ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Έτσι λέει ο Ρωμαίος ρήτορας, φιλόσοφος Σενέκας. Άλλα αναφέρεται προφανώς σε άλλες περιπτώσεις.
Εγώ θα γράψω για το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα να είναι ο εαυτός σου σε πράξεις και συμπεριφορές αδιανόητες. Όταν σου στερήσουν, όταν χάσεις τον άνθρωπό σου χωρίς αιτία, πόση αξιοπρέπεια μπορείς να δείξεις; Ποια τέχνη, ποια θρησκεία, θα σε σταματήσει από το να θέλεις να φωνάζεις, να νιώσεις το αίσθημα τιμωρίας, να μην θέλεις να δείξεις καμία επιείκεια, αλλά να ζητάς την απόδοση δικαιοσύνης και τιμωρίας στον υπέρτατο βαθμό από το τετελεσμένο γεγονός που σου έχει συμβεί;
Ναι, λοιπόν, οι ιδιότητες που διαμορφώνουν την αξιοπρέπεια δεν είναι σταθερές, μεταβάλλονται με τις συγκυρίες και δεν είναι έλλειψη πολιτισμού.
Άλλωστε ο καθένας μας έχει τους κανόνες και τα όριά του. Αφού από τη θεωρία στην πράξη, η απόσταση είναι μεγάλη.
Όταν νιώθεις έντονο και βαθύ πόνο, όταν νιώθεις απόγνωση, αδικία για τον άνθρωπό σου που δεν θα ξαναδεί, δεν κάνεις ρύθμιση στις συμπεριφορές σου. Γιατί η αξιοπρέπεια είναι προσωπική σου υπόθεση και θα τη διαχειριστείς ανάλογα με εκείνο που σου έχει συμβεί.
Ναι, θαυμάζουμε μάνες που τις στέρησαν τα παιδιά τους και έδειξαν αξιοπρέπεια με την στάση τους. Πόση δύναμη αλήθεια! Πόση θέληση!
Μα για μένα παρεξηγημένη έννοια και πολύ μοντέρνα… «Έχει αξιοπρέπεια και δεν ωρύεται, δεν καταριέται». Όχι, δεν ρίχνεις το επίπεδό σου, αν δεν ενεργήσεις έτσι και ούτε που θα σε νοιάζει μετά το δράμα που περνάς αν δείξεις ή όχι αξιοπρέπεια. Την προσωπική σου αξία την έχει δείξει σε παρελθόντα χρόνο.
