ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

Το κείμενο συντάχθηκε «το πρώτον» στα μαύρα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Από όποια οπτική γωνία και να το διαβάσει κανείς θα νιώσει ότι κάτι δεν πάει καλά στο Βασίλειο της Περδινουάλης. Το αν είναι ενοχλητικό για την καθεστηκυία των πραγμάτων τάξη δεν με ενοχλεί επειδή κατέγραψα την αγωνία που αναβλύζει από την πραγματικότητα, καθώς συνεχίζει να ισχύει η άρνηση καταγραφής αυτοτελώς του λευκού στις βουλευτικές εκλογές. Αυτή βέβαια είναι η ασφαλιστική δικλείδα για να μπορούν, στη διάρκεια της θητείας μιας κυβέρνησης, να διαπράττουν εγκλήματα εις βάρος μας χωρίς να μπορούμε να αποδοκιμάσουμε συνολικά το κόμμα της Βουλής στις εκλογές, με τον μόνο τρόπο που έχουμε, τη λευκή ψήφο. Ζητούν σήμερα τη ψήφο μας οι θίασοι της Βουλής, όταν ισχύει ακόμα ο Νόμος Κατρούγκαλου, τα δικαστήρια εκδικάζουν όποτε και όπως θέλουν, η παιδεία να βρίθει από ανακρίβειες και παραμύθια, απουσιάζει η διδασκαλία της Ελληνικής Γραμματείας από την παιδεία, και τέλος, είναι πια παγιωμένη η εικόνα της κοινωνίας που από τη μία έχουμε τους ιδιώτες να αγωνίζονται στη καθημερινότητα με αβέβαιο μέλλον και από την άλλη το δημοσιοϋπαλληλικό πλήθος να είναι συνήθως κουρασμένο και ποτέ ευπροσήγορο για τον πολίτη.

Με το συμψηφισμό λευκών και άκυρων νομιμοποιούν την απόκρυψη, το ψεύδος, τα τεχνάσματα της ξύλινης γλώσσας, το θρησκευτικό και πατριωτικό βερμπαλισμό, την Σοβιετικού τύπου οικονομία, την επ’ αόριστο ανάκληση κατεδαφισταίων, τη φοβική εξωτερική πολιτική, τη φροντίδα των δολοφόνων και των βιαστών αλλά ποτέ των θυμάτων και ων ουκ έστι αριθμός εκατοντάδων άλλων αναχρονισμών και δυσχερειών που λύνονται εύκολα και άμεσα αλλά δεν το θέλουν γιατί έτσι πάντα θα θεωρούνται «απαραίτητοι».

Πρέπει λοιπόν να δράσουμε ενάντια στις πάγιες προθέσεις τους να συνεχίσουν να μας εξαθλιώνουν πνευματικά και ψυχικά, ενάντια στην κοινή λογική, προκειμένου να διασώζονται με τις ελάχιστες δυνατόν απώλειες και να επιχαίρουν, καθώς αυξάνουν πλασματικά τα ποσοστά των κομμάτων τους, συμψηφίζοντας τη λευκή ψήφο που είναι πολιτική θέση με το τυχαίο ή σκοπούμενο «άκυρο». Πρέπει να υπολογίζεται ανεξάρτητα η λευκή ψήφος προκειμένου να μην τους δώσει κανείς το άλλοθι της «έγκρισης των πεπραγμένων τους» μέσα από τους υπάρχοντες κανόνες της εκλογικής διαδικασίας, γιατί, μεταξύ άλλων, στη Βουλή που προκύπτει, κάθε φορά, δεν θα υπάρχει ούτε ένας με το μέρος μας, ούτε ένας που να υπερασπίζεται το δίκιο μας.

