Το ισοζύγιο δυνάμεων των δεκαετιών του 1980 & 1990, με αργά μεν αλλά ποιοτικά βήματα η Ελλάδα-και παρά το γεγονός της απαξίωσης πολλών ετών των ΕΔ- έχει καταφέρει να το ανατρέψει.
Ειδικά τώρα στην Πολεμική Αεροπορία αλλά και το ΓΕΕΘΑ δεν κρύβουν την χαρά τους για τα νέα δεδομένα που προκύπτουν μέσα από τα εξοπλιστικά. Πέραν από την «γκρίνια» του Τουρκικού τύπου, θα μπορούσε να πει κάνεις ότι είναι εύλογη η ανησυχία και του Επιτελείου στην Άγκυρα αναφορικά με ότι θα χουν σε λίγο καιρό ν’ αντιμετωπίσουν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, σε περίπτωση μιας νέας αντιπαράθεσης η οποία θα οδηγήσει σε κάποιο θερμό επεισόδιο.
Η ισχύ πυρός που θα μπορεί ν’ αξιοποιεί η Πολεμική Αεροπορία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από σήμερα, θα είναι σ’ ένα επίπεδο που θα συγκαταλέγεται αντικειμενικά στα υψηλότερα εντός της Νατοϊκής οικογένειας.
Η Τουρκική αεροπορία, εξηγούσαν πηγές από το Επιτελείο, απολάμβανε έμμεση αεροπορική υπεροχή τις προηγούμενες δεκαετίες, έχοντας κερδίσει σημαντικό έδαφος σε επίπεδο ποιοτικής υπεροχής μετά τον εκσυγχρονισμό των F-16 Block 40 & Block 50 που διαθέτει και που ολοκληρώθηκε η ομογενοποίηση τους το 2014. Η ενσωμάτωση ζεύξης δεδομένων Link 16 στα Τουρκικά αεροσκάφη εκτός του αριθμητικού πλεονεκτήματος, μοιραία έφερνε και το ποιοτικό. Η Τουρκία πόνταρε πολύ στην αναβάθμιση του αεροπορικού της στόλου εκτιμώντας ότι θα της προσδώσει την ολοκληρωτική αεροπορική υπεροχή…
Η ικανοποίηση αυτή κράτησε όμως δυο έτη μιας και το 2016 το αποτυχημένο πραξικόπημα οδήγησε την αεροπορική τουρκική ελίτ πίσω από τα σίδερα της φυλακής.
- Η ποιοτική απάντηση της HAF απέναντι στην αριθμητική υπεροχή
Από την άλλη πλευρά η Πολεμική Αεροπορία βλέποντας και το γεγονός πως οι κυβερνήσεις δεν επένδυαν στην αμυντική φαρέτρα, επιχείρησαν με τις παραγγελίες την ποιοτική διαφοροποίηση απέναντι στην αριθμητική υπεροχή της Τουρκίας.
- Τη δεκαετία του 2000, ο αεροπορικός στόλος των 60 F-16 Block 52, τα 24 Mirage 2000-5, τα 30 F-16 M, τα τέσσερα ιπτάμενα ραντάρ έδωσαν κατακόρυφο ποιοτικό πλεονέκτημα στον ουρανό του Αιγαίου. Και εν έτει 2021 και αφού έχουμε ζήσει επί πέντε μήνες την στρατηγική των κανονιοφόρων της Άγκυρας, η Ελλάδα έρχεται να φέρει το RAFALE ως game changer στην περιοχή, αποκτώντας και πάλι το προβάδισμα αεροπορικής υπεροχής, με το παζλ αυτών των αλλαγών να συμπληρώνει η ολοκλήρωση το 2027, της μετατροπής των 84 F-16 VIPER.
Απέναντι της άρα η Τουρκική Πολεμικής Αεροπορία έχει μια πανίσχυρη Ελληνική, η οποία διαθέτει αεροσκάφη 4ης και 4,5 γενιάς με στρατηγικά οπλικά συστήματα κι ένα επίπεδο αεροπόρων που έχουν φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας του ΝΑΤΟ. Και όλο αυτό είναι πλέον μη αναστρέψιμο ν’ αντιπαρέλθει κάποιος εφόσον όλα κριθούν στο πεδίο της αντιπαράθεσης εφόσον απαιτηθεί.
Αντίκτυπο φυσικά υπάρχει και σε επίπεδο ψυχολογίας καθώς η Άγκυρα αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει μια τέτοια αεροπορική δύναμη η οποία της κόβει τον αέρα στο διπλωματικό πεδίο και σε διεκδικήσεις σε Αιγαίο και Μεσόγειο.
- RAFALE & F-16 VIPER vs S-400- TuAF
Και η ποιοτική αναβάθμιση της Πολεμικής Αεροπορίας δίνει μια ακόμη σημαντική απάντηση στο προηγμένο αντιαεροπορικό σύστημα S-400, το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ουσιαστικά ήταν η αιτία που τινάχτηκε στον αέρα ο επιχειρησιακός σχεδιασμός του μέλλοντος της TuAF με την έξωση από το πρόγραμμα του F-35.
- Το S-400 όπως σημειώνεται από πηγές στην Πολεμική Αεροπορία, ως asset, από μόνο του δεν αρκεί για να καλύψει το κενό της έξωσης από τα μαχητικά 5ης γενιάς. Σ’ ότι αφορά το επιχειρησιακό κομμάτι, ναι μεν είναι ένα εργαλείο που δημιουργεί συνθήκες απαγόρευσης πρόσβασης σε συγκεκριμένες περιοχές που αναπτύσσεται και βέβαια με την εμβέλεια που διαθέτει, αλλά δεν αρκεί ώστε να καλύψει το σύνολο των εγκαταστάσεων που θα είναι δυνητικοί στόχοι.
Με την άφιξη δε του Γαλλικού RAFALE, τα μαχητικά αυτά και μπορούν να το εντοπίσουν σε γεωγραφικό σημείο και μπορούν να το προσβάλλουν με βλήματα Scalp από πολύ μεγάλη απόσταση και με μεγαλύτερο όγκο πυρός απ’ ότι θα μπορούσε να γίνει με τα Mirage 2000-5. Κατά συνέπεια πρόκειται για ένα αντιαεροπορικό σύστημα που η Γαλλική σχολή, του βγάζει «στη φόρα» όλα τα τρωτά του σημεία.
Έχοντας μια δύναμη 18 RAFALE, 24 Mirage 2000-5 και 84 F-16 VIPER δημιουργούνται τεράστιες προοπτικές σε επιχειρησιακό επίπεδο για τους ιπταμένους ν’ αξιοποιήσουν στο έπακρο τις δυνατότητες που υπάρχουν για την πλήρη αεροπορική υπεροχή. Αυτή και μόνο η δύναμη, με τον υφιστάμενο στόλο της η Τουρκία δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει αν σκεφτεί κανείς ότι είναι δύσκολο λόγω της οικονομικής κατάστασης και να προχωρήσει σε μια νέα παραγγελία μαχητικών.
