ΑΡΘΡΟ

Του Μαργαρίτη Τζίμα

Καθηγητή

Πρώην Υπουργού

 

Λυκόφως είναι η περίοδος μεταξύ της δύσης του ηλίου και της έναρξης του σκότους. Στη πολιτική αυτό σημαίνει πως έρχεται η περίοδος που η εξουσία σε όλες τις μορφές της βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς πνοή, όραμα και έργο, σβήνει. Μια διακυβέρνηση που δεν κάνει σαφή στο λαό, τα αξιολογικα και αξιοκρατικά της κριτήρια δεν έχει μέλλον. Γιατί δεν υπάρχει μόνο η αξία της οικονομίας και η αξία των αριθμών η των στατιστικών. Όσο περισσότερο μια δημοκρατία στηρίζεται στη γλώσσα των αριθμών τόσο πιο μακρά από τις αναζητήσεις των πολιτών βρίσκεται.

Θέλουμε οι αξίες να είναι γνωστές και να εφαρμόζονται σε μια διακυβέρνηση. Όχι σε αξιοκρατία που καταλήγει σε μια υποκειμενική θεώρηση κρίσης των αξιών πολιτών. Μια διακυβέρνηση, λένε, πρέπει να κυβερνά με τους «δικούς» της ανθρώπους. Η ηθική στην πολιτική δεν ξεχωρίζει τους πολίτες σε δικούς μας και άλλους. Έχει υποχρέωση η εξουσία να αναζητά τον άξιο παντού. Η σωστή διακυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να λύνει το οικονομικό πρόβλημα των πολιτών αλλά και να δημιουργεί συνθήκες πνευματικής ενδυνάμωσης.

Εκπαιδευτικοί, αγρότες, επιστήμονες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, ο καθένας κρύβει μέσα του μια σπίθα Αναγέννησης και ελπίδας. Είναι βασικό σε μια δημοκρατία να μη νιώθει κανείς παραγκωνισμένος. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία λαών που εξαφανίστηκαν, γιατί επένδυσαν μόνο στην οικονομία και όχι στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ανθρώπου.

Φυσικά όταν υπάρχουν πολιτικοί που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους επιβίωση και η εκμετάλλευση της πρόσκαιρης εξουσίας τους για ίδιον όφελος, τότε η πορεία της ανθρωπότητας οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια προς το σκότος. Η παγκοσμιοποίηση είναι καταστροφική για την ανθρωπότητα. Κάθε λαός έχει το στίγμα του, την ιστορία του. Δεν μπορεί να τους τσουβαλιάζεις όλους και να μιλάς για κοινωνική δικαιοσύνη όταν ακόμη κάθε δευτερόλεπτο πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι από την πείνα. Αν η εξουσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της φτώχειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και της ατομικής μόρφωσης είναι ανίκανη. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινωνική ανισότητα τόσα περισσότερο θα αυξάνεται η παραβατική συμπεριφορά.

Ποιο λαό κυβερνάς; Η ποιο λαό θέλεις να κυβερνήσεις; Είναι δυνατόν οι πολίτες σου να χάνουν τις δουλειές τους, να πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους και να είναι ευχαριστημένος γιατί είσαι εξουσία; Για ποιον; Για τα συμφέροντα; Να ξυπνήσουν οι λαοί. Να διεκδικήσουν αυτά που θα κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. Και όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται την προσκόλλησή τους στην εξουσία αποπροσανατολίζοντας το λαό, να σωπάσουν. Γιατί η κατευθυνόμενη πληροφόρηση δεν αντέχει πολύ.

Όλοι έχουν υποχρέωση να συμβάλλουν στην ανάδειξη αξιών σε μια δημοκρατία. Αξίες όπως πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία, τιμιότητα, φιλαλήθεια, κοινωνική μόρφωση είναι βασικές για την επιβίωση ενός έθνους και ενός λαού. Διαφορετικά το λυκόφως πλησιάζει όχι μόνο για τις εξουσίες αλλά και τους λαούς.