Πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 7 Σεπτεμβρίου 2023 η τελετή ονοματοδοσίας της οδού «Φιλελλήνων Σπήρερ», παρουσία εκπροσώπων των απογόνων της οικογένειας. Πρόκειται για τον δρόμο, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή της Αγ. Βαρβάρας, μπροστά από το Μαρμάρινο Σπίτι, το οποίο στο παρελθόν αποτέλεσε σπίτι της οικογένειας Σπήρερ και πλέον έχει μετατραπεί σε πολυχώρο πολιτισμού, χάρη στην «ΚΥΚΛΩΨ» και τον κ. Άρη Θεοδωρίδη. Η ονοματοδοσία προήλθε μετά από πρωτοβουλία του συλλόγου «Φίλοι Αρχαιολογικού Μουσείου Δράμας, Πολιτιστικών και Φυσικών Μνημείων πόλης και περιοχής Δράμας». Άλλωστε, χάρη στην Πρόεδρο του συλλόγου κ. Δήμητρα Χατζηδημητρίου και την ιστορική έρευνα που πραγματοποίησε ακόμη και οι ίδιοι απόγονοι της οικογένειας Σπήρερ ενημερώθηκαν για τη σημαντική δράση των προγόνων τους, πριν από περίπου έναν αιώνα στη Δράμα, στη Σμύρνη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Η οικογένεια Σπήρερ, των Ελβετών Εβραίων αδελφών, Τσαρλς, Ερμάν, Λεόν και Εμίλ Σπήρερ, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας στις αρχές του 20ου αιώνα, αναπτύσσοντας δράση στον καπνεμπορικό τομέα. Παράλληλα, σε δύσκολες εποχές για τον τόπο, λειτούργησαν με γενναιοψυχία και ανθρωπισμό, σώζοντας πλήθος πολιτών, τόσο στη Δράμα κατά την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής, όσο και στη Σμύρνη κατά την καταστροφή της. Με τη δράση τους αποτέλεσαν λαμπρό παράδειγμα κοινωνικής αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας.

Οι απόγονοι της οικογένειας Σπήρερ επισκέφτηκαν για ακόμη μια φορά τη Δράμα, καθώς είχαν βρεθεί ξανά στην πόλη, τον Οκτώβριο του 2022, για εκδήλωση του Επιμελητηρίου Δράμας με θέμα «Ιστορία της επιχειρηματικότητας: Το παράδειγμα της οικογένειας καπνεμπόρων Spierer». Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης εκδήλωσης αναδείχτηκαν πτυχές της δράσης και προσφοράς σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο της οικογένειας Σπήρερ.

Σε δηλώσεις τους στα τοπικά Μ.Μ.Ε., οι εκπρόσωποι της οικογένειας Σπήρερ εξέφρασαν τη χαρά, τη συγκίνηση και την τιμή που ένιωσαν για την ονοματοδοσία οδού στη Δράμα σε «Φιλελλήνων Σπήρερ».

Συγκεκριμένα, ο κ. Τσαρλς Σπήρερ σημείωσε: «Είμαστε πολύ συγκινημένοι και είναι μεγάλη τιμή για εμάς που η δράση του παππού μας θεωρήθηκε πάρα πολύ σημαντική για την τοπική κοινωνία. Αισθανόμαστε παρά πολύ κοντά στους ανθρώπους, στους δημότες της κοινωνίας της Δράμας και γενικά στην Ελλάδα».

Ο κ. Ντανιέλ Χάλπεριν ανέφερε: «Είναι μια πολύ μεγάλη τιμή για την οικογένειά μας. Όπως ίσως γνωρίζετε, η ιστορία της οικογένειάς μας δεν ήταν γνωστή ούτε καν σε εμάς, στην οικογένειά μας. Είναι κάτι που πρόσφατα ανακαλύψαμε. Ουσιαστικά, αξιολογείται η δράση της οικογένειας ως τόσο σημαντική, γιατί μετά από 100 χρόνια οι άνθρωποι στη Δράμα και οι Έλληνες θυμούνται τη δράση της οικογένειας, κάτι που εμείς δεν ξέραμε».

Ο κ. Εμίλ Σπήρερ επεσήμανε: «Δεν γνωρίζαμε τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής και χάρη στη δουλειά της Δήμητρας Χατζηδημητρίου, δουλέψαμε μαζί όλα τα μέλη για να ανασυνθέσουμε την ιστορία της οικογένειάς μας. Είμαστε πάρα πολύ ευγνώμονες για την τιμή που γίνεται από την πόλη της Δράμας».

Τέλος, ο κ. Πιέρ Σπήρερ δήλωσε: «Είναι σημαντικό να ξαναέρχεται στο προσκήνιο η ιστορία, ειδικότερα όταν λειτουργεί ως κοινωνικό πρότυπο. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι με την ανακαίνιση του σπιτιού μας».

