι των ψηφοφόρων τους, φοβούμενοι την άρση της στήριξής τους και κατ’ επέκταση την απώλεια του ελκυστικού θώκου, ο οποίος λειτουργεί ως αιώνια Κίρκη. Δυστυχής ο λαός εκείνος, που στην αφελή πορεία του, εμπιστεύθηκε τις τύχες του σε υστερόβουλους διαχειριστές της εξουσίας.
Όλα τούτα βάλε τα καλά στο μυαλό σου, αν κάποτε καταληφθείς από τον οίστρο της εξουσίας.
