ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

Πρόλογος – κίνητρο.

Αξιώθηκα Πρωτοχρονιά να κάνω με την οικογένειά μου που τόσο στερούμαι τον περισσότερο καιρό.

Αξιώθηκα την πρώτη του έτους να παραβρεθώ και να συμμετέχω στην Θεια Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου που τελέσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της πόλης μας ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου και με την πρόσκλησή του μετά το πέρας της Θειας Λειτουργίας να παραβρεθώ στο Αρχονταρίκι – αίθουσα του Ναού .

Η θέση μου ήταν από την αρχή της εισόδου μου στον Ναό ήταν μπροστά στην πρώτη θέση, όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο αλλά μιας και όταν μπήκα η Εκκλησία ήταν άδεια και θεώρησα να πάω μπροστά να καθίσω, αλλά μετέπειτα η σκέψη μου ήταν ότι οι θέσεις στον οίκο του Θεού δεν έχουν ονοματολογία και έτσι παρέμεινα εκεί, μέχρι απολύσεως, έχοντας πάντα την ελπίδα ότι κάποιος θα με ρωτούσε «εσείς ποιον εκπροσωπείτε και βρίσκεστε εδώ;».

Πήγα νωρίς στην Θεια Λειτουργία, γύρω στις 8.30, και απήλαυσα την θεια μεγαλοπρέπεια που τελούνταν εντός του Ναού. Να σας πω την αλήθεια ξεχάστηκα μέσα σε μια θρησκευτική νιρβάνα, όταν άκουσα από έξω κάποιον γνώριμο θόρυβο, κοίταξα το ρόλοι μου και είδα 10.00 η ώρα ακριβώς και συνειδητοποίησα ότι πλησίαζε η ώρα να μας επισκεφτούν οι πρώτοι θέση τραπέζι πίστα, οι επονομαζόμενοι αξιωματούχοι της πόλης μου, οι οποίοι παρεμπιπτόντως θεωρούν την πρωτιά στο τραπέζι δεδομένη όσο είναι στα πράγματα και όταν δεν εκλεγούν τότε εξαφανίζονται από προσώπου γης. Τα παραδείγματα πολλά και οι κάτοικοι της πόλης μου το γνωρίζουν πολύ καλά μιας και είχαν συνηθίσει να πηγαίνουν καβάλα με το άλογο στην εκκλησία, αλλά όταν ξεπέζεψαν μετά από την εντολή του λαού μην τους είδατε. Και πάντα αυτό έχω απορία, το γιατί μετά χάνονται από κάθε εκδήλωση; Μα δεν γνωρίζουν την λαϊκή ρήση «καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις»;

Με αυτές της σκέψεις άρχισαν να καταφθάνουν οι Καππαδόκες ένας ένας με τις ψεύτικες και τυπολατρικές χειραψίες και με μια ψυχρολουσία της ύστατης στιγμής ότι δεν γνώριζαν ποιο ντερέκι στεκόταν πρώτη γραμμή. Βλέποντας την αφεντιά μου είχαν μια ψυχρολουσιακή αμηχανία που το διασκέδαζα. Πρέπει να σας πω ότι από το άκουσμα του ερχομού τους προετοιμάστηκα ψυχολογικά για ό,τι θα μπορούσε να συμβεί. Ποιος άραγε μπορούσε να με εξασφαλίσει τυχόν κάποια αμετροέπεια εκ μέρους τους; Τα έχω ζήσει στο παρελθόν σε πολλές πτυχές.

Πρέπει να ήμουν έτοιμος για κάθε συμβάν, μιας και χρόνια έχω δεχτεί αγένεια, προκλητικότητα, ασέβεια, καταπάτηση πλήρως του πρωτοκόλλου. Όλα δε αυτά μεταφράζονται σε ένα bullying, το οποίο χρόνια δέχομαι, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν καταλαβαίνω τίποτε. Και όπως αυτοί πιστεύουν ότι με έχουν κατά το κοινό ΓΡΑΜΜΕΝΟ, το αυτό τους έχω και εγώ, και τους τα χώνω ανά πάσα στιγμή για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ενώ αυτοί πράττουν επί ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ και οικογενειακού επιπέδου.