Ούτε ένας να μη φοβηθεί ή παραπλανηθεί, γιατί είτε ψηφίζουμε είτε όχι, οι ίδιοι ανίκανοι, ελλιπείς, πολιτικά δειλοί και ξυλόγλωσσοι υποκριτές θα επανεκλεγούν στο κόμμα της Βουλής. Ναι μην παραξενεύεστε ένα είναι το κόμμα της Βουλής, γιατί οι ίδιοι που μας ταξίδεψαν στα χρόνια της κρίσης και διαχρονικά ευθύνονται στο σύνολό τους, μας δυναστεύουν προκειμένου να σώσουν και να διαιωνίσουν τη συστημική κομματική τους ύπαρξη. Έτσι καταπνίγουν κάθε άλλη πιθανή εναλλακτική πρόταση, που θα μπορούσε να τους κάνει στην άκρη, μέσα στο κουρνιαχτό του καλοστημένου και προσυμφωνημένου κομματικού τους καυγά που απευθύνεται όχι στη λογική αλλά στο θυμικό μας.

Την εποχή της κρίσης, για σχεδόν τρία χρόνια προσπαθούσαν με τα νύχια και τα δόντια των Μ.Μ.Ε. και στο τέλος τα κατάφεραν τότε, να μας αποκοιμίσουν και να μας παραπλανήσουν. Η υποκρισία, (χαρακτηριστικό φασίζοντος καθεστώτος) ξεχείλιζε από παντού! «Η κρίση μας χτυπάει όλους το ίδιο!», «όλοι μαζί θα βγούμε από την κρίση!», «όλοι μαζί μπορούμε!» και ο κατάλογος με τις ρετσέτες ατελείωτος! Αλήθεια, στον Θεό που πιστεύετε, γιατί τόση κοροϊδία;

Ακούσατε σε αυτά τα τραγικά χρόνια των 1.5000.000 απολυμένων ιδιωτών να υπάρχει έστω και ΜΙΑ περίπτωση απόλυσης δημοσίου υπαλλήλου; Ακούσατε ή μάθατε ότι σε αυτές τις μαύρες εποχές για τους ιδιώτες και τους συνταξιούχους να έχει ειπωθεί ότι έκλεισε ή καταργήθηκε έστω και ΕΝΑΣ από τους 1.200 άχρηστους κρατικούς οργανισμούς;

Τίποτα! Μούγκα στη δημοσιογραφική και βουλευτική στρούγκα!

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ιδιοτελές καλό του καθεστώτος τους, ταυτίζεται με το γενικό καλό του συνόλου της κοινωνίας. Δεν θα σταματήσουν μόνοι τους να μας απομυζούν πνευματικά και οικονομικά. Εμείς είμαστε ανοργάνωτοι, καλά παραπληροφορημένοι και ισόβια παραπλανημένοι, σε τέτοιο βαθμό που δεν αποτελούμε κίνδυνο για το σύστημα. Έτσι μπορούν να μονολογούν παράλληλα εμπρός στον φακό σίγουροι πως δεν θα υπάρξει κανείς να κριτικάρει τις πολιτικές τους καρικατούρες λίγο πριν τις εκλογές εκτός από τους εντεταλμένους αυλικούς. Ας το κάνω λοιπόν εγώ.

Ο πρώτος, πιστεύει πως ο ήπιος τόνος, που χαρακτηρίζει το στενό κοινωνικό του περιβάλλον, μπορεί να είναι και εργαλείο άσκησης εξουσίας επί του συστήματος που συνολικά και διαχρονικά είναι δημιούργημα της πολιτικής κάστας του τόπου. Πιστεύει ότι ακόμα και τώρα μπορεί κάποιος να κτίσει ένα ειρηνικό χωριό για τα στρουμφάκια, μέσα στη ζούγκλα.

Ο δεύτερος, όταν δεν μπερδεύεται μέσα στην ημιμάθεια και τα ζωτικά ψεύδη του, ονειρεύεται να κάνει όλους τους Έλληνες επιστήμονες με πέτσινα πτυχία, κηρύσσοντας «σεισάχθεια» για κάθε ειδικό χειρονάκτη, εφαρμοστή, χειριστή, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.

