ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Ένα μήνα μετά τις 8 Μαρτίου, ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα, ως Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, είπα να σχολιάσω, αφού συνέλεξα πληροφορίες από εκδηλώσεις και ομιλίες.
8/3 γιορτάζουν οι σύγχρονες μαχήτριες, εκείνες που δέχονται να πάρουν τη σκυτάλη των γενεών από τις εργάτριες της Νέας Υόρκης και που μεταφέρουν τα συνθήματα εκείνων των αγώνων στο πεδίο του σύγχρονου αγώνα.
Δεν μπορούν να θολώσουν αυτή την εικόνα της γυναίκας πολιτικοί με το σύνθημα «ψηφίστε γυναίκες», προβάλλοντας ότι η προώθηση των γυναικείων υποψηφιοτήτων είναι σημαντική, αποκλειστικά λόγω φύλου.
Λερώνουν την ημέρα λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ τις γυναίκες που ολημερίς παλεύουν για την οικογένειά τους, να ξεχάσουν ποιες πολιτικές δυνάμεις ευθύνονται για τα εμπόδια που βγαίνουν στον δρόμο τους.
Αυτή την αγωνιστική ημέρα δεν γιορτάζουν οι γυναίκες που έχουν βρεθεί σε θέσεις εξουσίας, υποστηρίζοντας με κάθε τους πράξη το σύστημα που επιτίθεται στις εργαζόμενες.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι παγκοσμίως υπήρξαν ηγετικές γυναικείες μορφές που υπηρετώντας με πίστη την τάξη τους, κήρυξαν τον πόλεμο σε άνδρες και γυναίκες του κόσμου της εργασίας. Όλοι θα είναι ίσοι, όχι ίδιοι, ΙΣΟΙ.
Δεν γιορτάζουν οι γυναίκες που ενισχύουν την εδραίωση ενός αντεργατικού θεσμικού πλαισίου που απλά αφήνει τις γυναίκες ανυπεράσπιστες (απλήρωτες, ανασφάλιστες, άνεργες).
Δεν γιορτάζουμε το ωραίο, αλλά τυχαίο γεγονός ότι γεννηθήκαμε γυναίκες και το σύνθημά μας είναι πάντα από τότε (1857) μέχρι σήμερα το ίδιο: Ψωμί και Τριαντάφυλλα (Aroma Lefkadas).
Οπότε σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που μιλούν μόνο και πάντα καθηγήτριες, επίκουρες, ιστορικοί, θεολογίνες, πανεπιστημιακές, καλό είναι την επόμενη χρονιά να επιλέξουν για τις ομιλίες άνεργες, αγρότισσες, εργάτριες, γυναίκες του καθημερινού μόχθου. Ας μην το ξεχάσουν για το 2025 οι διοργανωτές των εκδηλώσεων. Αυτό αξιώνουμε οι πολίτες της πόλης μας!
