ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου

Συντονιστή Νέας Αριστεράς Δράμας

Από παράκλητος, αποσυνάγωγος;

 

Μετά τις εκλογές του 2023 πίναμε πεθαμένο λικέρ, είχε πει η Θεοδώρα Αυγέρη. Ο Τσίπρας απογοητευμένος παραιτήθηκε. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε ελπίσει σε άμεση ανάταξη και ταχεία επανακατάληψη της εξουσίας είχε πέσει σε βαθιά κατάθλιψη.

Σώφρονες φωνές, όπως του Ευκλείδη Τσακαλώτου για δουλειά μυρμηγκιού για να επανέλθει το κόμμα σε τροχιά αξιοπιστίας και δυναμικής, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ελπιδοφόρα μηνύματα από νέα στελέχη, όπως η Έφη Αχτσιόγλου, περί επανασύστασης με αυτοκριτική και διόρθωση λαθών, αδύνατον να συγκινήσουν.

Σε αυτό το κλίμα, εμφανίστηκε ο Στέφανος. Ως Παράκλητος. Ως Μεσσίας που θα έσωζε την παρτίδα. Ως η θεία από το Σικάγο, που είπε και ο Λάκης Λαζόπουλος με νέες και φρέσκιες ιδέες. Και σάρωσε. Πήρε το κόμμα κοψοχρονιά. Βάλθηκε να τα αλλάξει όλα. Όπως του ζητούσαν άλλωστε και οι ψηφοφόροι του δίευρου, οι kasselistas. Όχι με αυτοκριτική και διόρθωση λαθών. Αλλά με καρκινική μετάλλαξη. Σε κάτι άλλο. Σε ΙΧ κόμμα Κασσελάκη.

Ήταν προφανές ότι δεν θα μπορούσε να συμβιώσει με τα κομματικά μέλη. Ούτε με τα ηγετικά, αλλά ούτε και με τα μικρομεσαία στελέχη. Διότι ο Στέφανος ο σκέτος, όπως αυτοπροσδιορίζονταν, δεν είχε καμία σχέση με την Αριστερά, είτε ανανεωτική, είτε ριζοσπαστική, είτε σκέτη. Ούτε καν με την Ελληνική πολιτική σκηνή.

Κάθε μέρα έκανε και νέες δηλώσεις. Πως το ΝΑΤΟ είναι Ιερή Συμμαχία. Πως το κόμμα πρέπει να γίνει πιο φιλοεπιχειρηματικό. Πως έχουμε πολλά βαρίδια. Πως πρέπει να τα πετάξει για να απογειωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλους έδιωξε. Άλλοι έφυγαν. Αρκετοί προτίμησαν να μη μιλήσουν. Από κομματικό πατριωτισμό; Από φοβία και ανασφάλεια; Από ένστικτο αυτοσυντήρησης; Γεγονός είναι πως του άφησαν χώρο και χρόνο. Να οδηγεί το ΣΥΡΙΖΑ από το κακό στο χειρότερο.

Θα μπορούσε ο Κασσελάκης ευθύς εξ αρχής και από τη στιγμή, που διαπίστωσε πως είναι αδύνατον να συμβιώσουν, να αποχωρήσει. Να πάρει μαζί του και ένα μέρος του απολιτίκ κυρίως κόσμου, που πίστεψε σε αυτόν και να κάνει καινούργιο κόμμα. Θα ήταν τίμιο.

Αυτός όμως όχι. Διάλεξε να το παλέψει μέχρι τέλους. Επιτιθέμενος σε όλους και όλα. Να τους πάει καρτοτσάκι μέχρι τέλους. Να τους εκθέσει, να τους ξεφτιλίσει. Ότι τον φοβούνται. Ότι είναι σταλινικοί και αντιδημοκράτες. Που τον εκπαραθύρωσαν παράνομα. Να ισχυρίζεται πως δεν είναι σφετεριστής. Πως δεν εξέπεσε. Πως παραμένει Πρόεδρος. Πως μη νόμιμα και αντικαταστατικά του απαγορεύουν να είναι και πάλι υποψήφιος.

Όταν τέλειωσε το παιχνίδι, ανακοίνωσε στο άψε – σβήσε το νέο του κόμμα. Κίνημα Δημοκρατίας. Όπως αποδείχθηκε ήταν όλα ήδη έτοιμα. Τα γραφεία του τους περίμεναν. Ορισμένοι Βουλευτές τον ακολούθησαν. Η διακήρυξη έτοιμη από τον ίδιο. Οι παρευρισκόμενοι υπέγραψαν εν λευκώ. Δίχως να ξέρουν καν τι υπογράφουν. Ιδρύθηκε το Κίνημα του 21ου αιώνα. Άργησε 24 χρόνια, γιατί έπρεπε να μεγαλώσει ο Στέφανος.