Ο τρίτος, μιλά για «εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης», όταν αυτή αντιμετωπίζει τους πολίτες με ανέλεγκτη υπεροψία, και ξεχνά τον απολύτως μεροληπτικό και ταξικό «νόμο Καστανίδη» που ψήφισε η λέσχη του, συγνώμη το κόμμα του, όταν ήταν στην εξουσία. Γαντζωμένος δε, με παιδικό πείσμα και αφέλεια, στην έννοια του να πει τη διαφορετική γνώμη του και να γίνει γνωστός, αφορίζει τους δύο προηγούμενους παράλληλους συνομιλητές και καταλήγει σε αδιέξοδα.

Ο τέταρτος, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα προσοχή ενός μαγνητοφώνου με μπομπίνες που είναι πια αντίκα και ίσως και κάτι παλαιότερο όπως ο καταγραφέας φωνής πάνω σε κέρινο κύλινδρο. Εξήγηση για το φαινόμενο δεν έχω, είναι όμως επικίνδυνο να θεωρείται «ζώσα ιστορία» ή ακόμα πιο αφελές να θεωρείται «απαραίτητη» γραφικότητα. Είναι το αντίπαλο του κοινοβουλευτισμού και για τον λόγο αυτό επικίνδυνο.

Ο πέμπτος, είναι έμπορας και επιχειρηματίας. Ο πάγκος του έχει βιβλία, ρεπροντιξιόν με πορτραίτα ανδρών και γυναικών με λευκό δέρμα, γαλανά μάτια και ξανθά μαλλιά, κηραλοιφές, γράμματα του Ιησού και σκοτεινές γωνιές που κρύβει πράγματα. Όλα για πούλημα.

Ο έκτος. Ε για τον έκτο τι να πούμε! Ο μαθηματικός που μέσω παιγνίων εχρήσθει οικονομολόγος. Αυτός που δεν καταλάβαμε ποτέ, όταν ο δημοσιογράφος της τηλεόρασης του έπαιρνε απανωτές συνεντεύξεις μέσω skype, λίγο πριν τις εκλογές του 2015 κάνοντάς τον ευρέως γνωστό, αν ήταν στις ΗΠΑ ή στο Κολονάκι.. Αυτός που αποφάσισε πως εκτός από τις τράπεζες που έκλεισε, θέλει τώρα να κλείσει και τη χώρα σκίζοντάς της το καλτσόν.

Μετά από αυτή τη παρέλαση των αιτούντων ή και εκλιπαρούντων την ψήφο σας, ας επιστρέψουμε στο θέμα του άρθρου, θυμίζοντας πως αυτοί οι ίδιοι το δικαίωμα στη λευκή ψήφο το έχουν φαλκιδεύσει και το έχουν μαγαρίσει. Για σκεφθείτε. Όταν πάμε στο εκλογικό τμήμα, μας δίνουν όλα τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών, καθώς και ένα λευκό ψηφοδέλτιο. Δεν μας δίνουν ποτέ άκυρο ψηφοδέλτιο. Το άκυρο ψηφοδέλτιο είναι μια κατηγορία έκφρασης που είναι αδύνατο, στις περισσότερες περιπτώσεις, να διευκρινισθεί αν έγινε σκόπιμα ή κατά τύχη. Η λευκή ψήφος, από την άλλη, είναι συνειδητή πολιτική θέση, όπως το να ψηφίζεις ένα οποιοδήποτε κόμμα! Όμως μετρούν τις λευκές ψήφους μαζί με τις άκυρες. Μετρούν τη συνειδητή απόφαση μαζί με την τυχαία. Πώς θα τους φαινόταν αν μετρούσαμε, αυθαίρετα όπως αυτοί, τις ψήφους ενός τυχαίου συνδυασμού τους μαζί με τα άκυρα; Δεν θα ήταν παράλογο και παράνομο; Ε λοιπόν το ίδιο παράλογο και παράνομο είναι να μετρούν τις λευκές ψήφους μας μαζί με τις άκυρες. Βέβαια αποδεικνύεται ότι αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για το σύστημα και «δεν του καίγεται καρφί»!