Πολλές σκέψεις διαπερνούσαν εκείνες της στιγμές την διάνοια μου αλλά το λειτουργικό μέρος της δοξολογίας με συνεπήρε. Όταν δε ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους επισήμους να προσέλθουν για να πάρουν το κομμάτι από την βασιλόπιτα, για πότε πέρασαν από μπροστά μου ούτε που το κατάλαβα. Ακολούθησα τελευταίος, χαιρέτησα τους Ιεροψάλτες και τον φίλτατο καθηγητή μου ιεροψάλτη κ. Κανταρά και είπαμε ένα λογοπαίγνιο για να δροσιστεί η γλώσσα μας.

Στάθηκα στην σειρά μου να πάρω το κομμάτι μου όταν δέχτηκα μια σκουντιά από ένα ένστολο εκπρόσωπο Αρχής, πολύ βιαστικό, που με βρήκε απροετοίμαστο, ευτυχώς δεν έπεσα. Είναι άξιο απορίας αυτό το καβάλημα που έχουν όλοι αυτοί που στην λαγνεία και την κενοδοξία που τους διακρίνει δεν μπορούν να ξεχωρίσουν κανένα έκτος του εαυτού τους.

Θα θυμηθώ τα λόγια του πνευματικού μου πατρός, τέως Πρόεδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τσάτσου, όταν με συμβούλευε με δικά του παραδείγματα στα παράπονα που του εξέθετα πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις όταν ήμουν μαθητής ακόμη. Και είχε ο αείμνηστος μεγάλο δίκιο, ότι όλοι αυτοί που σε προκαλούν θα πρέπει είτε να τους αγνοείς δια πάντα, είτε για να σε καταλάβουν θα πρέπει να κατεβείς στο επίπεδό τους για να μπορέσετε να συνεννοηθείτε. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Γνωρίζω ότι θα διεγερθεί στο η περιέργεια σας, επειδή συχνά αναφέρω περί πνευματικών μου γονέων. Μετά τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Τσάτσο, έτερος πνευματικός πατέρας υπήρξε ο Ακαδημαϊκός Τάσος Αθανασιάδης, συγγραφέας και Πρόεδρος επί σειρά ετών του Εθνικού Θεάτρου, και επίσης ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, ο Αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος και ο Αείμνηστος Μητροπολίτης Μελόης Φιλόθεος. Και πλησιάζων τα μάλα προ υιοθεσίας πνευματικής ο πρώην Ζακύνθου Χρυσόστομος, συνετός, με τον Κυρό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Έτσι για την Ιστορία την πρώτη πτήση του μετά την εκλογή του, στο εξωτερικό και δη στο Στρασβούργο, για να παραστεί προσκεκλημένος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την έκανε μαζί μου με την τότε εταιρεία CRONUS AIRLINES, συμφερόντων Λασκαρίδη, με αεροσκάφος B737-400 και πλήρωμα ΕΓ Ν. ΜΕΤΑΞΑ, Ι Ρ.

Αυτά για την περιέργειά σας, άλλα και την καθεστηκυία τάξη.

Προσήλθα στο Αρχονταρίκι του Ναού μετά την ευγενική πρόσκληση του οικείου Μητροπολίτου Δράμας, όπου μια πανδαισία από αγαθών στρωμένα στα τραπέζια περίμεναν τους συνδαιτυμόνες της τράπεζας.

Ουδείς εκ των επισήμων προσήλθε μιας και βιαστικοί έφυγαν για να πάνε στην Περιφέρεια για την κοπή της εκεί βασιλόπιτας από τον Μητροπολίτη.

Κατά την παραμονή μου εκεί διάφορες σκέψεις περνούσαν και μια εξ αυτών για το πού βαδίζει ο τόπος μας, αλλά ιδιαιτέρως με ποιους να ηγούνται. Με μετριοπάθεια νομίζω ότι στα μεταπολιτευτικά χρόνια όσοι πέρασαν από αυτόν τον τόπο οι περισσότεροι ήσαν κάτω της βάσης. Και εκεί στο πάλεμα του μυαλού με την ζώσα πραγματικότητα αποφάσισα να ξαναγράψω αναπροσαρμοσμένο κείμενο αυτό που είχα πάντοτε στο μυαλό μου, αφής στιγμής εισήλθα στην Στρατιωτική Σχόλη Ικάρων και μετέπειτα ακλουθώντας την Σχολή Πιλότων Πολιτικής Αεροπορίας.

Το ερώτημα ήταν ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΤΑΩ;

Τέλος ο πρόλογος…

(συνεχίζεται…)