ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Ας αναλύσουμε τις ιδεολογικές έννοιες που διαβάσαμε σε κείμενα, Φιλελευθερισμός – Μαρξισμός, και ας δούμε τι υποστηρίζει κάθε μία ιδεολογία.
Φιλελευθερισμός και Νεοφιλελευθερισμός: Θεμελιωτής ο Σκωτσέζος, συντηρητικός, οικονομολόγος Άνταμ Σμιθ (1723-1790). Αρχές του: Η ατομική ελευθερία, που δεν είναι ωστόσο σίγουρο πως θα εφαρμοστεί από τους κυβερνώντες. Δικαίωμα ιδιοκτησίας με στόχο όχι την Κρατική ή Δημόσια ή Κοινοτική ιδιοκτησία, ώστε όφελος μόνο ο ιδιώτης να ‘χει. Η οικονομία της αγοράς. Δηλαδή η αγορά αυτορυθμίζεται και η Κυβέρνηση δεν πρέπει να θεσπίζει κανόνες (όχι το Κράτος σε συναλλαγές μεταξύ ανθρώπων). Κοινωνικό Συμβόλαιο, που οι δημοκρατικά εκλεγμένοι προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Δεν γίνεται έτσι, αφού αποφασίζουν κατά το δοκούν οι εκλεγμένοι.
Μικρή παρέμβαση του Κράτους στην οικονομία και κοινωνική ζωή. Δηλαδή η οικονομική ζωή να μην δέχεται παρεμβάσεις. Αυτό είναι ένα από τα πικρά φρούτα (Meling S.).
Ο νεοφιλελευθερισμός οδηγεί στον Καπιταλισμό σε μια αμαξοστοιχία χωρίς φρένα (Μουζέλης Ν., κοινωνιολόγος). Όλες αυτές οι αρχές είναι θηλιά κρεμάλας για τον λαό. Ο Βουλευτής και πρώην Δήμαρχος Αθηναίων είπε: Είμαι φιλελεύθερος και αριστερός. Τα σχόλια δικά σας.
Μαρξισμός: Θεμελιωτής ο Μαρξ και ο Ένγκελς σε ένα σύστημα φιλοσοφικών, οικονομικών και κοινωνικών ιδεών. Αρχές τους: Συλλογικός αγώνας, με μια δίκαιη κατανομή πλουτοπαραγωγικών πηγών. Όχι στην ιδιωτικοποίηση κέρδους από τον Καπιταλισμό.
Διακήρυξη δικαιωμάτων, ισότητα, ελευθερία στην κοινωνία. Έτσι όμως οι τάξεις έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα και επιδίδονται σε συγκρούσεις που φέρνουν κοινωνική επανάσταση. Οι Μαρξιστές, σοσιαλιστές δεν παίρνουν την εξουσία για να την ασκήσουν αυταρχικά, αλλά για να απελευθερώσουν όλη την κοινωνία με προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. Αυτό είναι το ζητούμενο αν έχουν επιτύχει. Κράτη ταλαντεύονται ανάμεσα στον Μαρξισμό και τον Φιλελευθερισμό που κυριαρχεί. Στη Δύση επικρατεί ο νεοφιλελευθερισμός. Όμως η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει επιφέρει καίρια θέματα μαρξιστικής γόνιμης, ζωντανής σκέψης (Κλέις Γκρέγκορι).
Όχι στην ιδιωτικοποίηση κέρδους από τον Καπιταλισμό. Το Κεφάλαιο τρέμει την απουσία κέρδους. Όταν οσμίζεται ένα σημαντικό όφελος γίνεται παράτολμο. Με κέρδος 20% ενθουσιάζεται, με 50% αποθρασύνεται, με 100% καταπατά όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα (Μαρξ, 1818-1883).
