ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Είμαστε μαθημένοι στα μεγάλα λόγια. Θες η χώρα και το μεσογειακό κλίμα. Θες ο λαός της και το ταμπεραμέντο μας. Από την παλιγγενεσία ακόμη δεν φειδόμαστε λόγων.
Ήρωες οι επαναστάτες του 1821. Που έδωσαν και τη ζωή τους για να είμαστε λεύτεροι. Πολλοί όμως από τους αρματολούς και κλέφτες πέθαναν σακάτηδες και ανήμποροι. Γέροντες και ασθενείς. Τυχεροί όσοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν ένα πενιχρό επίδομα.
Ήρωες οι αντάρτες που πολέμησαν τους κατακτητές. Πολλοί όμως κυνηγήθηκαν και φυλακίστηκαν ως προδότες. Τυχεροί όσοι στα βαθιά τους γεράματα αναγνωρίστηκαν ως αντιστασιακοί. Τους απονεμήθηκε μετάλλιο. Πήραν μια φτωχική σύνταξη.
Ήρωες οι νοσηλευτές/τριες στην εποχή του κορωνοϊού. Που ντυμένοι αστροναύτες και με κίνδυνο της ζωής τους περιποιούνταν τους οικείους μας. Που εμείς δεν μπορούσαμε καν να επισκεφθούμε. Ακόμη περιμένουν αυξήσεις. Προσλήψεις. Να καλυφθούν τα κενά. Να μη χρειάζεται να γίνονται υπερήρωες για να ανταπεξέλθουν.
Ήρωες οι γιατροί μας. Που έδωσαν τη μάχη των μαχών. Με εξευτελιστικούς μισθούς. Με το ΕΣΥ αποδυναμωμένο. Τους υποσχέθηκαν πληρωμή εφημεριών. Νέες προσλήψεις και αυξήσεις. Ακόμη περιμένουν. Σε αυτή τη χώρα που δεν εμβολίασε έγκαιρα φοιτητές Ιατρικής για να πηγαίνουν στις Κλινικές. Να εκπαιδεύονται. Να μπορούν μετά ως ειδικευόμενοι να καλύψουν ανάγκες. Να μη μένουν μόνοι και αβοήθητοι. Να μη ξεζουμίζονται σε ατέλειωτες εφημερίες. Να μη φεύγουν για να προσφέρουν σε άλλες χώρες. Με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Με πολλαπλάσιες αποδοχές.
Ήρωες οι πιλότοι της Αεροπορίας μας. Που παίζουν κάθε μέρα τη νεανική ζωή τους κορώνα γράμματα. Που έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος (δεκάδες νεκροί τα τελευταία χρόνια) στον Μολώχ του ακήρυχτου πολέμου στο Αιγαίο. Που οι αποδοχές τους δεν ξεπερνούν εκείνες ενός μέσου δημόσιου υπαλλήλου.
Ήρωες οι διασώστες του ΕΚΑΒ και της ΕΜΑΚ. Που τρέχουν στις πυρκαγιές. Στους σεισμούς. Για να μας σώσουν. Για να προσφέρουν και σε άλλους λαούς. Να μας κάνουν υπερήφανους. Εισπράττουν πολλούς επαίνους. Έχουν μισθούς ανάξιους για το έργο τους.
Ναι πράγματι η χώρα μας δεν είναι πλούσια. Βίωσε αλλεπάλληλες κρίσεις. Ναι μπορεί να ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στην Αθήνα για έναν μόνο καλλιτέχνη, για δυο του μόνο τραγούδια. Μπορεί να αμείβεται μια τραγουδίστρια στο Καρναβάλι Ξάνθης με δεκάδες χιλιάδες ευρώ για μια μόνο εμφάνιση. Μπορεί ένας ποδοσφαιριστής, ένας ηθοποιός, ένας σταρ, να έχει απολαβές εκατομμυρίων. Αυτοί όμως δεν είναι ΗΡΩΕΣ.
Ναι πράγματι οι ήρωες δίνουν και τη ζωή τους για τον συνάνθρωπο, για την πατρίδα. Από διάθεση προσφοράς και μόνο. Δεν ζητάνε εκατομμύρια, εκατοντάδες, ούτε καν δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Αν ζητούσαν δεν θα ήταν ΗΡΩΕΣ.
Ζητάνε όμως αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Αξιοπρεπείς μισθούς και απολαβές.
Γιατί είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα και άλλο εκείνη να σε πεθαίνει!!!