Όμως καταλάβαμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Καταλάβαμε ότι δεν κόπτονται για τα πολιτικά μας δικαιώματα, να εκφρασθούν δηλαδή οι πολίτες μέσω των εκλογών με τρόπο που να μην αλλοιώνεται και φαλκιδεύεται η απόφασή τους. Το μόνο που έχει σημασία για αυτούς, κάθε που γίνονται εκλογές, είναι πως με ακίνδυνο τρόπο, ήσυχα και παστρικά, θα οδηγήσουν όσους περισσότερους μπορούν στην κάλπη για να ανακυκλώσουν τους ίδιους στην εξουσία.

Εδώ που είμαστε, η κομματική και ιδεολογική διαφορετικότητα είναι για το φαίνεσθε. Όσο δεν εμφανίζονται υγιείς δυνάμεις να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, θα αλωνίζει σε ξέφραγο αμπέλι η μονοκομματική Βουλή. Και αυτό ελπίζουν, βάσιμα, να κρατήσει πολύ καθώς η Ιστορία διδάσκει πως με παραλλαγές οι μονοκομματικές δημοκρατίες επιβίωσαν για χρόνια και μερικές «βασιλεύουν» ακόμα. Η δική μας διαφορετικότητα, που αγγίζει τα όρια του γραφικού, είναι πως το κόμμα της Βουλής διαθέτει πολλά σενάρια και πολλούς θιάσους που διαγκωνίζονται για το ποιος θα παίξει στη σκηνή της εξουσίας, που παραμένει μοναδική, αλλά τη νέμονται όλοι μαζί.

Στο μεταξύ ας οργανωθούμε να ζητήσουμε η λευκή ψήφος να αποκτήσει αυτοτέλεια. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να ζητάς να καταγράφεται η απόφασή σου και να έχει αντίκρισμα και συνέπειες στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ακούει η «δημοκρατική» Ευρώπη και η Ε.Ε.;

Σε μια πραγματική δημοκρατία η καταγραφή των λευκών ψηφοδελτίων θα είχε άμεσο αντίκρισμα στον αριθμό των εκλεγομένων Βουλευτών. Για παράδειγμα: καταμετρήθηκαν 20% λευκά επί του συνόλου των ψηφισάντων; Τότε η Βουλή που θα προκύψει δεν θα έχει 300 βουλευτές, αλλά 240, αφού τα 60 κενά έδρανα θα αντιστοιχούν στο 20% των λευκών ψηφοδελτίων για να τους θυμίζουν την μερική ή πλήρη αποτυχία τους! Αφού δεν μπορούν, από μόνοι τους, να μειώσουν τον αριθμό των Βουλευτών, μπορούμε κάθε φορά να τους μειώνουμε εμείς με τη λευκή μας ψήφο που θα λειτουργεί πλέον σαν δείκτης έγκρισης ή απόρριψης των πεπραγμένων της θητείας της προηγούμενης Βουλής.

Όλα αυτά μέχρι να κατορθώσουμε να εγκαθιδρυθεί στη χώρα με δημοψήφισμα η Προεδρική Δημοκρατία, που μας την «έκλεψαν» μέσα στη ζάλη και τον ενθουσιασμό της πτώσης της Χούντας. Είναι ο μόνος τρόπος αυτός σε συνδυασμό με τον αυτόνομο υπολογισμό της λευκής ψήφου για να γίνει εύκολος, αποτελεσματικός και μόνιμος ο έλεγχος των ετερόκλητων λεσχών εξουσίας που συμμαχούν ανίερα στην πλάτη μας. Είναι ο μόνος τρόπος για να βάλουμε στη γωνία τους Ανατολίτες μεσάζοντες και μεταπράτες της Οθωμανικής υπακοής και μοιρολατρίας.