ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου
Γραμματέα Ν.Ε. Δράμας & μέλους Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ
Ο παλιός μας καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και τέως Πρόεδρος του Πα.Σο.Κ. βρέθηκε στη Δράμα με αφορμή την παρουσία του τελευταίου του βιβλίου. Σε συνέντευξή του στα «Χρονικά της Δράμας» (22.02.2019) τονίζει μεταξύ άλλων: «Προοδευτικό σήμερα είναι πρωτίστως το αίτημα να φύγει η Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α και Άκρας Δεξιάς». Διευκρινίζει πως δεν υπάρχει πολιτική ίσων αποστάσεων. Καθιστά απολύτως σαφές ότι: «Δεν είμαστε ουδέτεροι». Αναλύει τη μετεκλογική στρατηγική του ΚΙΝΑΛ: σχηματισμός Κυβέρνησης συνεργασίας, όπως επί Γιώργου Παπανδρέου (Ν.Δ., Πα.Σο.Κ., ΛΑΟΣ), όσο και επί προεδρίας του (Ν.Δ., Πα.Σο.Κ., ΔΗΜΑΡ). Και κλείνει τη συνέντευξή του με τη φράση: «Η πολιτική αυτονομία της παράταξης οδηγεί στην στρατηγική ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε πάντοτε σαφείς πολιτικούς στόχους και ξεκάθαρη στρατηγική. Αυτό κάνει και τώρα. Δεν κρύβεται πίσω από τη θεωρία των ίσων αποστάσεων από ΝΔ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως επιχειρεί συχνά, ανεπιτυχώς όμως, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Γνωρίζει πως «οι ισαποστάκιδες» δεν πείθουν κανένα. Επιχειρούν να παραπλανήσουν. Να τα έχουν καλά με όλους και με όλα. Ένα κόμμα όμως δίχως σαφές πολιτικό στίγμα, πρόγραμμα και στόχο, δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Τι σημαίνει όμως στρατηγική ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Αυτοί που εφεύραν τον όρο, μιλάνε για ήττα τέτοιου μεγέθους, που ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θα έχει τη δύναμη στην επόμενη Βουλή να επηρεάσει και ελέγξει καταστάσεις. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δηλαδή στις επερχόμενες εκλογές να πάρει κάτω από 20%, ενώ ΝΔ και ΚΙΝΑΛ να εκλέξουν πάνω από 180 Βουλευτές.
Τι θα σήμαινε όμως μοιραία μια τέτοια στρατηγική ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Μα αυτομάτως «στρατηγική νίκη» της Ν.Δ.. Στην περίπτωση αυτή η Ν.Δ. και σύμφωνα με τις έως τώρα δημοσκοπήσεις (5κομματική Βουλή) θα είχε την απόλυτη αυτοδυναμία στην επόμενη Βουλή. Κάποιοι μιλάνε για 170 Βουλευτές! Τη μεγαλύτερη Κοινοβουλευτική δύναμη μετά το 1974! Θα είχε λευκή επιταγή να εφαρμόσει το δικό της αντιλαϊκό πρόγραμμα, όπως παραδέχεται ότι είναι το πρόγραμμά της και το ίδιο το ΚΙΝΑΛ.
Η αλήθεια είναι πως η ηγεσία και πάρα πολλοί στο ΚΙΝΑΛ σήμερα εύχονται ολόψυχα η Ν.Δ. να έχει αυτοδυναμία. Έτσι θα αποφύγουν το πικρό ποτήρι μιας ενδεχόμενης συνεργασίας μαζί της. Αντιλαμβάνονται ότι τυχόν νέα συνεργασία με τη Ν.Δ. θα είναι πλήρως ετεροβαρής, πολύ περισσότερο που αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει τρίτος συνεταίρος. Συνειδητοποιούν ότι μια τέτοια συνεργασία με τη Ν.Δ. σήμερα ιδίως, που αυτή ξεστρατίζει όλο και ποιο δεξιά και με την οποία «μας χωρίζει άβυσσος», όπως είχε δηλώσει παλιότερα η Φώφη Γεννηματά, θα είναι η τρίτη και φαρμακερή. Θα συνιστά το κύκνειο άσμα του ΚΙΝΑΛ.
Κι όμως όσο κι αν κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ προσπαθούν να ξορκίσουν ένα τέτοιο κακό μελλούμενο, όλο και τα γεγονότα τους διαψεύδουν και επιβεβαιώνουν ότι αυτή η λύση θα είναι μονόδρομος. Έτσι:
- Το ΚΙΝΑΛ ταυτίσθηκε στο λεγόμενο Εκκλησιαστικό ζήτημα με τη Ν.Δ. και τον κλήρο.
- Η ηγεσία του, κόντρα στην ιστορία της παράταξης, στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος, στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, στο Μακεδονικό ζήτημα ταυτίστηκε με τη Ν.Δ. και τους ακραίους.
- Όταν ο Υπεύθυνος Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ Σταμάτης Μαλέλης δήλωσε πως το Κίνημα δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. και θα προτιμήσει να πάει η χώρα σε νέες εκλογές, υποχρεώθηκε άμεσα να ανασκευάσει την άνω δήλωσή του.
- Αφού είχε φύγει από το ΚΙΝΑΛ το Ποτάμι, η ηγεσία του δεν δίστασε να αποπέμψει και τη ΔΗΜΑΡ, έτσι ώστε να απομείνει τελικά στο Κίνημα ουσιαστικά μόνο το Πα.Σο.Κ..
- Η πολιτική του ΚΙΝΑΛ, έτσι όπως τελικά εκφράζεται σήμερα αυθεντικά από τον Βαγγέλη Βενιζέλο οδηγεί μοιραία σε συνεργασία με τη Ν.Δ.. Η πολιτική πρόταση τελικά του Βαγγέλη Βενιζέλου υπερίσχυσε και επικράτησε στο Κίνημα.
