ΑΡΘΡΟ
Της Χαράς Κεφαλίδου
Βουλευτού Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ν. Δράμας
Ανεξάρτητα πως τοποθετείται ο καθένας στη Συμφωνία των Πρεσπών (που πάντως έγινε νόμος του κράτους με τον χειρότερο δυνατό τρόπο) το μόνο συμπέρασμα – θλιβερό βέβαια- είναι η επί Κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ρατσιστική αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης.
Είμαστε στο 2019 και η «αριστερή» μας Κυβέρνηση με κάθε της πολιτική «ξύνει» συνειδητά το παλιό «τραύμα» της χώρας που χρειάστηκε έναν πόλεμο και μια δικτατορία για να επουλώσει.
Σπέρνοντας το διχασμό ξαναζωντάνεψε, το θαμμένο από την αρχή της Μεταπολίτευσης, πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων. Τελευταίο παράδειγμα, η Μακεδονία που για τους κυβερνώντες πέφτει πολύ μακριά από το Μαξίμου.
Η θλίψη και το αίσθημα ήττας που πλανιέται στον αέρα και βαραίνει την ψυχή του κόσμου στα μέρη μου, αντιμετωπίζεται, στην καλύτερη περίπτωση, με φλεγματική ανοχή των «σκεπτόμενων» έναντι των αδαών γραφικών ηλιθίων, από το Συριζοκράτος των Αθηνών.
Είναι ντροπιαστικά απαράδεκτο ο Πρωθυπουργός της χώρας να διασύρει τον λαό που εκπροσωπεί. Παρουσία Μακρόν, Μούσκατ, Αναστασιάδη χαρακτήρισε το 70% των Ελλήνων ακροδεξιούς, γραφικούς, λαϊκιστές και μικρόνοες, γιατί τόλμησαν να έχουν αντίθετη άποψη σε ένα εθνικό θέμα.
Ο δημοκρατικός κόσμος είτε πήγε είτε όχι στις διαδηλώσεις, θίγεται όταν του φοράνε ταμπέλες. Η εμβληματική – εξαμβλωματική Συμφωνία των Πρεσπών, τον «αγγίζει στο πετσί του», στην καθημερινότητά του, στο μέλλον του. Κυρίως όταν αυτό γίνεται από μια Κυβέρνηση συνώνυμη με την πολιτική ανωμαλία και τον διχασμό, που αποφάσισε για ιδεολογικούς και κυρίως για πρακτικούς λόγους της καρέκλας, να τον στιγματίσει.
Η στρατηγική της Κυβέρνησης φανερώνει την ντροπιαστική άποψή της για το εκλογικό σώμα του οποίου ζητά, εκλιπαρεί, υφαρπάζει την ψήφο, αναλόγως την περίπτωση:
Πρώτα μια βεβιασμένη, ανιστόρητη, ελλιπής, χοντροκομμένη Συμφωνία με το ζόρι, που πριν στεγνώσει το μελάνι της το Αντισυμβαλλόμενο Β’ Μέρος φρόντισε να την κάνει κουρελόχαρτο.
Ακολουθεί στα γρήγορα, βομβαρδισμός νομοσχεδίων φθηνής παροχολογίας που εξαντλείται σε «ψίχουλα» στην τσέπη των πλέον εξαντλημένων με την ταυτόχρονη αθόρυβη αποστράγγιση του συνόλου (βλ. αύξηση του κατώτατου μισθού με διεύρυνση της φορολογικής βάσης).
Για ξεκάρφωμα μια τάχα «έξοδος» της χώρας στις αγορές και τέλος για απόδειξη πίστης στις αρχές των ξεχασμένων αριστερών καταβολών της, μια ευρεία συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος μαζί με μια φθηνή και εύπεπτη ισοπέδωση της Παιδείας.
Αυτή η αντίληψη και η αντιμετώπιση εκ μέρους της Κυβέρνησης είναι προσβολή της νοημοσύνης και της στοιχειώδους αξιοπρέπειας του κάθε Έλληνα.
Κάπως έτσι είναι πεπεισμένη η Κυβέρνηση ότι θα βουλώσει στόματα και θα θολώσει μυαλά. Κι όποιοι έχουν αντίρρηση ταυτοποιούνται είτε ως αστοιχείωτοι, είτε ως εχθροί της πλέριας Δημοκρατίας που φλέγεται να εγκαταστήσει στη χώρα ο πιο πιστός φίλος της μεγάλης «Δημοκρατίας» Μαδούρο.
Στο παρασκήνιο, η αλλόκοτη αριστεροδέξια Κυβέρνηση «ψαρεύει σε θολά νερά» για να κλείσει την ψαλίδα με την αξιωματική αντιπολίτευση και να αλώσει τον κεντρώο χώρο. Αδίστακτοι και κυνικοί δεν διστάζουν με επιμέλεια να σχεδιάσουν την στροφή των πολιτών προς την Χρυσή Αυγή.
Κι αν δεν πετύχει η ριψοκίνδυνη συνταγή, η κολοβή κυβέρνηση δεν πτοείται. Έχει εφεδρείες να ρίξει στην εκλογική μάχη. Θα ταχταρίσει, θα τάξει, θα κολακέψει, κυρίως θα ξεχάσει, θα κάνει οτιδήποτε, για να προσεταιριστεί όποιον μπορεί, αλληθωρίζοντας προς τον χώρο της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας και όπου αλλού μπορεί.
Με έναν Πρωθυπουργό αναμφισβήτητα ταλαντούχο στην υλοποίηση μακιαβελικών μεθόδων διακυβέρνησης, που χτίζει μέρα – μέρα τη μετάλλαξη του κράτους δικαίου σε οργουελικής έμπνευσης «Δημοκρατία του μεγάλου αδελφού», η εκμετάλλευση των αδυναμιών, της κουφότητας και της ματαιοδοξίας των πολιτικών του αντιπάλων θα είναι βασικό εργαλείο πολιτικής.
Στον δρόμο προς τις κάλπες, όλο και πιο συχνά, θα αναμετριόμαστε με τους εαυτούς μας. Τον δείκτη ευφυΐας μας, την ηθική μας και τις αρχές της Δημοκρατίας. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες καλούμαστε να αποδείξουμε ότι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
*Το άρθρο της κ. Κεφαλίδου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα liberal.gr
