ΑΡΘΡΟ

Της Χαράς Κεφαλίδου

Βουλευτού Ν. Δράμας

Τομεάρχη Παιδείας Κινήματος Αλλαγής

 

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο καθηγητής γιατρός κος Βασιλακόπουλος έγινε το εξιλαστήριο θύμα επίθεσης, επειδή τόλμησε το αυτονόητο – να καυτηριάσει την τακτική των ελλειμματικών ελέγχων πιστοποιητικών εμβολιασμού, που έχει υιοθετήσει μεγάλη μερίδα επιχειρηματιών στο χώρο της εστίασης.

Την προηγούμενη Τρίτη, σπάσαμε νέο ρεκόρ με τα επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωνοϊού που καταγράφηκαν, έφτασαν στα 6.700.

Οι ημερήσιοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 έφτασαν τους 60. Με απλή αριθμητική, 420 συμπολίτες μας θα χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα από τον κορωνοϊό, 1.680 ζωές τον μήνα! Με πρόχειρο υπολογισμό μέχρι την Άνοιξη του 2022, αν συνεχίσουμε έτσι, η Ελλάδα θα αθροίσει άλλα 8.400 θύματα της πανδημίας.

Τα νούμερα των κρουσμάτων παραπέμπουν σε κατάσταση εθνικού συναγερμού. Αντ’ αυτού η Κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει, προβάλλοντας και διαφημίζοντας μια κανονικότητα τραγικά κυνική, που περιλαμβάνει ζωές που χάνονται και δεν μπορεί κανείς να τις χαρίσει πίσω. Κάθε φορά που στριμώχνεται από τα νούμερα και τις επιστημονικές διαπιστώσεις, εμφανίζει και έναν Υπουργό, έναν αρμόδιο με ύφος βαθιάς ενσυναίσθησης να ρίχνει την ευθύνη στην Αντιπολίτευση-γενικώς και αορίστως. Ποια αντιπολίτευση όμως; Σπανίως διευκρινίζεται, μάλλον γιατί χαλάει την αστραφτερή εικόνα της Κυβέρνησης που αριστεύει στα δύσκολα, πανταχού παρούσας να συνδράμει τον πολίτη, να προστατέψει τη χώρα, να μας βγάλει από τα δύσκολα, να μας φέρει τη λιακάδα του σύγχρονου αποτελεσματικού επιτελικού κράτους. Μόνο που δεν θα είμαστε όλοι εδώ να το δούμε. Κάποιοι – πολλοί – θα έχουν μεταβεί στην αιωνιότητα δια της σύντομης οδού των θυμάτων της πανδημίας. Αλλά και για αυτούς, η αντιπολίτευση εν γένει θα φταίει. Ακόμη κι αυτή που πάλεψε για την επέκταση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών που δεν τολμά η Κυβέρνηση, την ενίσχυση του Ε.Σ.Υ. που παραμένει υποστελεχωμένο, που επιμένει στον αποτελεσματικό έλεγχο υλοποίησης των μέτρων προστασίας, που μένουν στα χαρτιά και τις οθόνες της τηλεόρασης.

Την ίδια ώρα η Κυβέρνηση, χωρίς σχέδιο ή ακριβέστερα με σχέδιο επί χάρτου που παραμένει εκεί, σέρνεται άλλη μια φορά πίσω από τις εντελώς αναμενόμενες εξελίξεις της πανδημίας. Δεν γνώριζε από το καλοκαίρι ότι όσους περισσότερους ανεμβολίαστους έχουμε τόσο πιο δύσκολος θα είναι ο χειμώνας; Δεν είδε από τον περασμένο Ιούλιο ότι το πρόγραμμα εμβολιασμού σερνόταν; Δεν υπολόγιζε τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων στον κόσμο των αρνητών;

Αμέριμνη συνέχιζε να γιορτάζει την επιστροφή στην κανονικότητα, όταν ο ακαδημαϊκός κος Θ. Τάσιος από τον Ιούλιο προειδοποιούσε πως οι αρνητές των εμβολίων είναι «οργανωμένη ομάδα τεραστίων διαστάσεων» που θεριεύει απειλώντας τα δικαιώματα όλων μας, σπέρνοντας τον διχασμό της κοινωνίας.

Παρέμεινε ανυποψίαστη, στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν ξεφύτρωναν έξω από τα σχολεία οι «ανακλητές των αντιπροσώπων» με την έγγραφη ανάκληση παραμάσχαλα και τις μηνύσεις στην τσέπη να απειλούν και να σέρνουν στα αστυνομικά τμήματα εκπαιδευτικούς.

Μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας, δεν βρήκε πειστική απάντηση στο επιχείρημα «δικό μου είναι το σώμα, ό,τι θέλω το κάνω», βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του διπλανού μου;

Τι έκανε εκτός από κατόπιν εορτής διαπιστώσεις; Περιμένει να πιάσουμε τα 10.000 κρούσματα την ημέρα για να οργανωθεί; Μέχρι τότε θα πολλαπλασιάζει τη δυναμικότητα του Ε.Σ.Υ. μετατρέποντας τους ανεπαρκείς σε αριθμό ιατρούς, σε γυρολόγους εφημεριών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από εφημερία σε εφημερία; Ή ακόμη καλύτερα θα κλείνει Κέντρα Υγείας σε δυσπρόσιτες περιοχές όπως στο Παρανέστι Δράμας για να πληρώσουν το τίμημα της πανδημίας πολίτες που δεν θα προλάβουν να φτάσουν σε νοσοκομείο; Ή θα συγχωνεύει τμήματα σχολείων φτιάχνοντας τάξεις των 27 και 30 παιδιών;

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς και μακρύς. Η Κυβέρνηση έχει την έγνοια μην τυχόν και θερμοκέφαλοι αρνητές κάνουν δυναμική εμφάνιση στις πλατείες ως νεοαγανακτισμένοι. Εκείνο που παραβλέπει, ποντάροντας στην σωφροσύνη, τον αυτοπεριορισμό και την αυτοσυγκράτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, είναι τα όρια. Αν συνεχίσει έτσι, «αγανακτισμένοι» θα είναι η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού και τότε, αλλίμονό της. Το πρόβλημά της δεν θα είναι ούτε το πολιτικό κόστος μιας υποχρεωτικότητας, ούτε η αυτοδυναμία, αλλά η ανεύρεση τρόπου να κρυφτεί. Η αντιπολίτευση γενικά, χύμα και τσουβαλάτα, όπως την επικαλείται η ίδια, δεν προσφέρεται για κρυψώνα.

 

*Το άρθρο της κ. Κεφαλίδου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»