Όπου όμως τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα συνεργάστηκαν με τη δεξιά είτε υπέστησαν βαριά ήττα, είτε διαλύθηκαν. Το ίδιο είχε υποστεί άλλωστε και το πάλαι ποτέ κραταιό Πα.Σο.Κ., που είδε το εκλογικό του ποσοστό να κατρακυλά. Όπως και η ΔΗΜΑΡ, που είδε τα δικά της εκλογικά ποσοστά να εξαϋλώνονται.
Κι αν μεν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας, δηλαδή ο χώρος της Κεντροαριστεράς να καταβαραθρωθεί εκλογικά και να επικρατήσει κατά κράτος ο δικομματισμός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ν.Δ., τότε ας προτάξουμε το συμφέρον της πατρίδας. Δεν νομίζω όμως πως είναι έτσι. Το πολιτικό μας σύστημα και η χώρα έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ μια υπεύθυνη, σύγχρονη, ευρωπαϊκών προδιαγραφών Κεντροαριστερά.
Το ΚΙΝΑΛ, όπως αποδείχθηκε, όμως τελικά δεν μπόρεσε να δημιουργήσει την αναμενόμενη δυναμική και να εκφράσει συνολικά το χώρο της κεντροαριστεράς. Τα δημοσκοπικά ευρήματα το τελευταίο διάστημα είναι απογοητευτικά. Τον ίδιο χώρο άλλωστε διεκδικεί μετά τη μετάλλαξή του με αξιώσεις και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
Τα επιχειρήματα ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πείθει περί τούτου θα τα κρίνουν το μέλλον και η ιστορία. Ούτε οι καταγγελίες ότι όσοι πηγαίνουν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πηγαίνουν για θέσεις και αξιώματα αρκούν για να πείσουν ότι δεν τρέχει τίποτε και όλα στο ΚΙΝΑΛ βαίνουν ομαλώς. Κανείς δεν πηγαίνει στα καλά – καθούμενα σε καράβι που βουλιάζει, ούτε καν για να γίνει Υπουργός μόνο για μερικούς μήνες. Εκτός κι αν δεν βουλιάζει το καράβι. Ή αν φεύγει από το Κίνημα, γιατί ήδη αυτό μπάζει νερά;
Το ζητούμενο για την Κεντροαριστερά λοιπόν σήμερα είναι η δημιουργία ενός αξιόπιστου νέου φορέα. Ενός φορέα που θα συμμετάσχει στις εκλογές, για να αποκλείσει την αυτοδυναμία της ΝΔ. Διότι όλες οι έρευνες δείχνουν πως ένα μεγάλο ποσοστό κεντροαριστερών πολιτών δεν εκφράζεται σήμερα από ΚΙΝΑΛ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
Ενός φορέα, που μεσοπρόθεσμα θα λειτουργήσει ως καταλύτης για τη δημιουργία μιας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας. Μιας σοσιαλδημοκρατίας, που είναι απαίτηση των καιρών. Αφήνοντας πίσω παθογόνα και παρακμιακά φαινόμενα της Μεταπολίτευσης.
Ενός φορέα που θα προετοιμάσει το πολιτικό έδαφος για την επόμενη μέρα, τη μετά ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εποχή.
Ενός φορέα που θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα ως καταλύτης για να συζητήσουν όλες οι υγιείς δυνάμεις (πρόσωπα και φορείς), αλλά και υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις (ΚΙΝΑΛ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), μετά την αυτοκριτική τους και την αυτογνωσία τους με σκοπό την πρόοδο της χώρας. Γιατί είναι βέβαιο ότι ο διάλογος αυτός μετά τις εκλογές θα ξεκινήσει. Το γνωρίζουν όλοι, ακόμη και όσοι σήμερα τον αρνούνται.
Σήμερα λοιπόν κ. καθηγητά προοδευτικό είναι να φύγει αυτή η Κυβέρνηση για να αντικατασταθεί από μια Κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας και όχι μόνο Κυβέρνηση Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ, όπου τον πρώτο λόγο θα έχει η συντηρητική ατζέντα της Ν.Δ..
Προοδευτικό στο προσεχές μέλλον είναι να συγκροτηθεί και στη χώρα μας μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, δίχως τις παθογένειες του απώτερου αλλά και πρόσφατου παρελθόντος, για να εκφράσει τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, που αποτελεί και την πλειοψηφία στη χώρα μας.
Υ.Γ. Θα συμφωνήσω με την προτροπή του Γιώργου Παπαχρήστου στο Βήμα προς την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, που συμβουλεύει να επιστρέψει το Κίνημα στο παλιό όνομα και σύμβολα (Πα.Σο.Κ. Και Πράσινο Ήλιο). Μετά την αποχώρηση του Ποταμιού και την αποπομπή της ΔΗΜΑΡ, δεν έχει νόημα να μπερδεύεται ο κόσμος της παράταξης. Άλλωστε δειλά – δειλά σε ανακοινώσεις και εκδηλώσεις ήδη δίπλα σε ΚΙΝΑΛ και νέο σήμα, υπάρχει και το Πα.Σο.Κ. και ο Πράσινος Ήλιος. Σε πείσμα όσων έλεγαν πως δεν μπορεί να γίνει νεκρανάσταση και σαν τον Φοίνικα να αναγεννηθεί και πάλι…
Αυτός ο κόσμος Κεμάλ, θ’ αλλάξει, αλλά θέλει πολύ δουλειά ακόμη, Καλή μέρα Κεμάλ, Καλή μέρα!!!