Όπως ανέφεραν, πλέον έχουν λόγους για να επισκέπτονται ξανά και ξανά τη Δράμα. «Με τον καιρό σιγά σιγά η Δράμα γίνεται η πόλη μας», επεσήμαναν και πρόσθεσαν: «Πριν από δύο χρόνια δεν ξέραμε καν το όνομα της Δράμας και τώρα είμαστε εδώ για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο».

Παρόντες στην τελετή ονοματοδοσίας ήταν ο Βουλευτής ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής του Ν. Δράμας κ. Αναστάσιος Νικολαΐδης, ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δράμας κ. Στέφανος Γεωργιάδης, ο Αναπληρωτής Πρέσβης της Ελβετίας στην Ελλάδα κ. Μπρουσέ, Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Δράμας.

Στην ομιλία του ο Δήμαρχος Δράμας κ. Χριστόδουλος Μαμσάκος, μεταξύ άλλων, σημείωσε πως η οικογένεια Σπήρερ «άφησε ανεξίτηλο θετικό στίγμα στην κοινωνία της Δράμας, σε μία πολύ δύσκολη εποχή» και πρόσθεσε: «Τα αδέλφια της οικογένειας, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, με τεράστιο κόπο και κόστος, κατάφεραν να διασώσουν στην ανατολική Μακεδονία μεγάλο αριθμό κατοίκων από τις θηριωδίες των βουλγαρικών στρατευμάτων κατοχής, το 1916 – 1918 και αργότερα, το 1922, μετά την καταστροφή της Σμύρνης, κατάφεραν να φυγαδεύσουν σε πόλεις όπως ο Βόλος, η Καβάλα, η Δράμα, χιλιάδες Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους, προσφέροντάς τους εργασία στα καπνεργοστάσιά τους στην Ελλάδα». Όπως είπε ο κ. Μαμσάκος, «οι Σπήρερ ένιωσαν την Ελλάδα ως πατρίδα τους, την υπερασπίστηκαν και την αγάπησαν. Αγωνίστηκαν για αξίες υψηλές, έκαναν πράξη τον ανθρωπισμό προσφέροντας ανεκτίμητη βοήθεια στον πάσχοντα, σε αυτόν που είχε ανάγκη. Θα αποτελούν παράδειγμα γενναιοψυχίας».

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απεύθυνε ο Αναπληρωτής Πρέσβης της Ελβετίας κ. Μπρουσέ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, επεσήμανε: «Η μεγάλη ιστορία είναι ένα σύνολο από ατομικές ιστορίες. Το παράδειγμα της οικογένειας Σπήρερ είναι ένα παράδειγμα ιστορίας μιας οικογένειας που επηρεάζει τη μεγάλη ιστορία. Είμαστε πάρα πολύ περήφανοι ως Ελβετοί πολίτες για την ιστορία της οικογένειας, για το θάρρος, για την ανδρεία, τον ανθρωπισμό που επέδειξαν».

Τέλος, στην εκδήλωση μίλησε ως εκπρόσωπος των απογόνων της οικογένειας ο κ. Εμίλ Σπήρερ, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία των προγόνων του, παραθέτοντας σημαντικά γεγονότα από το παρελθόν. Μεταξύ άλλων, ανέφερε πως ο Τσαρλς Σπήρερ ποτέ δεν μίλησε για τη δράση του κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής, όμως «από τον Δεκέμβριο του 1916 έως τον Δεκέμβριο του 1917 έγραψε ένα φιλοσοφικό δοκίμιο του οποίου το χειρόγραφο βρήκα. Ο Τσαρλς ολοκληρώνει το δοκίμιο του προτείνοντας μια 11η εντολή που θέλει να προσθέσει στις δέκα της Βίβλου: “Να αγαπήσετε τις επόμενες γενιές και να δώσετε τον εαυτό σας όσο ζείτε για την ευτυχία τους”. Ένα πραγματικό μάθημα ανθρωπιάς». Ακόμη, ο κ. Σπήρερ είπε για τον δρόμο που έλαβε το όνομα «Φιλελλήνων Σπήρερ» πως θα υπενθυμίζει τις ανθρωπιστικές δράσεις και τις χιλιάδες ζωές που σώθηκαν. «Η επιλογή αυτού του δρόμου είναι μαγική. Συνδέει το Μαρμάρινο Σπίτι από το οποίο εκδιώχθηκε ο Τσαρλς στην αρχή της Βουλγαρικής κατοχής με τις αποθήκες που έχτισε ο Ερμάν γύρω στο 1926 για να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Συνδέει το θλιβερό παρελθόν με το αισιόδοξο μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά.