ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
τ. Λυκειάρχη
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝΤΥΠΟΥ
Τεύχος 23, Καλοκαίρι 2022, σσ. 212, Έκδοση: Περιφέρεια Ηπείρου – Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ
Χαρά στο κουράγιο σας, φίλοι Τζουμερκιώτες. Δεν σας πτοεί τίποτε. Εσείς εκεί στο απορρώγες μετερίζι σας κρατάτε όσο μπορείτε ψηλά τη σημαία της ελληνικής ψυχής. Και δεν υποστέλλετε τη σημαία του λαϊκού μας πολιτισμού, που μας στήριξε σε δυσχείμερους καιρούς και ως αρραγές βάθρο έδωσε χείρα βοηθείας στιβαρής, ώστε να σταθεί όρθια η Ελλάδα κι ας τη χτυπούν ποικίλοι αγέρηδες χωρίς έλεος, αλλά τούτη τη σημαία, που είναι το προζύμι, που μας ανανεώνει και μας κρατεί στητούς κι ολόρθους, την κρατάτε αξεθώριαστη, φρεσκοπλυμένη και φρεσκοσιδερωμένη.
Όλα τούτα δεν γράφονται για να χαϊδέψω τ’ αυτιά των φίλων από τις απορρώγες κορφές των βουνών της αθαμανικής γης, αλλά για να εκφράσω την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου προς εκείνους, που μάχονται σθεναρά εναντίον του κατακλυσμιαίου κύματος, το οποίο τείνει να συρρικνώσει τη ζωογόνα ελληνική παράδοση, την ταυτότητά μας.
Παρακολουθώντας με ζωηρό ενδιαφέρον τον συγκινητικό αγώνα των φίλων από τα Τζουμέρκα για να δώσουν κομμάτι του ελληνικού θησαυρού, δεν μπορώ παρά να τους εκφράσω την αγάπη μου και τις ολοκάρδιες ευχαριστίες μου για όσα αφιλόκερδα επιτελούν εδώ και δεκαετίες.
Μελετώντας τις 212 σελίδες των σμιλεμένων με σοβαρότητα, ιερό πάθος και πλήρη συναίσθηση του χρέους Τζουμερκιώτικων Χρονικών προς τις ελληνικότατες ρίζες, θα ήταν άδικο να μην εξάρω την υπευθυνότητα με την οποία αποτυπώνονται τα περιεχόμενά τους.
Και θα ξεκινήσω με το εναρκτήριο άρθρο της νέας Προέδρου, της κ. Ερασμίας Ζαβιτσάνου, που ορθά τονίζει το χρέος της ΙΛΕΤ, χωρίς ν’ αποφύγει την έκφραση ευχαριστιών προς όλους εκείνους, που στηρίζουν ηθικά, πνευματικά και έμπρακτα το έργο της Ι.Λ.Ε.Τ. Ειλικρινά την τιμά ιδιαίτερα αυτή η κατακλείδα του άρθρου της.
Η αναφορά του κ. Δ. Καλούσιου στο Ματσούκι των Ιωαννίνων δεν παύει να είναι λαμπρή πηγή για τη σμίλευση της τοπικής ιστορίας.
Η νοσταλγική αναφορά του κ. Ηλ. Παπαγεωργίου στη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης στο χωριό εύλογα προκαλεί ρίγος συγκίνησης.
Πολύ καλά κάνει ο κ. Νικ. Καρατζένης αναφερόμενος στην κύρια ασχολία των Τζουμερκιωτών, στην κτηνοτροφία. Και δεν αρκείται μόνο στη ξερή παράθεση της ασχολίας τους, αλλά δίνει και ψυχολογική διάσταση στα γραφόμενά του.
Ο κ. Μανόλης Μαγκλάρας με πολύ ευαισθησία αγγίζει ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα, Το Βλάχικο ποιμενικό τόξο του Βλαχοτζουμέρκων.
Ο κ. Βαγγέλης Ντόκας ορθά τιμά με τη γραφίδα του τους χώρους τόνωσης του ηθικού των ανθρώπων του λαού σε ειρηνικούς και, ιδιαιτέρως, σε δυσχείμερους καιρούς.
Σημαντική η ψηφίδα, την οποία αποθέτει στο κάδρο της γλώσσας μας η κ. Παν. Λαμπρή, η οποία δεν αρκείται μόνο στην παράθεση των τοπωνυμίων, αλλά προχωρεί και στο δυσχερές έργο της ετυμολογίας τους, προσπάθεια πολύ χρήσιμη για τον ερευνητή της γλωσσικής επιστήμης.
Χαίρομαι ιδιαίτερα διαβάζοντας τα μνημεία λόγου της κ. Λαμπρινής Στάμου, που δεν αναλώνεται στην απλή παράθεσή τους, αλλά και τα διανθίζει με εύληπτες φράσεις.
(συνεχίζεται…)
