ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

«Μην το βλέπετε αυτό το μοναστήρι, που είναι τόσο μικρό. Θα έρθει μια μέρα και θα γίνει πολύ μεγάλο» (Μία από τις προφητείες του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη).

 

Άγιε του Θεού, Άγιε Γεώργιε, με τον πολύπλαγκτο βίο. Αναπολώ συχνά τις προφητείες Σου κάθε φορά, που έρχομαι ως ταπεινός προσκυνητής στη Μάνδρα, που αγίασαν τα πληγωμένα πόδια Σου από τα βόλια των αθέων.

Δεν αμφέβαλε ποτέ η ταπεινότητά μου για την επαλήθευση των αγίων προφητειών Σου. Τις διαπιστώνει σε κάθε ευλαβικό προσκύνημα. Η Ιερά Μονή Σου κατακλύζεται από προσκυνητές, που έζησαν και ζουν τα θαύματά Σου, κι από τα πέρατα της Γης ακόμη.

Είχα την ευλογία Σου να γνωρίσω πρόσφατα ένα νέο Σου πνευματικό τέκνο, που ήρθε από το μακρινό Καναδά για να εκπληρώσει το χρέος του, γιατί τον θεράπευσες από σοβαρή ασθένεια. Έφυγες στις αγκάλες του Μεγαλοδύναμου και συνεχίζεις να προσφέρεις τη χάρη Σου, να θαυματουργείς σ’ όσους Σε πιστεύουν ειλικρινά.

Με συγκινεί μέχρι δακρύων το προσκύνημα των χαριτοβρύτων αγίων λειψάνων Σου.

Κλονίζεις ακόμη και την πιο μεγάλη απιστία και φέρνεις κοντά Σου όσους Σε αμφισβητούν.

Πώς να μη συγκινείται κάποιος, όταν ατενίζει την Ιερή Μάνδρα Σου να την κατακλύζουν νεαροί πατέρες και νεαρές μανούλες κρατώντας στην αγκαλιά τους τα βρέφη τους για να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων;

Πώς να μην τρέχουν αθόρυβα τα δάκρυά σου, όταν γίνεσαι θεατής τέτοιων εικόνων;

Πώς να μην αισιοδοξεί κάποιος, όταν εξακολουθείς να αποτελείς λιμάνι απάνεμο, όπου καταφεύγουν δοκιμασμένες από πάθη, πόνους, δύσκολες στιγμές για τη βοήθειά Σου συνάνθρωποί μας;

Κι εσύ, Άγιε του Θεού, ευλογία πλουσία όχι μόνο για τη δραμινή γη, αλλά και για όλον τον πλανήτη εμφανίζεσαι ενύπνια και θεραπεύεις «τα νέα Σου πρόβατα», όπως αποκαλούσες εν ζωή τα πνευματικά Σου τέκνα.

Πώς να μη θεωρούμε εαυτούς ευτυχείς, όταν ο Μεγαλοδύναμος μας έπεμψε έναν νέο Παράκλητο;

Ευλογημένη και αγιασμένη η γη της Σίψας, που φιλοξενεί τα χαριτόβρυτα λείψανα του Νεαυγούς Αγίου Γεωργίου.

Θησαυρός ανεκτίμητος, που στο βραχύ διάστημα της ζωής Του δίδαξε την κορυφαία χριστιανική αρετή της αθόρυβης ελεημοσύνης!

Συγχώρησε την ταπεινότητά μου, που αυτή τη στιγμή έρχεται στο νου της η προτροπή Σου προς το αείμνηστο νεαρό πνευματικό Σου τέκνο, τον Μίμη Τσολακίδη, να μοιράζει στους ενδεείς, ό,τι στου φέρνανε τα «πρόβατά» Σου.

Κι Εσύ θεονήστικος ξεγελούσες το ασθενικό Σου στομάχι με ό,τι υπολειπόταν. Δεν Σε ένοιαζε η υλική τροφή. Ήθελες μόνο να συλλειτουργείς με τους Αγίους, τη Μεγαλόχαρη, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, που συχνά ζητούσες τη βοήθειά Του για να Σε προστατεύει από τον Βελζεβούλ.

Τα θεόπνευστα λόγια Σου μιλούσαν ευεργετικά στις ψυχές των πιστών, οι οποίοι μετά την εκδημία Σου, συχνά δήλωναν: «Πού είναι για να μας βοηθήσει;». Και το έλεγαν με τα δάκρυα να κυλούν αβίαστα στις παρειές τους.

Καθιερώθηκες ως Άγιος στη συνείδησή τους προτού το κάνει η Επίσημη Εκκλησία.

Πρωτοστάτησε στην αναγνώρισή Σου και η Αγιώνυμος Πολιτεία, το Περιβόλι της Παναγιάς, με τους φωτισμένους ηγουμένους της και με τους αναλισκομένους σε ολονύκτιες προσευχές και παρακλήσεις για τη σωτηρία της ψυχής μας Αγίους Πατέρες.

Συνέχισε να μας ευλογείς και να μας στηρίζεις με την πλούσια χάρη Σου, Άγιε του Θεού Γεώργιε, λιμάνι απάνεμο της ψυχής μας. Πρέσβευε στον Μεγαλοδύναμο για μας τους αμαρτωλούς!