Φέτος συμπληρώνονται 91 χρόνια από ένα άγνωστο στους περισσότερους, αλλά σημαντικό γεγονός που αφορά την τοπική ιστορία της Προσοτσάνης. Τον Νοέμβριο του 1931 κάηκε το μοναδικό τότε Νηπιαγωγείο της Προσοτσάνης, από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στον υπόγειο χώρο όπου στεγαζόταν ξυλουργείο. Το κτίριο βρισκόταν δίπλα στα Εκπαιδευτήρια Προσοτσάνης δηλαδή κάπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το ολοήμερο του Α’ Δημοτικού Σχολείου. Η νηπιαγωγός Αρετή Βογιατζή του Στεργίου και της Ελένης ήταν μόλις 16 ετών όταν συνέβη το εν λόγω γεγονός και η δεύτερη σχολική της χρονιά στην Προσοτσάνη από τα συνολικά 24 έτη (1930-60 εκτός 1941-47 λόγω του Β’ ΠΠ) που υπηρέτησε στην κωμόπολη αυτή. Με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, κατάφερε να διασώσει όλα τα νήπια, περί τα σαράντα, από το φλεγόμενο κτίριο πριν αυτό καταρρεύσει.

Για την ηρωική της πράξη αυτή, τιμήθηκε από τον Επιθεωρητή της εκπαιδευτικής περιφέρειάς της, το Δ.Σ. της Δόξας Δράμας ως αθλήτριά τους και άλλους φορείς. Το κυριότερο, όμως, ήταν η ευγνωμοσύνη που έδειχναν στο πρόσωπό της οι κάτοικοι της Προσοτσάνης και ιδίως οι γονείς των νηπίων που έσωσε από την πυρκαγιά.

Η ονοματοδοσία του 1ου Νηπιαγωγείου Προσοτσάνης σε «Αρετή Βογιατζή – Μελαδίνη» ήταν μια πρόταση του Μουσικοχορευτικού Συλλόγου Προσοτσάνης «ο Μέγας Αλέξανδρος» που έγινε τον Νοέμβριο του 2021. Έπειτα από σύμφωνη γνώμη του Σχολικού Συμβουλίου του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Συμβουλίου Προσοτσάνης και των ιεραρχικά προϊσταμένων, η Υφυπουργός Παιδείας ενέκρινε με την υπ’ αρ. ΦΕΚ 3416/1-7-2022 απόφασή της την προσθήκη προσωνυμίας «Αρετή Βογιατζή – Μελαδίνη» στο 1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης.

Το γεγονός αυτό αποτελεί ένδειξη τιμής για την ηρωική της πράξη να διασώσει σαράντα περίπου νήπια από πυρκαγιά. Ήταν μια πράξη αδιαμφισβήτητου θάρρους, απαράμιλλης ψυχραιμίας, αλτρουισμού, συνειδητοποιημένης ευθύνης, υπόδειγμα εκπαιδευτικού. Πρέπει τέτοια γεγονότα της τοπικής μας ιστορίας να αναδεικνύονται και να διδάσκονται προς παραδειγματισμό και υπερηφάνεια στις επόμενες γενιές. Κατά αυτό τον τρόπο, το όνομα της Αρετής θα μείνει στο διηνεκές, για να θυμίζει αλλά και να διδάσκει σε όλους το κατόρθωμά της.