Στην Αριστερά έχουμε μάθει να θέτουμε τα εξής ερωτήματα: Ποιος; Πότε; Γιατί; Τι εκφράζει; Τι εξυπηρετεί; Το ποιος πλέον το ξέρουμε. Είναι ήδη αρκετά γνωστός για να κριθεί αναλόγως. Το πότε είναι ηλίου φαεινότερο. Όταν έχασε τη μάχη εξουσίας στο ΣΥΡΙΖΑ και όταν έκρινε ότι θα του κάνει τη μεγαλύτερη ζημία. Το γιατί επίσης το κατανοούμε, γιατί ο άνθρωπος είναι ναρκισσιστής και θέλει να κυνηγήσει το παιδικό του όνειρο, να γίνει Πρωθυπουργός. Το τι εκφράζει μας το λέει ο ίδιος στη διακήρυξή του: Πιο αριστερά από την αριστερά, πιο κέντρο από το κέντρο, ένα κίνημα για όλους. Και για τους φτωχούς και για τους πλούσιους. Με λίγο απ’ όλα. Λίγο Βενιζέλο, λίγο Ανδρέα, λίγο Λαμπράκη, λίγο Γλέζο, λίγο Πολυτεχνείο.

Τι εξυπηρετεί; Αν συμφωνήσουμε πως δεν υπάρχει αξιόπιστη Αντιπολίτευση στη χώρα και εναλλακτική πρόταση για την εποχή μετά τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι σε αποδρομή και πως η Κοινωνία βοά και αυτό αναμένει, μένει να απαντηθεί το εξής απλό. Το νέο κόμμα – κίνημα κινείται προς αυτή την κατεύθυνση; Της δημιουργίας δηλαδή προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Μα ο ίδιος του έχει χαλάσει τις σχέσεις του και δεν συνομιλεί με κανένα άλλο κόμμα, με κανέναν της Αντιπολίτευσης. Είναι πλέον ο αποσυνάγωγός της. Ναι, αλλά παραμένει ο αγαπημένος των Μ.Μ.Ε.. Κι ας καταγράφει στις πρώτες δημοσκοπήσεις μόλις 1,5%. Πάρτι θα στήσουν πάλι Μητσοτάκης και ΝΔ!!!

Μάζεψε λοιπόν αρκετές εκατοντάδες υποστηρικτές του και ανακοίνωσε το νέο του κόμμα. Που είπε ότι ανήκει σε όλο τον κόσμο, που συναποφασίζει για όλα, όπως έγινε και για το όνομα. Προσωπικά θυμάμαι και την Ανανεωτική Πτέρυγα, που είχε φύγει το 2010 από τον Συνασπισμό. Πέρασαν μήνες να προχωρήσει στην ιδρυτική της διακήρυξη. Πέρυσι είχαν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ πλήθος στελεχών και μελών και προανήγγειλαν νέο κόμμα. Για να καταλήξουν στη Νέα Αριστερά και στη διακήρυξη πέρασαν μήνες. Στο νέο κίνημα – ΙΧ κόμμα του Στέφανου, αυτά είναι λεπτομέρειες. Τα γράφει ο ίδιος και οι λοιποί συνυπογράφουν.

«Αμ έπος αμ έργον» λοιπόν Στέφανε. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Να αποδείξεις το νέο Κίνημα τι απήχηση μπορεί να έχει στην κοινωνία. Γιατί για να αναγγείλεις κόμμα και να παρουσιάσεις το περιτύλιγμα, δεν απαιτούνται πολλά. Για να φτιάξεις όμως κόμμα, δεν αρκεί μια ωραία παράσταση. Χρειάζονται στελέχη και μέλη, ερείσματα στην κοινωνία, τοπικές οργανώσεις και χρήμα.

Τι από όλα αυτά διαθέτεις μένει να αποδειχθεί. Γιατί τελικά σε ακολούθησαν πολύ λιγότεροι Βουλευτές από τους 15 που περίμενες. Γιατί στην πρώτη καταγραφή οι δημοσκοπήσεις είναι απογοητευτικές. Γιατί μόνο με Τζάκρη, Μωραΐτη, Κουρουμπλή, Καρανίκα, κομμάτι δύσκολο να στήσεις νέο κόμμα – κίνημα. Πολύ περισσότερο της Αριστεράς. Αν και αυτό είναι το τελευταίο που απασχολεί τους kasselistas. Που ούτε καν θέλουν να ακούσουν πλέον για Αριστερά. Όπου υποτίθεται ότι ήταν μέχρι προχθές ενταγμένοι! Αυτοί πλέον έχουν σαλπάρει για ΜΕΤΑπολιτική!! Φτιάχνουν το ΜΕΤΑκόμμα!!!