Τα λουλούδια από μένα στην κυρία που λέγεται κρίση – κρίσεις Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας (Μέρος Α’)

ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές κατά τους εκπροσώπους της κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας είναι η Δικαιοσύνη, η οποία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου για την ευημερία του και κατά συνέπεια δίνει αξία στη κοινωνία και τους οργανισμούς της, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Ηθικός ηγέτης σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι αυτός που κατά μείζονα λόγο επιλέγει το σωστό και είναι δίκαιος. Δίκαιος για την ειρηνική περίοδο σημαίνει, να επιλέγει με μοναδικό γνώμονα το ουσιαστικό υπηρεσιακό συμφέρον χωρίς τυχόν προϋπάρχουσες εμπάθειες ή αντιπάθειες και χωρίς κατάχρηση της εξουσίας που του έχει εμπιστευτεί η πατρίδα. Είναι αυτός που εξασφαλίζει δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα και ίσες ευκαιρίες. Επαγωγικά η αναξιοκρατία, η έλλειψη αντικειμενικότητας και κατά συνέπεια δικαιοσύνης επιδρούν αρνητικά στο ηθικό του προσωπικού.

Σφαζόταν το ΠΑΣΟΚ για τις ανάξιες κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Σφαζόταν η Νέα Δημοκρατία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση και για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και μετέπειτα για τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τότε Τομεάρχη Άμυνας κ. Κικίλια να λέει ότι οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας είναι καθαρά κομματικές και ότι θυσιάζονται άξιοι αξιωματικοί στο βωμό της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν έγινε Κυβέρνηση, ήρθε η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ να διατυπώνει το ίδιο τροπάριο για τις κρίσεις και το πως γίνονται με καθαρά κομματικό τρόπο.

Δυο φόρες στην διακυβέρνηση της Ν.Δ. που έγιναν από το ΣΑΓΕ οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και το αποτέλεσμα είναι το αυτό, δηλαδή «Τι είχες Γιάννη, τι είχες πάντα».

Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε και φέτος. Το ίδιο συναίσθημα, η ίδια πικρή γεύση. Κρίσεις κομματικές, κρίσεις αναξιοκρατικές, κρίσεις σκοπιμότητας, κρίσεις άκριτες. Τα μικρότερα στελέχη ανήμπορα να αντιδράσουν, πνίγουν την αγανάκτησή τους και μειδιούν. «Είδες; Ο τάδε ήταν εργασιομανής, είχε 4 πτυχία και τον διώξανε… ο δείνα ήταν πάντα της ήσσονος προσπάθειας, χωρίς προσόντα και προήχθη, γιατί ήταν “κολλητός” του τάδε από την…. Γιατί λοιπόν να τρέξω φίλε μου; Δεν βαριέσαι, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα… 14.30 σχολάω…». Αυτή είναι μια υποθετική συζήτηση, που όμως είναι σίγουρο ότι επαναλαμβάνεται από τα στελέχη μονότονα, όλες αυτές τις μέρες. Ένα σωρό πρόσφατες υποσχέσεις για αξιοκρατία και αντικειμενικότητα, πήγαν περίπατο… Μόλις πριν από μερικούς μήνες είχε ψηφιστεί ο νέος νόμος για την εξέλιξη των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, νόμος που υποτίθεται θα διασφάλιζε την αξιοκρατία και την αντικειμενικότητα των κρίσεων. Αλλά το αποτέλεσμα από την πρώτη, τυπική έστω, εφαρμογή του, δεν δικαίωσε κανένα έως σήμερα Υπουργό Εθνικής Άμυνας, οι οποίοι δηλώνουν, αντιδρώντας σε κριτικές του Τομέα Εθνικής Άμυνας, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν.Δ. ξανά, ότι όλα γίνονται με βάση σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Κυβέρνηση επιλέγει Αρχηγούς Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι εν συνεχεία προχωρούν ανεπηρέαστα στις κρίσεις του Κλάδου τους, μία δήλωση που διαψεύστηκε με εκκωφαντικό τρόπο, λίγες ημέρες αργότερα.

