ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

Λόγω των ημερών των εορταστικών, σκέφτηκα να ανατρέξω σε πληροφορίες για τις θρησκείες που έχουν τους περισσότερους πιστούς και τι πρεσβεύουν.

Όλοι όσοι διάβασαν τα γραφόμενα των θρησκειών, διαπίστωσαν πως καμιά θρησκεία δεν μιλάει για την κατάργηση των κοινωνικών τάξεων και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να μην υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί.

Χριστιανισμός: Θρησκεία που επιδιώκει μια κοινωνία ίσων, στην οποία δεν θα έχουν όλοι το ίδιο πολλά ή το ίδιο λίγα, αλλά κοινωνία όλων με τον Θεό που θα ‘ναι ίσοι πλούσιοι και φτωχοί, όχι μεταξύ τους, αλλά απέναντι στον Θεό. Μία θρησκεία που ξεκίνησε σαν είδος κινήματος της μεσαίας τάξης. Οι μαθητές του Χριστού ήταν σχετικά εύποροι.

Μαθητές που άλλοι ήταν ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, άλλοι επιχειρηματίες με πολλούς εργάτες (Ζεβεδαίοι), άλλοι αλιείς, δηλαδή έμποροι, άλλοι ψαράδες, ένας ήταν και τελώνης, δηλαδή φοροεισπράκτορας. Η Χριστιανοσύνη ήταν θρησκεία ξεκινήματος ενός νέου δρόμου για την έναρξη μιας νέας εποχή. Ο Russel γράφει πως στα Ευαγγέλια δεν υπάρχει ούτε μία λέξη που να επαινεί την ευφυΐα ή την χαρά και να καταργεί τις κοινωνικές τάξεις.

Ισλαμισμός (Μωαμεθανισμός): Απαγορεύει την παραβίαση των δικαιωμάτων των ανθρώπων είτε αφορά τις ζωές τους, την περιουσία τους ή την τιμή τους. Οι πιστοί είναι αυτοί υπεύθυνοι, ώστε να είναι ασφαλείς στη ζωή και τα πλούτη τους. Δεν αναφέρεται με ποιο τρόπο αποκτώνται τα πλούτη, ούτε μιλάει για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Μάλιστα ο Αλλά αποτρέπει τους ανθρώπους να κάνουν εγκλήματα με την εξουσία του Κυβερνήτη περισσότερο, απ’ ότι αποτρέπει με το Κράτος.

Ινδουισμός: Το τέλος του ταξιδιού της ψυχής είναι πάντα η ένωση με τον Θεό και δεν υπάρχει «αιώνια κόλαση». Το καλό είναι ίσο με το κακό, η ζωή είναι όπως ο θάνατος. Η δε κοινωνική τάξη στην οποία γεννιέται κάποιος προκύπτει από την ποιότητα των έργων. Έτσι έμαθαν τον ινδουιστή να αποδέχεται τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις και επειδή ζώντας σφάλει, λύτρωση για αυτόν δεν υπάρχει, χωρίς διάκριση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο και την φύση. Κι αυτή η θρησκεία δεν μιλάει ώστε οικονομικά να είναι όλοι ίδιοι.

Βουδισμός: Η θρησκεία αυτή μιλάει για πλήρη ανάπτυξη του έμφυτου δυναμισμού του σώματος, του λόγου και του πνεύματος. Δηλαδή υπεύθυνος είναι ο πιστός για την ζωή του, ώστε να δημιουργήσει συνειδητά θετικές εντυπώσεις με σκέψεις, πράξεις για την μεταθανάτια ζωή. Όχι δεν μιλάει για ισότητα ούτε αυτή η θρησκεία.

Κομφουκιανισμός: Θρησκεία όπου ο Κομφούκιος μιλάει για πίστη, λατρεία, φόβο, πειθαρχία, υποτακτικότητα, δικαιοσύνη, σεβασμό στους γονείς, αφοσίωση, τάξη (όπως βέβαια όλες οι θρησκείες). Μια ιεραρχημένη πυραμίδα της οποίας τα κατώτερα μέλη σέβονται και υπακούουν τα ανώτερα. Δεν καταργεί κι αυτή η θρησκεία τις κοινωνικές τάξεις.

Σε όλες τις θρησκείες έχει καταγραφεί το στοιχείο του φόβου του ανθρώπου και της τιμωρίας του Θεού (κόλαση κ.α.). Για πλήρη ισότητα μεταξύ ανθρώπων –οικονομική ή ισότητα των δύο φύλων- δεν γράφουν.

Για την κατάργηση των κοινωνικών τάξεων, για πλήρη ισότητα, μίλησαν ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Ιγλέσσιας, ο Μούρ, ο Λίμπκνεχτ, ο Λέστρε, ο Λόχνερ κ.α.

Διαβάζουμε, μαθαίνουμε, συμπεραίνουμε, διαλέγουμε.