Έτσι και φέτος είδαμε τη σύγκρουση των «μεν» με τους «δε» να εξελίσσεται και να αφήνει πίσω της «συντρίμμια», αλλού λιγότερα, αλλού περισσότερα. Ολόκληρες τάξεις αξιωματικών «ξεκληρίστηκαν», για να προωθηθούν οι «ημέτεροι», ή οι «επιτήδειοι ουδέτεροι», άξια στελέχη πήραν την άγουσα για τα «αποδυτήρια», συγκεκριμένοι, διόλου άγνωστοι, διώχθηκαν «τσιμπητοί» χωρίς δεύτερη σκέψη, ακόμη και χωρίς να προαχθούν, επειδή έτυχε να υπηρετήσουν δίπλα σε πρώην Αρχηγούς ή Υπουργούς. Σχηματοποιήθηκε και επίσημα η νέα «άρχουσα τάξη» στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι αυριανοί Αρχηγοί και υπαρχηγοί του Στρατού του Ναυτικού και της Αεροπορίας, οι νέοι «αρεστοί» του συστήματος και οι «πραιτωριανοί» τους.

Δυστυχώς η τοξική κομματική γραμμή επικρατεί ανέκαθεν στις κάθε κρίσεις που γίνονται στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφάλειας και επικρατούν οι κομματικοί αξιωματικοί από τους ετέρους μη κομματικούς της εκάστοτε Κυβέρνησης. Και από τους κομματικούς γίνεται ακόμη ένα ξεσκαρτάρισμα για τις ανώτατες θέσεις με αυτούς που είναι με το ποιο μεγάλο μέσον, και που είναι και αποτελούν παραπαίδια της κάθε Κυβέρνησης.

Όσο απλή είναι η απάντηση, τόσο όνειδος προκαλεί το συνηθισμένο «σούσουρο» που αρχίζει κάθε χρόνο λίγο πριν και μετά τις κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, φέτος και μάλιστα σε καιρό έντονης κρίσης με την τουρκική πλευρά, προκειμένου να παραμείνουν ή να αναβαθμιστούν αξιωματικοί, που όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες των πραγμάτων, τελούν υπό την επιρροή και απολαμβάνουν της «προστασίας» του πρώην Υπουργού Άμυνας. Όμως, πόσο απογοητευτικό είναι, όταν εμείς οι πολίτες βλέπουμε στο στράτευμα αυτό που στο δημόσιο βίο συνιστά κυριολεκτικά «κακή έξη», τους λεγόμενους «πατερούληδες», αλλά και σύγχρονους «Αλκιβιάδηδες»… Και θα ήθελα να αναφέρω σε αυτό το σημείο, ότι όταν σε κάποια στιγμή ένα κοντινό ακαδημαϊκό μου πρόσωπο είπε με θάρρος σε εν αποστρατεία ναύαρχο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι «Βυζάντιο» -τηρουμένων των αναλογιών- δεν είχε και τόσο άδικο. Το μεγάλο ζήτημα βεβαίως προκύπτει, όταν οι «βυζαντινισμοί» προέρχονται από εν ενεργεία στελέχη, που με την «προστατευτική ομπρέλα» εν αποστρατεία αξιωματικών με «επιρροή», χρησιμοποιούν κομματικούς μηχανισμούς και «πρόθυμους» δημοσιογράφους για να πετύχουν τον σκοπό τους… «Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας» αποδεχόμενος μετά λόγου γνώσεως ότι ο κόσμος δεν είναι «αγγελικά πλασμένος» και ότι όπως σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, έτσι και στις Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχουν ανταγωνισμοί, που μπορεί κατά περίπτωση να καταστούν τόσο έντονοι, ώστε συμβολικά να υπόκεινται στο θυμόσοφο ρητό «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Αρθρογραφία από τις κρίσεις του Ιανουαρίου του 2021 στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Τα κομματικά «διαπιστευτήρια» όπως είναι γνωστό είναι πανταχού παρόντα σε αυτές τις διαδικασίες. Στο παρελθόν, η προσπάθεια επιβολής των επιθυμιών της πολιτικής ηγεσίας επί της στρατιωτικής είχε οδηγήσει στην παραίτηση του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου Ζιαζιά και παλιότερα του Αρχηγού ΓΕΝ Αντιναύαρχου Θεοδωρουλάκη. Είναι προφανές, όμως, ότι οι ελάχιστες παραιτήσεις για λόγους δεοντολογίας, δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα είχε εμφανιστεί μόνο σε εκείνες τις περιπτώσεις.

(συνεχίζεται…)